Op het forum had ene Marco zich gemeld. Hij had een CX500 gekocht, met de
bedoeling deze aan te passen of om te bouwen, of misschien wel terug te
brengen in de originele staat. Of natuurlijk om er een cafe-racer van te
maken. Maar hij had een probleempje, schreef hij op het forum:
|
|
Tijdens het rijden in de avonduren is mij opgevallen dat mijn groot licht
kuren heeft. De ene keer doet hij het wel en de andere keer niet. Als ik hem
open maak kan ik er niks bijzonders aan zien. Heeft iemand een oplossing voor
dit euvel. Ik eerst waarmee ik kan beginnen is met contactspray en als laatste
middel een nieuwe schakelaar. Ben benieuwd naar jullie oplossingen.
|
|
Nu weet ik wel het een-en-ander over de elektra van een gewone CX500, en dus
was de eerste vraag: is het een gewone CX500, en de tweede vraag was: doet het
PA knopje het.
|
Marco antwoordde op het forum dat het inderdaad een gewone CX was, en dat het
PA knopje gewoon werkte. Dat maakte voor mij de zaak in eerste instantie wat
waziger. Kennelijk was de bedrading in orde, en de lamp zelf ook. Even
nadenken bracht de oplossing, want de enige plek waar dan een storing zoals
omschreven kon optreden was de schakelaar van de linker schakelset op het
stuur. Marco haalde de schakelaar los, maakte hem schoon en spoot de boel in
met contactspray. Niets hielp. Nou ja, schreef ik, dan kun je misschien een
keertje langs komen.
|
Er werd voor die vrijdagavond meteen aan afspraak gemaakt, en om kwart over
zes klonk er een bekend geluid. Een CX stopte voor de deur, en werd door mij
direct naar het sleutelplekje achter het huis doorverwezen. Daar was een
beetje ruimte, en daar was ook het meeste gereedschap in de buurt.
|
Die middag had ik al een linkerschakelset-bovendeel uit elkaar gehaald, en het
schakelaartje eens heel goed bekeken. Het was weer het bekende Honda
schakelplaatje met in dit geval twee opgezette randjes waardoor, bij
verschuiven, het ene contact verbroken wordt, en het andere contact gemaakt
wordt. Daar kon niet al te veel fout in gaan.
|
De motor stond nog niet goed en wel stil, of de linkerschakelset werd
losgehaald. Niet de originele kruiskop schroeven, maar inbusboutjes. Nou ja,
moet kunnen. Het koste moeite om het schakeldeel los te krijgen, een duidelijke
aanwijzing dat er toch iets niet helemaal lekker zat daarbinnen. Een miniscuul
opstaand randje en een beschadigt stukje isolatie ontlokten een zacht 'hmmm'
waarna het losgehaalde binnenstuk wat netjes schoongemaakt lag te wachten in
het schakelhuisje gezet werd.
|
... miniscuul opstaand randje ...
|
Tijd om te testen. Contact aan, en licht aan. Groot licht, dim licht, groot
licht, dim licht, hoe vaak ik ook schakelde, het bleef werken. Weer een
probleempje opgelost. Tijd voor koffie, of toch niet?
|
Marco had nog een ander probleempje, wat hij tijdelijk met duct-tape had
opgelost. Onderweg tussen Zwolle en Ede was hij er op gewezen dat er onder zijn
motor wat los hing. Het was de remstang, waarmee de achterrem bedient wordt.
Die was vastgezet met een eindje tape, en het zou wel goed gaan. Daar was ik
het niet mee eens. De telefoon werd gepakt. Even snel rondbellen met bekende
CX-ers in de buurt, want zonder achterrem rijden is niet helemaal verantwoord,
vond ik. JiMi had helaas geen remstang liggen, maar Michael wel. Hij stond
echter op het punt om voor een weekendje-weg af te reizen, maar als we heel
snel zouden zijn dan kon het nog. Amper tien minuten later stonden we bij hem
op de stoep. De betreffende remstang lag al klaar, en na veel hartelijke
bedankjes konden we, een remstang rijker, weer gaan.
|
Niet alleen de remstang was beschadigd, ook de remhevel hing los aan het
achterwiel. Terwijl Marco bezig ging met het plaatsen van de remstang, ging ik
op zoek naar het juiste boutje om de remhevel vast te zetten. Met behulp van
een zelfborgende moer werd tenslotte de remhevel op de juiste plek weer
vastgezet, en kon de rem worden afgesteld. Het enige probleem wat we
tegenkwamen was dat er geen juiste maat splitpen voorhanden was. De enige
splitpen was net een maatje te groot. Dan maar een greep in de
noodoplossingenbak, waar een paperclip uitkomst bood. Maar, zo waarschuwde ik
Marco, zo snel mogelijk vervangen, anders valt ook deze remstang er uit. Toen
het erop leek dat de rem weer functioneel was moest er wel een proefrondje
gemaakt worden. Dat proefrondje door Marco liet zien dat alles in orde was.Nu
alleen het remlicht nog.
|
... proefrondje door Marco ...
|
Zoals op veel CX-en van deze leeftijd was de dradenboel bij het achterlicht
niet bepaald helder, schoon en smetvrij. Het bleek dat het remlicht stekkertje
los lag, waar ik pas achterkwam nadat ik diverse andere dingen had geprobeerd,
inclusief het wisselen van de lampjes. Stekker aansluiten hielp, en het
remlicht werkte, in elk geval op de voorrem. Het gereedschapsbakje werd terug
geplaatst, zadel vastgeklikt, en dat was dat. Ter controle klopte in de motor
nog even stevig op het achterlicht, waarop prompt het achterlicht uitging. Wel
verdraaid! Wat is dat nu weer.
|
Weer werden alle stekkertjes en draden en vooral de connectoren nagekeken.
Soms was het licht wel aan, dan weer niet. Totdat ik de vermoedelijke oorzaak
gevonden had, de betreffende contra-connector van de massa iets had aangedrukt,
en de stekker weer geplaatst. Er was licht, en ook nadat gereedschapsbakje en
zadel waren geplaatst, en het controlerende klopje op het achterlicht was
gegeven, bleef het licht aan. Gelukkig, want het begon al een tikje te
schemeren, en zonder, of met een haperend achterlicht rijden over de snelweg,
dat is ook niet prettig, wist ik uit ervaring. Maar nu dat ook weer in orde
leek, was het tijd voor afscheid, en kon Marco aan zijn thuisreis beginnen.
Wel werd door hem nog even de vraag gesteld : 'wat krijg je van me?' Mijn
antwoord daarop is bijna altijd, en was ook nu: 'wordt donateur van de club'.
|
Met de belofte dat hij dat zou doen, en nadat ik hem nogmaals op het hart
gedrukt had om vooral toch de paperclip zo spoedig mogelijk te vervangen door
een echte en goed passende splitpen vertrok Marco weer. Hij had nog genoeg te
doen aan zijn CX, licht, schakelaars, keerringen. En ergens was ik blij dat ik
dat stadium, het oplossen van zo veel kleine probleempjes, al gepasseerd
was.....
|
|