Losse delen |
|
|
De Rode Rakker lijkt al weer erg op een CX. Toch mist er nog wat, heel
wat zelfs. Een korte opsomming : De H-box, het balansdeel van de uitlaat, is gerepareerd. In September, bij het verwijderen van de uitlaat, waren twee bevestigingsplaatjes aan het blok vast blijven zitten, afgebroken van de H-box. Bij mijn auto-garage, Damink, had ik die laten lassen, en het zag er perfect uit. Met mat-zwarte hittebestendige Hammerite was de H-box gespoten, en het zag er weer heel knap uit. Ook een ietwat roestige waterpijp, ooit opgehaald bij een ander lid van de Dutch Honda CX-500 club was gespoten, evenals de twee motorschetsplaten. Eerst werd de waterpijp gemonteerd. Dat was nog een hele klus, omdat één zijde aangesloten moet worden vlak bij de waterpomp, en er is weinig ruimte om de pijp in die krappe opening te wringen. Maar het lukt, en de andere kant, waar een slang zit, is veel makkelijker. Mooi, wat nu ? Nu moet de H-box er maar eens onder, Van Wouter B. kreeg ik de tip om eens op de site van Rob Davis te gaan kijken, die een heel goedkope manier had om uitlaatpakkingen te maken. Inderdaad, Rob gebruikt gewoon "cooking foil", huishoud aliminium-folie, en vouwt daar "nieuwe" seals van. In de kelderkast ligt nog een rol, en ik maak rondom de plekken waar de bochten de H-box ontmoeten, een aluminium-ring. Voordat de bochten en de balanspijp erop gaan wordt eerst de verbogen zijstandaard vervangen. Deze standaard is eigenlijk afkomstig van de "Blauwe Engel" maar was zo ver verbogen dat het gewoon eng was om de motor daarop te laten staan. Ik had, via het prikbord van de CX-club, een andere gekocht. | |
 ... aluminium folie ... |
 ... zijstandaard ... |
|
Nadat de zijstandaard was gemonteerd was het de beurt aan de balanspot,
en de uitlaatbochten. Een helpende hand van zoon Roelof maakte de
montage wat simpeler. Vrij eenvoudig lieten de bochten en het H-deel
zich monteren. De dempers werden nog niet gemonteerd. Ondanks hun vrij
slechte staat zouden ze toch gebruikt gaan worden, maar montage van
de einddempers is een 'laatste' klusje, evenals het plaatsen van de
zijkappen.
| |
|
Nu waren de carburateurs aan de beurt. Tegen dit werkje had ik al een
tijdje opgezien. Nu het blok weer stevig op zijn plaats zat, was er erg
weinig ruimte over om de inlaatrubbers en de luchtinlaten over de
carburateurs te plaatsen. Maar goed, laat ik eens beginnen.
De carburateurs werden op hun plaats gezet, en de gas- en chokekabels werden vast gemaakt. Vervolgens werden de nieuwere inlaatrubbers gepakt, een paar maanden geleden op de onderdelenbeurs in Veghel aangeschaft, en een beetje verwarmt boven het fornuis. Bij 7 graden Celcius is het rubber erg hard, en haast niet over de carburateur uiteinden te schuiven. Maar nu lukte het, zij het met moeite. Nu moesten alleen de luchtinlaten nog worden aangesloten. | |
|
En dat ging echt niet. Wat ik ook probeerde, ik kreeg de luchtinlaten niet
tussen het luchtfilterhuis en de carburateurs in. Er was gewoon niet
genoeg ruimte. Blok er opnieuw uit dan? Misschien, maar dan zouden de
uitlaatbochten er ook weer onderuit moeten. Was er geen andere oplossing?
Als ik nu eens...... Het is niet "good practice". Misschien was het zelfs wel niet verstandig. Maar toch.... | |
 ... niet genoeg ruimte ... |
|
|
Ik plaatste de krik onder de voorkant van het blok, en verwijderde alle
bouten waarmee het blok in het frame hing, behalve de onderste bout, die
onder het hele blok doorgaat. Daarna liet ik heel voorzichtig de voorkant
van het blok een ietsjepietsje zakken, onderwijl goed luisterend
naar metaal-gekraak. Maar niets. Kennelijk had alles nog voldoende
speling. De balanspot was, behalve aan het blok, nog niet aan het frame
vast gemaakt, dus daar ging ook niets fout. Heel langzaam liet ik de
voorkant van het blok zakken, waardoor er bovenin, waar de luchtinlaat
rubbers moesten komen, een klein beetje meer ruimte ontstond. Minder dan
een centimeter zakte de voorkant, en ik dacht dat ik nu wel voldoende
ruimte zou hebben. Het was voldoende. Beide luchtinlaat rubbers konden nu
in het luchtfilterhuis gepast worden. Daarna werd de krik weer naar
boven gedraait, totdat de zojuist verwijderde bouten weer op hun plaats
konden schuiven. Nu nog de ...... Maar nee hoor, het was al klaar.
Kennelijk was de plaatsing van de luchtinlaat rubbers zo precies, dat bij het weer in de juiste stand zetten van het blok de rubbers vanzelf in de carburateurs schoven. Dat klusje was vanzelf al gedaan. Nu alleen de borging vastzetten. En dan gaan we morgen of zo weer verder. Later bedacht ik me dat ik de hele cardan was vergeten. Al dat straks maar goed gaat.... | |
|
|
|
Terug naar de Motorpagina