Een EuroEen Sinterklaas verhaal |
|
8 november 2013.
Binnen de Dutch Honda CX V-twin club, kortweg de CX club, zijn er voor vaker
voorkomende problemen oplossingen. Zo kun je, als je weet hoe, door twee
contacten kort te sluiten, de motor starten, ook als er een storing in het
start-circuit is. De een doet dat met een schroevendraaier, de ander met
een stuk draad. Maar er is ook iemand die er iets anders voor gebruikt....... |
|
Met een rustig geronk van de beide cilinders schoot de oude motorfiets over de
donkere weg in de polder. De koplamp wierp een heldere baan licht over het
donker glimmende asfalt, en de bomen weerszijden de weg waren schimmige,
donkere vormen in de duisternis van de vroeg ingevallen nacht. In de verte,
kilometers terug waren de zwakker worden de lichten van een dorpje te zien, en
vooruit, op een nog grotere afstand, de vage gloed die een volgende dorp of
gehucht aanduidde.
|
|
Met vaste hand stuurde Barre Mekkers zijn CX500 door de nacht. November was
het, bijna december, en de temperaturen waren aangepast aan de tijd van het
jaar. Gelukkig was zijn oude motor uitgerust met een tourkuip, een Polaris
Rickman, passend bij de leeftijd van de motorfiets. En ook was Barre gekleed
in een warm en dik motorpak. Misschien was dat pak niet helemaal in
overeenstemming met zijn motor, maar warm was het wel.
|
|
Het was een goede avond geweest, daar op de stamtafel Veluwe, met een goede
opkomst aan clubleden. De avond was omgevlogen met de verhalen over technische
trucs, gereden ritten, en de planning voor het volgende jaar. Met natuurlijk
de bekende onderwerpen als het treffen te Vechta en het nederlandse treffen
SJK. Maar ook een rit in de buurt van Apeldoorn, en misschien zou iemand wel
een toertochtje uit willen zetten in de polder, een echte Polderrit. Het
beloofde een goed motorjaar te worden. Als de CX het maar bleef doen...
|
|
Want daar maakte Barre zich wel wat zorgen over. Zijn oude zwarte CX500, één
van de eerste types uit 1978, vertoonde de laatste tijd wat kuren. Vooral het
starten ging moeilijk. Als de motor eenmaal liep, dan was er niets aan de hand,
maar het starten zelf leverde problemen op. Bij vertrek van de stamtafel leek het wel of hij kon
duwen op de startknop wat hij wilde, maar het startrelais 'klikte' niet aan,
Totdat, na de vijfde of zesde poging, de starmotor begon te draaien, waarna de
motor luid en duidelijk startte. Toch lastig, je zou haast denken dat er
ergens in de rechter handel iets niet goed zat.
|
|
Ondanks de kou van het moment voelde Barre zich prima op zijn CX. Geen verkeer
op de weg, niets te zien in de spiegels, behalve het langzaam verdwijnen van
de lichten van het laatste dorpje, en geen snel feller worden de lampen van
mensen die hem tegemoet kwamen. Ja, 's avonds motorrijden had zo z'n eigen
stille bekoring.
|
|
Of het nu door de dromerige rust van de lange weg kwam, of dat de bestuurder
last kreeg van vermoeidheid, het is een feit dat de motor meer een meer in de
richting van de snel naar achter schietende middenstreep kwam, steeds meer en
meer op de verkeerde weghelft. Barre had weinig in de gaten, en dacht aan de
komende motor gebeurtenissen, na de haast verplichte winterstop van een paar
maanden.
|
|
Het bleef donker op de weg, maar Barre kende de weg goed. Een paar boerderijen,
meestal ver in het land, zijweggetjes die naar plekken leiden waar een
boerenbedrijf was, en waar men, te concluderen uit de totale afwezigheid van
licht, allang naar bed was, om morgen vroeg weer te kunnen beginnen. Over een
paar honderd meter zou hij langs het meest dwaze bushokje uit de omgeving
rijden, een hokje waar nooit iemand op de bus stond te wachten, en verder was
het nog maar een kilometer of vijf naar het volgende dorp. Geen grote
verrassingen hier.......
|
|
Toch wel. Barre vloekte zachtjes binnensmonds, een zacht 'Shit!!' Zachtjes,
want er was toch niemand die hem zou horen als hij luidkeels zijn ongenoegen
zou uiten. In het koele licht van de koplamp was een hoop op de weg te zien,
en Barre reed er vlak langs. Of Barre direct wist wat het was is natuurlijk
niet aannemelijk, maar hij had wel gelijk. Een paar flinke paardendrollen
lagen over de weg, en het had niet veel gescheeld of Barre was er met zijn CX
dwars doorheen gereden.
|
|
Het was meer een reflex dan een overwogen besluit, dat Barre in de spiegel
keek, waar natuurlijk niets te zien was. Maar toen Barre zijn ogen weer op de
weg voor hem richtte was er wel wat te zien. Nog nooit had Barre zo hard in
zijn rem geknepen, en nog nooit was hij zo geschrokken. Daar, midden op de weg,
vlak voor hem, was in het het licht van zijn CX plots een schimmig wit iets
zichtbaar, met een soort van wapperende bos touw erachteraan. Barre stoof erop
af, en hoewel hij uit alle macht remde naderde hij het gekke witte voorwerp
met een vrees'lijke grote snelheid.......
|
|
Slingerend kwam de motor tot stilstand, de noodstop had Barre's motor bijna
dwars over de weg tot stilstand laten komen, bijna in het dwaze bushokje, en
Barre zelf zat hijgend van de schrik op zijn CX, waarvan de motor afgeslagen
was. Behalve het metalige tikken van de snel afkoelende uitlaten was er geen
geluid te horen... of toch ?
|
|
"Stippel stappel, stippel stappel" ging het. Barre dacht dat hij droomde. "Wat
hoor ik", dacht hij, "dat kan niet, maar, hoor ik daar geen paardenvoetjes?"
Het geluid kwam nader en nader, maar voordat Barre er aan dacht om zijn motor
in de richting van het geluid te draaien, dook er plotsklaps een man naast hem
op, zwak verlicht door de weerschijn van het koplamplicht, gespiegeld in het
bushokje.
|
|
Barre was niet bang uitgevallen, maar één blik op het gezicht van de man naast
hem benam hem de adem. Zijn mond viel open, en hij kon alleen maar staren,
staren naar dat lachende, maar vooral blauwe gezicht wat onder een blauwe,
krullende bos haar naar hem keek. Alsof het niet erg genoeg was verscheen over
de schouder van deze blauwe man een groen gezicht, met groen haar, en beide
gezichten werden spookachtig verlicht door de weerschijn van de nog steeds
brandende koplamp van Barre's CX.
|
|
Minuten lang stonden de blauwe en groene man Barre aan te kijken. Totdat Barre
zich ineens bewust werd van een aanwezigheid links van hem. Met een ruk
draaide hij zijn hoofd om, bereid om deze nieuwe verschrikking onder ogen te
komen. Hij zou zijn huid duur verkopen, besloot hij, en hief zijn hand al op
om....
|
|
Naast Barre stond een man in een rode mantel, met een lange witte baard, een
spoor van een glimlach om de bijna door baard en snor verborgen mond. Barre
voelde de glimlach meer dan hij hem zag, en plotseling voelde hij zich slap
worden, en met een zucht viel hij achterover, recht in de armen van de blauwe
man, en zijn laatste woord voordat hij het bewustzijn verloor was
"Sinterklaas.....!"
|
|
Toen Barre de ogen weer opendeed merkte hij dat hij in het bushokje zat, en
dat zijn CX500 netjes op de middenbok voor hem stond. De twee vreemde mannen
waren verdwenen en de man in de rode mantel, nu duidelijk zichtbaar als
Sinterklaas, zat naast Barre. De omgeving werd verlicht door een warm
schijnsel dat uit de staf van de goedheiligman leek te komen. Barre kreunde
even. Sinterklaas keek hem aan. "Gaat het weer een beetje?" vroeg hij
belangstellend. "Je hebt je toch geen pijn gedaan?" Barre schudde zijn hoofd.
Nee, pijn had hij niet, maar zijn CX.....
|
|
Plots bedacht hij zich iets anders. Die blauwe man, en zijn groene maatje,
waar waren die gebleven.? Of had hij dat gedroomd? "Waar zijn..." begon hij.
Sinterklaas maakte een geruststellend gebaar. "Een experimentje," antwoorde hij,
"Een groene Piet en een blauwe Piet" Sint zuchtte en schudde zijn hoofd, en
keek wat treurig. "Een beetje mislukt experimentje. De groene Piet moet nog
alles leren, en is zo groen als gras, en ik denk dat de blauwe Piet niet van
de bisschopswijn af kan blijven." Sinterklaas schudde nogmaals zijn hoofd en
zuchtte. "Hij is steeds maar blauw.... " Sint keek op. "Ze zijn nu samen mijn
paard aan het halen, je reed er bijna tegenop, wist je dat?" Even was het
stil. "Maar ja," vervolgde Sinterklaas nadenkend, "een paard heeft ook geen
achterlichtje natuurlijk......."
|
|
Barre snapte er niet veel van, maar als Sinterklaas die blauwe en groene man
voor lief nam, dan was dat in goede handen. Vaag had Barre wel eens gehoord
van een discussie over een Piet die niet zwart was, maar nog nooit had hij er
eentje gezien, tot deze avond. Maar dat was Barre's probleem niet. Zijn
probleem was heel anders....
|
|
Met angstige voorgevoelens liep Barre naar zijn CX. De sleutel zat in het
contact, en het licht was netjes uitgezet om de accu te sparen. Contact aan,
juist, vrijstand en olie lampje gingen aan. Dan nu het grote moment.... Barre
drukte, met meer vrees dan verwachting, op de startknop. Niets, zelfs geen
klik van het startrelais. Nog eens, en nog eens..........
|
|
Niets, de CX wilde niet starten. Met een diepe zucht pakte Barre zijn
portemonnee uit zijn binnenzak, opende die, keek, en als hij zich niet geremd
had gevoeld door de aanwezigheid van Sinterklaas, dan had hij nu luid en
duidelijk een flink aantal lelijke woorden gebezigd. Nu kwam de verbale
uitdrukking van zijn ongenoegen niet veel verder dan een diep gemeend en
hartgrondig "Barst !!", waarvan de toonzetting niets aan duidelijkheid te
wensen over liet.
|
|
"Wat is er, beste vriend?" vroeg Sinterklaas die belangstellend toekeek. "Kan
ik je ergens mee van dienst zijn?" "Nou Sint", antwoordde Barre, "Ik heb een
Euro nodig, nu mijn motor niet start, en die heb ik niet." Barre hield de
goedheiligman zijn beurs voor. "Kijk" zei hij, "briefjes van vijf, en eentje
van 20, een twee-euro munt, 50-cent munten, wat kleiner geld, maar geen euro.
Ik heb echt een euro nodig om de motor te starten"
|
|
Sint, die zich een beetje schuldig voelde omdat Barre bijna tegen het
onverlichte paard aangereden was, dacht diep na, met zijn hand strijkend door
zijn baard. "Misschien "opperde hij, "ligt er nog wat in de kuip van je motor?"
Bijgelicht door de staf van Sinterklaas, waar nog steeds een onverminderd
licht uit kwam, doorzocht Barre de zijvakken van zijn motor-kuip. Er kwam een
groot aantal voorwerpen uit, zoals een sok, een set reserve lampen, een aantal
draag-ringen M8, een boutje M10, een halve carburateur, diverse onduidelijke
losse onderdeeltjes, en tot slot een zakdoek die kennelijk dienst had gedaan
als afveeg lap voor de olie peilstok. Maar geen euro-munt.
|
|
Barre stond verslagen naast zijn CX. In een poging hem wat op te vrolijken
legde Sint de hand op Barre's schouder. "Kop op, jonge vriend," zei hij "daar
komen mijn werknemers al met het paard. Misschien dat er in de zak iets zit
wat je kan helpen." Twee Pieten, beiden zwart deze keer, tilden een niet zo
heel grote zak van het paard af, en op een teken van Sinterklaas openden zij
de zak. Sint greep erin, en haalde er een schroevendraaier set uit. "Helpt dit?"
vroeg hij hoopvol. "Nee", schudde Barre, "een euro". "En dit dan" vroeg
Sinterklaas, een mooie set tangen omhooghoudend. "Nee, Sint" zuchtte Barre,
"een euro moet het zijn..." Sint bukte zich nogmaals, en haalde uit de zak een
set startkabels. "Dit dan?"
|
|
Tien minuten later lag het bushokje vol met gereedschappen en electrische
onderdelen. Vaag verwonderde Barra zich over het feit dat er zoveel in die
toch niet zo grote zak kon zitten, maar de zorg hoe zijn motor te starten liet
hem weinig ruimte om over dergelijke zaken na te denken. Somber keek hij voor
zich uit. Wat nu te doen?
|
|
Ook Sinterklaas zat wat zorgelijk te kijken. Hoe moesten ze de motor van die
jongen nu starten. Hij had kennelijk een euro nodig, maar hoe kwam een mens, of in dit geval een Sinterklaas,
aan een euro? Sinterklaas was niet gewend met geld op zak rond te lopen, en de
Pieten.... Misschien....
|
|
Sint wenkte een Piet, en overlegde zachtjes met hem. Piet
antwoordde ook op een fluistertoon, en gebaarde naar het dorpje een eindje
terug. Sint keek op. "Echt waar? " Piet knikte ijverig "Ja Sinterklaas, echt
waar." Met een brede lach stond Sinterklaas op en liep naar de nog steeds in
somber gepeins verzonken Barre toe. "Misschien hebben we een oplossing" begon
hij, "het gaat als volgt...."
|
|
Vol ongeduld wachtte Barre in het donker naast zijn CX. Ze zouden toch allang
terug kunnen zijn? Waren ze er niet gewoon met zijn geld vandoor gegaan? Een
mens las zoveel vreemde verhalen tegenwoordig. Zou het werkelijk wel
Sinterklaas geweest zijn? Kon hij niet beter vast naar huis gaan lopen?
Ongerust begon hij heen en weer te stappen, twintig passen naar links, twintig
passen naar rechts, luisterend naar elk klein geluidje.......
|
|
Na een kleine eeuwigheid hoorde Barre eindelijk het geluid van paardenvoeten
op het asfalt. Het flauwe licht van Sint's staf werd zichtbaar en daar was
Sinterklaas weer, boven op het paard, en vergezeld van Piet. Breed lachend
liep Piet naast het paard, grinnekend om een pretje. Barre keek hem verbaasd
aan. "Wat is er te lachen?" vroeg hij.
|
|
Het bleek dat de bediende van het tankstation zich erg had verbaasd dat
Sinterklaas zijn winkel binnenstapte. En toen de goedheiligman alleen maar een
briefje van vijf wilde wisselen was het bijna op een ruzie uitgelopen.
Gelukkig had Piet iets dergelijks voorzien, en een grote hand met pepernoten
en snoepgoed had de bediende tot zwijgen gebracht, en Piet had de man zo ver
gekregen dat deze ook het vijfje wilde wisselen, dit alles terwijl Sinterklaas
buiten de winkel moest wachten.
|
|
"Maar," zo zei Piet, "we hebben een euro voor je." Sint stapte van het paard af,
en overhandigde hoofdschuddend Barre vijf losse euro munten. "Ik snap nog
steeds niet waar je die voor nodig hebt." zei hij. "Dat zal ik u laten zien,
Sint." zei Barre, terwijl hij het linker zijkapje van de CX afhaalde. Hij
zette het contact aan, haalde het rubber van het startrelais los, en drukte de
euro-munt tussen de contacten van het startrelais.
|
|
Vonken knetterden, de startmotor begon te draaien, en binnen een paar tellen
liep de oude CX alsof hij nooit had stil gestaan. Met een tevreden grijns
plaatste Barre de zijkap weer terug, en wendde zich tot Sinterklaas. "Zo gaat
dat." zei hij.
|
|
Sinterklaas schudde verward zijn hoofd. "Maar waarom heb je geen tang gebruikt,
een schroevendraaier uit de zak, of misschien de startkabels? Zelfs de ringen
die je los in je kuip liggen had liggen had je kunnen gebruiken."
|
|
Barre glimlachte, schudde zijn hoofd en zei: "Nee Sinterklaas, het moest een
euro zijn, geloof me maar" en stapte op. "Wacht even, jonge vriend," zei Sinterklaas.
"misschien kun je dit dan gebruiken." Uit de zak haalde Sint een klein pakje,
en opende het. Een nieuwe rechtse schakelset lag daar te glimmen. "Hier, neem
maar mee, dat kun je vast wel gebruiken." Verrast nam Barre het geschenk aan.
Rechts, met een nieuwe startknop, dat was precies wat hij nodig had.
|
|
Sinterklaas keek het in de verte verdwijnende heldere achterlicht van de motor
na. Dan wendde hij zich tot de Pieten, de twee gewone, de groene, en de blauwe
Piet. "Genoeg getreuzeld, jongens, er moet weer gewerkt worden." Met deze
woorden hees de Sint zich in het zadel, draaide het paard de juiste kant op,
en verdween in de nacht.........
|
|
Alle personen in dit verhaal, hoe bekend ze de lezer |
|
|