Her-opstappen… |
|
Eindelijk is het zover : Het is zomer. De groene knoppen verschijnen aan de
bomen, en de bloemen die eerst aarzelend hun kopjes opstaken barsten spontaan
in een veelheid van kleuren uit. Ook mensen laten zien wat de gevolgen van de
zomer zijn. De auto wordt steeds vaker thuisgelaten, en de Nederlandse wegen
zijn druk bevolkt met .... motorrijders.
|
|
Motorrijden. Heb je het eenmaal gedaan, dan kom je er bijna niet meer vanaf.
Af en toe een motor huren, en dan hopen op goed weer… Nee, dat zag ik niet
meer zitten. Na lang wikken en wegen valt dan het besluit. Ik ga op zoek
naar een (goedkope) motorfiets. De plaats om te gaan zoeken is natuurlijk
Marktplaats.nl, maar ook op Speurders.nl zijn motoren te vinden. En ook op
de diverse site’s van motordealers. Gezien mijn schamele vermogen moet ik
zoeken naar oude motoren, maar ook betrouwbaarheid, en het vrij zijn van
wegenbelasting is een punt van aandacht. Ik zoek een niet al te zware, maar
ook geen erg lichte motor. Ergens tussen de 400 cc en 600 cc, liefst
met cardan. En goedkoop moet ‘ie ook zijn.
|
|
Het eerste merk wat in aanmerking komt is Suzuki, dan Kawasaki, en ik
durf bijna niet naar Honda te kijken.Een vrij hoog bod op een Suzuki 650
wordt overboden, een lager bod op een Kawasaki 440 Ltd hoor ik niets meer
over. Een Kawasaki 550 ltd, een Suzuki GS550L komen en gaan. En op een bod
op een Suzuki GS450 wordt gereageert met "als je niet
meer geld hebt moet je niet gaan motorrijden." Het ziet er niet erg
rooskleurig uit voor mijn motorplannen. Maar geduld is een schone zaak,
zegt men. Dus oefen ik in schone zaken, terwijl de tweede hittegolf van
2006 het land meer dan genoeg zon geeft. |
 Suzuki GS 450l |
 Suzuki GS 550 |
|
 Kawasaki Ltd 550 |
 Suzuki GS 550l |
|
Het rustige afwachten heeft resultaat. In de afdeling Honda op Marktplaats
staat op een gegeven ogenblik een CX500 c te koop in Utrecht. Ondanks het
feit dat de uitlaat- bochten en dempers zwart zijn geschilderd ( vind ik
echt niet mooi ) doe ik een bod. Ook in Uitgeest staat een
CX500. Geen ‘c’ model, maar een oude, standaard CX uit 1979. Ook daar
breng ik een bod uit.
|
|
Omdat ik toch wat meer informatie wil hebben zoek ik het internet af. Daar
vind ik een club van CX500 fans, en in een forum zelfs een telefoonnummer
van een CX-er die vlakbij in Bennekom woont. Ik bel hem op, en vraag wat informatie.
Waar moet ik op letten ? Hoe zijn die oude CX-en ? Zijn er nog onderdelen
te krijgen ? Theo heeft op de meeste vragen een antwoord, geeft aan dat er
ik aan bepaalde plaatsen van het frame extra aandacht moet besteden, en
wenst me veel succes. En als ik een CX mocht kopen, moet ik die vooral
eens aan hem laten zien.
|
 Een CX op het internet.... |
 |
 |
|
Een paar dagen later, een zaterdag, komt er een mailtje : Wanneer ik wil
komen kijken in Uitgeest. Ik bel en het blijkt dat ik de tweede ben op het
lijstje van Kees B. Als de andere bieder voor zondag 1 uur niet voor
een afspraak belt, dan mag ik komen kijken en proefrijden. En zondag
om twee uur belt Kees weer : de andere bieder kan pas over een week
of zo, en de motor staat een beetje in de weg. We maken een afspraak voor
de volgende dag, maandag 31 juli.
|
|
Die avond komt er ook een mailtje van Robert uit Utrecht, dat ik daar
ook kan komen proefrijden op zijn CX500 c. Zo gaat dat dan. Zo heb je
niets, zo kan je kiezen. Ik schrijf Robert terug dat ik al ergens ga
kijken, maar dat ik hem op de hoogte zal houden van de uitkomst.
|
|
Die maandag is het dan zo ver, ik ga met de trein naar Uitgeest, met de
helm aan de tas. In Uitgeest komt, na een paar minuten wachten, Kees me
van het station te halen. Bij hem thuis wordt eerst de garage opengetrokken
en daar staat een CX500. Mijn eerst gedachte is : "Wat is dat ding
groot !" Maar toen ik ernaar toe liep, liep ik direct in de val. Daar
stond 'ie dan. Samengebalde kracht, stevig, stoer en onverschrokken.
Niet voor een kleintje
vervaart. We reden de motor naar buiten en ik maakte een klein proefritje.
Helm op, handschoenen aan, en daar ging ik. Een rondje om het plein, en
daarna zijstraten in en uit. Even doortrekken, afremmen, alles ging vlot,
en ondanks dat ik een paar jaar niet had gereden, ging het allemaal
vanzelf. Lag het aan mijn stuurmanskunsten , of aan het feit dat de
Honda erg vergevingsgezind was ? Hoe groot dit 'monster' ook was, hij was wendbaar, reageerde vlot, beetje zacht in de vering, maar heel prettig om op te rijden. Het diepe geluid van de motor deed 'Wouw' bij me. En ik was verkocht. De motor ook. Ik ging samen met Kees naar de bank en het postkantoortje van Uitgeest, en de Honda werd op mijn naam over geschreven. Vervolgens gingen we terug naar zijn huis, en daar stond voor het huis voor het eerst MIJN motor. Een kopje koffie en een praatje later vertrok ik terug naar Ede. Kees was zo vriendelijk om voor te rijden, naar de sluizen van IJmuiden. Ik had helemaal geen zin om, na een paar jaar niet rijden, me in het drukke verkeer van de Nederlandse snelwegen te storten. Op de kaart had ik een route uitgezocht die me langs 80 km wegen naar Ede zou brengen. Maar daarvoor moest ik eerst het Noorzeekanaal over. Kees op zijn Virago, en ik op de CX, nee, op mijn CX , erachteraan. De zon scheen, de motor liep als een, nee, niet als een naaimachientje, meer als een trein. Luid en duidelijk was de Twin te horen. Niet onaangenaam, meer een geluid wat wilde zeggen : ik wil meer, meer, meer. |
Rustig reden we Uitgeest uit, door Heemskerk, naar Velsen-Noord, naar
de sluizen van IJmuiden. Aan de noordkant kom je dan door industriegebied,
namelijk de hoogovens. En die kant is zo troosteloos, gewoonweg depressief.
Toen wist ik weer waarom ik het zo’n vervelende weg vond, alleen al vanwege
dat stukje.
 De sluis bij IJmuiden |
|
Voor de pont over het Noordzeekanaal nam Kees afscheid. Hij ging terug
naar huis, en ik ook. Eerst naar Driehuis, dan even langs in Santpoort.
Maar in Santpoort waren Wil en Roeland niet thuis, die zaten nog op de
camping in Epe, dat was ik in alle opwinding vergeten. Dus verder.
|
|
Toch was fijn dat de omgeving waar ik nu doorheen reed een beetje
bekend was, zodat ik een gedeelte van mijn aandacht aan de motor en
het rijden kon besteden. Toen ik Haarlem eenmaal achter me had, en onderweg
naar Hoofddorp was, begreep ik de motor al wat beter. En ik geloof dat de
motor mij ook beter begreep. Nog steeds de snelwegen vermijdend reed ik
richting Hilversum, over de N201. Door Vinkeveen, tussen de plassen door,
door Loosdrecht, richting Baarn. Daar werd het even lastig. Moest ik nu
Amersfoort of Zeist kiezen.? Het werd Zeist. Maar eerst een korte rustpauze
bij een tankstation. Een broodje gekocht, wat koffie uit de thermos, en
terwijl de zon nog steeds z’n best stond te doen bekeek ik vol trots mijn
motor. Al met al kon ik maar tot één conclusie komen : het leven is goed.
|
|
Genoeg geluierd, ik was tenslotte onderweg naar Ede, en wilde daar ook wel
eens aankomen. Dus werd de motor weer gestart, en het laatste stuk werd
aangevangen. Een rotonde, een eind verder onder de A28 door, en ineens
bevond ik me weer op bekend terrein. Nu ging het richting Woudenberg,
Scherpenzeel, Renswoude. Vlak voor De Klomp, dus minder dan tien kilometer
van huis, sloeg de angst me om het hart. De motor begon te stotteren, wat
was dat nu, toch een miskoop ? Als de motor warm is dan slaat hij af ? Maar
nee, zo erg was het allemaal niet. Ook de beste motor heeft brandstof nodig,
en ik hoefde alleen maar de benzine kraan op ‘reserve’ te zetten om de
motor weer rustig verder te laten lopen.
|
|
Vlak voor Ede besloot ik toch eens te kijken hoe de CX op de snelweg rijd.
Sinds kort ligt daar de A30, en die is niet zo druk als een A12 of een A2.
Toen ik de oprit achter me had gelaten merkte ik vrij snel twee dingen op.
In de eerst plaats kwam de rijwind onder mijn helm, en duwde deze omhoog.
Dat is erg lastig, want dan kon ik niet meer zien. Een tweede wat me opviel
was een kloppend, bonkend geluid uit het blok, wat duidelijk hoorbaar
werd ergens rond de 5500 toeren. De 120 km/h werd niet gehaald, niet
omdat de CX dat niet wilde, maar veel meer uit voorzichtigheid van de
berijder.
|
|
De A30 eindigt (of begint) in/op de A12, en de aansluiting in de richting
Arnhem gaat over in de afrit Ede. Dus ik hoefde geen moeilijke zijwaartse
bewegingen te doen, of mijn snelheid zo ver op te voeren dat ik het
ongemakkelijk zou vinden. Gewoon verder, met 100 km/h tot aan de afrit.
En een paar verkeerslichten en bochten later reed ik de CX achter het
huis. Zijstandaard uit, en daar waren we dan.
|
 De CX500 op zijn nieuwe plekje. |