langs de n224

Avontuur langs de N224


Nadat ik, op een mooie zondag middag, de carburateurs eens een beetje uit elkaar had gehaald, in de hoop om daarmee het stationair-gewiebel van de tweede CX500, de "Reservist" op te lossen, is het op maandagavond de beurt aan een proefrit.
Achter het huis lijkt het heel wat. Starten, en zonder ergens aan te komen lijkt het erop dat de motor niet afslaat, en redelijk bleef draaien. Toch is er nog wel wat gevogel met de grote zwarte knop tussen de carburateurs voor nodig om niet al te snel in de vier- of vijfduizend toeren te zitten. Laten we eens een proefritje maken, besluit ik.
Starten gaat goed, maar amper twee bochten verder blijft het gas al hangen op 4000tpm. Dus stoppen, afstappen, om de motor heen lopen, en draaien aan de langzaamaan blindelings te vinden knop. Afstellen op 2000tpm, en klaar. Denk ik. Verder maar weer, maar verd#%$*, daar gaan de toeren weer omhoog, nu voor het verkeerslicht. Nogmaals een zijstraat in, bijregelen naar 2000tpm en verder maar weer. Bij het volgende verkeerslicht schijnt het allemaal goed te gaan. De motor loopt iets te snel naar mijn zin, maar niet belachelijk hoog in toeren, en zeker niet aso-luid. Dus gaat er eventjes naar Arnhem gereden worden, en dan weer terug. Het is een mooie avond voor zo'n tochtje.
Ik draai Ede uit, de N224 op, om over de heide in de richting Arnhem te rijden. Ik ga 60, 70, schakelen, 75, en wat is dat nu weer, want het lukt me niet om boven de 5000tpm uit te komen. Terug schakelen, en nogmaals proberen. Langzaam gaat het toerental omhoog, tot 6000tpm. Maar het lijkt alsof de CX het vreselijk benauwd heeft. Het open trekken van de chokeknop geeft wat lucht aan het geheel, en het rijdt een beetje beter, maar helemaal lekker gaat het niet.
Ik neem me voor om op het eerste parkeerplekje wat ik zie even te stoppen, en de zwarte knop wat terug te draaien , of verder aan te draaien, het is maar net hoe je het wil bekijken. Een parkeerplekje komt al snel in zicht, en daar stop ik even.Vrijstand, motor laten lopen, en nu ietsjes afregelen. Ik stap af, en loop om de motor heen. Net voordat ik bij de gashandel kom slaat de motor met een laatste gesputter af. Nou ja, niet erg, want hij is de laatste tijd wel vaker afgeslagen, en starten deed 'ie altijd wel weer.
Maar nu niet. Startknop, en 'ploffedeploffedeplof' gaat de motor rond. 'Huh?', denk ik, 'wat is dat?' Een tweede keer is er al bijna geen energie meer om de startmotor te laten draaien, en dat is foute boel. Daar sta je dan, op een door de zon beschenen parkeerhaventje, tussen de bomen, met de vele tinten groen van de bladeren die glinsteren in het lage zonlicht, met een defecte motor.
... daar sta je dan ...
Helm af, en eventje op het hoofd krabben. Gelukkig heb ik mijn pasjes bij me, en daar zit ook het kaartje van de ANWB in. Met een telefoonnummer voor tijden van pech. Dit is, voor zover ik kan beoordelen, duidelijk een tijd van pech. Na wat aanvangsmoeilijkheden, want de TomTom stuurt het gesprek eerst naar de headset, krijg ik een vriendelijke vrouw van de ANWB aan de telefoon. Wie ik was, waar ik was, wat er was, zijn zo'n beetje de vragen die gesteld worden. Dat is snel uitgelegd, en ze verzekerd me dat er binnen een uur iemand zal komen.
En wat doet een mens dan? Het beste wat ik nu kan doen was mijn tas pakken, een zacht plekje onder de bomen opzoeken, de tas als kussen nemen, en er eventjes rustig voor gaan liggen. Langsrazende auto's aan de ene kant, zoevende fietsers aan de andere kant, ik lig goed, zo kan ik het wel een uurtje uithouden.
Het duurt geen uur, want na een klein kwartiertje komt er een grote gele auto aangegereden. De man die uitstapt steldt zich voor als John D. Wat er aan de hand is, wil hij weten, en hoe het gebeurt was. Ik vertel mijn verhaal, en dan wil hij even horen wat er gebeurt als ik de startknop indruk. Nou, dat wil ik wel laten horen, en de sleutel wordt omgedraaid, en de startknop ingedrukt en ….. BROEMM, de CX start. Euh... euh... hij doet het toch niet ? Engszins verbouwereerd zet ik het contact weer af. Dan nog eens, en gelukkig, nu doet 'ie het niet. Of hij bij de accu kan komen? Jawel, geen probleem, en terwijl ik het zadel verwijder, haalt hij startkabels uit de auto en sluit deze vervolgens aan. En ja hoor, het CX-geval doet het weer. Toch alleen maar accu-problemen?
John heeft zo z'n twijfels over de CX, en draaiend aan de gashandel word er gevoeld hoe strak de kabels zitten, hoe ver de choke uitgetrokken kan worden, welke spanning op de retour kabel zit, en dus welke kracht er op de veer tussen de carburateurs zit, Ja, alles wordt nagelopen. Hier en daar wordt er vakkundig ingespoten met wat spul, terwijl de temperatuur van het stilstaande machien langzaam aan wel wat omhoog loopt, tot mijn niet geringe bezorgdheid.
... alles wordt nagelopen ...
Eindelijk is John tevreden. Maar of ik weet wat voor een soort carburateurs er onder zitten? En dat weet ik, waarop John me aanraad om de gasschuiven na te kijken, en eventueel met wat staalwol de gasnaalden op te schuren. En waar ik nu naar toe wilde? Nou ja, ik wil langzamerhand wel weer eens op huis aan. Dat is goed, dan zou hij achter me aan rijden tot bij huis.
Kijk, daar heb je wat aan......
De startkabels worden weer losgehaald, en dan blijkt dat de min-pool van de accu niet helemaal vast gezeten had. En er schiet door me heen dat dat wel eens de oorzaak van het niet-starten geweest zou kunnen zijn. Iets dergelijks is eigenlijk niet meer te controleren als alles weer strak-vast zit, maar ik moet toch meer opletten bij het los- en vastzetten van schroeven en dergelijke, denk ik.
Starten gaat prima, wegrijden ook, maar vermogen is er de eerste minuut niet. Met hulp van de choke weet ik toch de 80 km/u te halen, en na een minuut of vijf kan de knop weer helemaal ingeduwd worden. Door Ede heen gaat redelijk goed, al heeft het stationair nog steeds veel toeren nodig. Het kan me even niets schelen, ik ben op weg naar huis, en daar kan ik wel kijken of er iets aan te doen valt.
John begeleidt me tot aan de oprit bij huis, en geeft me nogmaals de raad om de gasnaalden en schuiven te controleren. Het lijk me een heel goed idee, en het verhaal erachter, van hangende schuiven en vuile naalden klinkt goed. Met een zwaai neemt hij afscheid, en ik rij de "Reservist" op eigen kracht, jawel, naar zijn parkeerplekje. Ik ben wat langer weggeweest als ik had gedacht, maar heb wel weer wat bijgeleerd. Nu nog het geleerde in praktijk brengen..........

Terug naar de Motorpagina