Naar de Verhalen-index


 

CXinterklaas

als het paard in slaap valt
 

Het was 5 december. Sinterklaasavond. Nou, nog niet helemaal, want het was middag. Zoals gewoonlijk op 5 december maakte Sinterklaas zich op om die avond door heel Nederland cadeautjes te brengen, daarbij geholpen door een klein legertje zwarte Pieten.

De afgelopen weken waren er lijsten met cadeautjes doorgelopen, en herhaaldelijk was Sinterklaas gevraagd of Jantje, of Carolien, of Silvie wel zoet was geweest. En elke keer keek Sint in zijn grote boek, glimlachte, en knikte. Een enkele keer keek hij op, met een bedroefde blik in zijn ogen, en dan schudde hij langzaam zijn hoofd. Dan wisten de Pieten wat ze moesten doen. Want Sint was daarna de rest van die dag niet meer zo vrolijk. Maar toch, dat waren uitzonderingen. Meestal waren de kinderen zoet geweest, en kon er een mooie pop, een auto-tje, of zelfs een goocheldoos ingepakt worden, en klaar worden gezet voor die ene belangrijke avond : 5 december.

Ook het paard van Sinterklaas werd voorbereid op die avond. Oefentochtjes over de daken, samen met twee, drie of soms nog wel meer Pieten. Het paard, wat in het verleden ooit eens een keertje van het dak gegleden was, hield zich goed. Ook de Pieten waren in topvorm. In het verre Spanje hadden ze twee maanden intensief geoefend, en onderweg, op de stoomboot naar Nederland toe, hadden ze in het ruim van de pakjesboot nog de laatste conditie training gedaan. Het paard had daar ook aan meegedaan, en wist zich zelfs in de zwaarste storm, op zee, bovenop de reling van het schip, met de Sint op zijn rug, in evenwicht te houden. Niets zou deze 5 december-avond nog kunnen bederven.

Sinterklaas nam de bedrijvigheid in ogenschouw. Ja, zo zou het wel lukken. Al die Pieten die zo hard werkten, het paard wat nu al ongeduldig stond te trappelen, en het weer wat ook niet echt tegenzat. Geen sneeuwstormen, geen hagel, maar een zachte decemberavond, waarbij de maan door de bomen scheen. Maar toch? Wat was dat ? Op het voorplein van het kasteel waar de Sint verbleef wankelde een Piet heen en weer. Zelfs vanaf deze afstand kon de Sint zien dat dat niet in orde was. Hij wenkte de hoofdPiet, en wees naar beneden. Piet snapte niet helemaal wat de Sint bedoelde, maar Sint legde uit: "Piet, die Piet is ziek!"

Vlug werd Piet naar binnen gehaald, en een dokter werd erbij gehaald. De dokter keek bezorgt naar Piet, keek toen Sinterklaas aan, en zei "Sint, deze Piet is overwerkt, hij heeft rust, veel rust nodig. Minstens een slaapkuur van twee dagen."Sint knikte. Piet kon hij nog wel missen. Maar Piet veerde op. "Nee Sint, pakjes doen, schoorstenen vullen, schoentjes....!" Sint schudde zijn hoofd. "Nee Piet,"zei hij, "slapen moet je" Hij keek de dokter aan. "Heeft u niet een slaapmiddeltje voor Piet, dokter ?" "Tja," zei de dokter, "Slaapmiddeltjes, daar ben ik geen voorstander van, Sinterklaas." Maar de blik van Sinterklaas op Piet in bed maakte een hoop duidelijk voor de dokter. "Ik schrijf een receptje uit, en dan komt het vast wel in orde." Sint bedankte de dokter, en gaf de hoofdPiet een wenk. Deze gaf de dokter een grote zak met pepernootjes, en bracht hem naar de uitgang. En Piet ging zelf het slaapmiddeltje voor die arme overwerkte Piet halen.

Een paar uur later was het zover. De Pieten waren op hun post, het paard had zijn maaltje gehad, en stond klaar, en Sinterklaas was klaar. Daar ging het, zoals zoveel 5 December avonden tevoren. Pakjes schoten in schoorstenen, Pieten luisterden naar liedjes, en de Sint op zijn paard was overal tegelijk. Maar in de loop van de avond merkte de Sint dat er wat fout ging. Het paard slipte een keertje, miste even later bijna een dak, en leek gewoon te lopen suffen. Voorzichtigheidshalve stopte Sint even op de hoek van de straat. En dat was maar goed ook, want het paard viel prompt in slaap. Wat onze brave Sint ook probeerde, het lukte hem niet om het paard wakker te krijgen. Sinterklaas snapte er geen snars van. Totdat hij eens rondkeek, naar zijn Pieten. En daar, een beetje achteraf, achter Piet en Piet verscholen stond Piet, de zieke Piet die moest slapen.

Sint wenkte Piet naar voren. Eerst kwam Piet, maar Sint wenkte hem opzij, en toen kwam de zieke Piet naar voren. "Piet," vroeg de Sint een beetje bars, "Wat doe jij hier?" Piet antwoordde zachtjes, zo zacht dat de Sint het bijna niet hoorde. "Pakjes, Sinterklaas, zoveel pakjes en schoorstenen en ik wilde het niet missen en toen en toen ......." Piet barste in snikken uit. "En het slaapmiddeltje dan? Wat heb je daarmee gedaan ?" vroeg Sinterklaas. "Door het slaapkamerraam gegooid, Sint," snikte de arme Piet zachtjes, "gewoon weggegooid." "Maar Piet," zuchtte de Sint, "achter je slaapkamerraam staat de voerbak van mijn trouwe paardje, en nu heeft hij alle slaapmiddel opgegeten !!!"

Sinterklaas zuchtte. Een paar minuten geleden had hij Piet onder begeleiding van Piet, Piet en Piet naar huis, terug naar het kasteel gestuurd. Het paard sliep nog steeds. De pakjes lagen over straat verspreid. Hij had vervoer nodig, besliste de Sint, vervangend vervoer voor het paard. Maar waar vind je tegenwoordig nog een paard?. Alle aanwezige Pieten werden erop uit gestuurd, met de opdracht "vind een paard voor Sinterklaas." De tijd drong, want Sinterklaas avond was al bijna afgelopen. Eén voor één kwamen de Pieten terug, spijtig met hun hoofd schuddend, met lege handen. Alleen de technische Piet was nog weg.

In de verte klonk het geronk van een machine, luider en luider werd het, en daar, aan het einde van de straat, verscheen een koplamp, een licht wat razendsnel dichterbij kwam. Met piepende remmen stopte een motorfiets naast Sinterklaas, die verschrikt een stapje achteruit deed, en daarbij bovenop de tenen van de hoofdPiet ging staan. Breed grijnzend zat daar de technische Piet, boven op een Honda motorfiets, een witte CX650 met zijspan. "Een ijzeren paard, Sint" verklaarde de Piet trots. "Hij stond onder een afdakje, en ik mocht hem zomaar lenen, toen ik zei dat het voor Sinterklaas was."

Bezorgt keek de Sint naar het geval. "Is dat wel, euh, betrouwbaar? Piet?" De technische Piet lachte naar de Sint. "Ach, Sinterklaas als de stator het doet, en de olie wordt bijgehouden en de knipperlichten..." begon hij. Maar Sint legde hem met een enkel gebaar het zwijgen op. Voldoende laadvermogen, overwoog hij, misschien zou dit ijzeren paard...... Sint wisselde zijn dunne witte handschoenen voor een stel dikgevoerde die Piet altijd voor hem bij zich droeg, voor erg koude avonden. Hij zette zijn mijter af, en haalde, tot de verbazing van alle Pieten een rode motorhelm uit de zak met cadeautjes. Piet werd naar de duozit verwezen, en de Sint nam met een lenige zwaai, die niemand van de Pieten verwacht had, plaats achter het stuur. De zak met cadeautjes werd in de zijspan geladen. Sint keek nog even om zich heen, naar al die bezorgd kijkende Pieten, en lachte even, onder zijn helm. "Volgende adres, Pieten" riep de Sint vrolijk. En met een vlotte beweging draaide de Sint het gas open, en stuurde de motor naar boven, het dak op.

Twee dagen later liep Sint, met het ondertussen helemaal weer wakker geworden paard, door de lege ruimen van de stoomboot, die weer onderweg was naar Spanje, terug naar huis. Het paard was wat triest, dat hij nu deze keer de Sint in de steek had gelaten, maar Sint had het paard verzekerd dat hij de volgende keer weer te paard over de daken zou rijden. Ook de overwerkte Piet was weer opgeknapt, en alles was weer bij het oude. Sint moest heimelijk glimlachen, als hij terug dacht aan die rit over de daken op die geleende motorfiets. Maar toch, het was geen paard, zo'n motorfiets. En een Sinterklaas hoort toch op een paard.......


Maar in een hoekje van het ruim, onder een dekzeiltje, stond, via een advertentie op Internet gekocht, een oude motorfiets, een CX500...............


Naar de verhalen-index