Terug naar de Motor-pagina

SJK 2015 - Dag 1 Sint Jansklooster 2015

Proloog        Dag 1        Dag 2        Dag 3        Epiloog

Het was wel redelijk vroeg, die vrijdag morgen, toen ik om negen uur het pak aantrok voor de reis naar Sint Jansklooster. Toch, de zon scheen, het weer zag er goed uit, dus kon ik best eens vertrekken. Van Joke werd afscheid genomen, de kat werd gedag gezegd, en de volgepakte motor werd gestart. Het doel, SJK, was de avond tevoren al in de TomTom gezet. Niet dat dat nodig was, maar voor de vorm, en om de aankomsttijd wat beter in te schatten. Die aankomsttijd zou rond half elf liggen, als er niets bijzonders tussenkwam.

Het eerste bijzondere, waar de TomTom geen rekening mee kon houden, was dat ik besloot om tot aan Apeldoorn via de binnendoor weg, de N304 te rijden. Na de 500 euro challenge was er niet echt veel motor gereden, en ik vond het wel een goed idee om toch weer eventjes te gaan wennen. Wennen aan de zit, de motor, en het overige verkeer.

Bij Apeldoorn was het tijd om de snelweg weer eens te proberen. Het auto-tje wat op de N304 tussen Otterlo en Apeldoorn voor me had gereden draaide ook de snelweg op. Dat kon bij het invoegen nog leuk worden, want deze bestuurde had hoegenaamd geen haast.........

Gelukkig was er bij het invoegen voldoende ruimte, doordat het op de snelweg net even wat rustiger was. Invoegen, kijken, controleren, nog eens kijken en erlangs dan maar. Ik ben niet zo'n snelheidsmaniak die direct 150 km/u of zo wil rijden, maar op de snelweg probeer ik wel vlot mee te komen, en dat is eerder 110 km/u dan 90 km/u.

De bocht vanaf de A1 naar de A50 werd zonder problemen genomen en al gauw was ik een flink stuk op weg. Met een snelheid van ongeveer 110-120 km/u gaat het ook lekker snel. En het zag er naar uit dat ik het tankstation aan de N50, bij Zalkerbroek, ook ging halen, zonder op reserve over te moeten schakelen. Met 243 kilometer op de dagteller, de afstand na de laatste keer tanken, zette ik uiteindelijk de CX bij het tankstation stil. Door hier te tanken zou ik geen extra tankbeurt nodig hebben voor de terugreis, dus mocht er onverwacht iets gebeuren kon ik direct terug naar huis rijden.

Een broodje en een plak chocola werden ook meegenomen, en in de kuip gestopt. En toen was het tijd om verder te rijden. De eilandbrug over, en ik begon aan het laatste stuk naar de afslag Ens. Het ging lekker, totdat de brug open ging.

De brug in dit stuk vernieuwde N50 is de Ramspolbrug over het Zwarte water. Ondanks dat het geheel redelijk hoog is, zijn er veel zeiljachten die toch een mast hebben die nog hoger is, en dus te hoog is voor een vrije doorvaart. Ik stuurde de motor over de rechter rijbaan naar voren, totdat ik echt niet meer verder kon. En toen was het wachten op dat ene jachtje wat door er langs moest.

Nadat het vaartuigje gepasseerd was ging de brug dicht, de slagbomen omhoog en mocht het verkeer weer doorrijden. En het begon ook weer door te rijden. Maar ik had tot aan de afslag Ens nodig om weer netjes, met voldoende ruimte om me heen, in te voegen op de linker rijstrook. Het paste uiteindelijk wel, maar ik had even het gevoel dat ik toch weg te kort zou komen. Door Ens ging het, en door het volgende dorp, Kraggenburg, naar de Kadoelenweg. Nog een brug, en dan was ik er bijna. En ook die brug, over het Kadoelermeer, stond open......

Dat was ook de laatste brug tussen mij en SJK. Dus toen ik daar kon doorrijden was het alleen maar even naar de juiste weg zoeken, die daar ter plekke is gewijzigd zodat men niet meer direct van de N331 de afslag kan nemen, en toen was ik er bijna. Op het nog bijna lege grasveld zette ik de motor neer. Het was tien voor elf, twintig minuten later als de eerste planning, maar ik was er.

Na een hartelijke ontvangst, en een kopje koffie, en een uitgebreid praatje over hoe het met iedereen was, werd het toch langzaamaan tijd om een begin te maken met het opzetten van de grote tenten. In het verleden werd de eerste paal van de eerste tent op twee passen afstand van de korfbalpaal neergezet, maar die korfbalpaal was verdwenen. Een nieuw ijkpunt werd gevonden, en de eerste tent, die later de tweede, middelste tent zou worden, werd opgezet.

... de eerste tent ...

Omdat de kleine party tenten van 3x3 meter na tien jaar trouwe dienst waren afgedankt (er begonnen te veel gaten in het doek te komen) was er een nieuwe partytent van 3x6 meter bijgekomen, van hetzelfde type als de reeds aanwezige 4x8 tenten. Om nu zo veel mogelijk te voorkomen dat eventuele regen tussen de tenten door zou druppelen, moesten de drie grote tenten een kwartslag gedraaid worden, zodat er nog steeds 'regengootjes' van het tentdoek gevouwen konden worden.

Gelukkig was het mooi en droog tijdens het opzetten van de tenten. En toen ook de vierde tent en de tafels en banken geplaatst waren, was het eerste gedeelte van het startklaar maken van SJK2015 klaar.

Nu de tenten stonden vond ik dat het tijd was om mijn eigen slaapplekje in orde te maken. Op het 'Kamper Erve', de camping waar dit groepskampeerterrein bij hoort, is het mogelijk om een ingerichte tourcaravan te huren voor een langere of kortere periode. Het was me de vorige keer goed bevallen, en ook deze keer had ik zo'n caravan gereserveerd. Ik ging er van uit dat het dezelfde was, en die wist ik te staan. De motor werd gestart, en naar de camping gereden. De plaats was snel gevonden, maar de caravan zag er anders uit dan ik me herinnerde. Andere voortent, andere zijkant, nee, dit was een totaal ander ding. En het zou dus kunnen dat dit niet de juiste caravan was, en dat, als ik zo maar mijn spul in de voortent zou gooien, er iemand heel erg boos zou kunnen worden. Terug naar het SJK gebeuren dan maar, zonder de motor af te laden, en wachtten totdat iemand me de juiste caravan aanwijst.

Tegen twee uur kwam de beheerder de stroom aansluiten, zodat er koffie gezet, de verlichting aangesloten, en andere zaken opgestart konden worden. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om te vragen waar mijn gehuurde caravan stond. Het bleek inderdaad een heel andere caravan te zijn dan degene die ik vorig jaar had gehuurd, en op een heel andere plek. Bovendien was het geheel ook nog eens een flinke maat groter dan de toch al forse caravan van het vorige jaar.

... forse caravan ...

De motor werd naar de caravan gereden en alle bagage uit de koffers gehaald. Snel werd de slaapzak uitgerold, en het bed opgemaakt, dan was dat in elk geval al klaar. Gek genoeg was de caravan groter, maar door de indeling leek het geval toch wat kleiner. Met vijf slaapplaatsen, en een ruimte voortent, had ik als het nodig was een plekje om even tot rust te komen, met voldoende 'eigen' ruimte.

Mijn spullen lagen nu in de caravan en dus kon ik de motor weer op het veld zetten, tussen de andere CX-en in. Ook was het hoog tijd om mezelf even te laten te registreren en de af te rekenen. Even was er verwarring, want ik doe wel mee met het ontbijt, maar sliep niet op het terrein. Nadat ik had uitgelegd hoe en wat een en ander in elkaar stak was alles weer in orde, en kreeg ik de bonnen voor ontbijt en de bon voor de barbecue van zaterdag-avond mee.

... registreren en afrekenen ...

Die bonnen voor het eten deden me denken aan de chocola die ik had meegenomen vanaf het tankstation. Hoog tijd om eventjes wat te snoepen, want het was een warme dag geweest. Hoe warm, dat merkte ik toen ik de reep chocola pakte. Het was een geluk dat de chocola verpakt was in een gesealde verpakking, want de reep was helemaal gesmolten, en vloeibaar geworden. Er werd een koelbox opgezocht, en de vloeibare chocola werd daarin gedaan. Morgen zou het misschien wel weer uitgehard zijn.

Even later zag Coen me lopen, en schoot me aan met de boodschap dat de campingbeheerder me even wil spreken. Geen idee waarover, maar het kon natuurlijk wel. Het bleek, dat er twee Duitsers hadden opgebeld naar de camping of er nog ruimte om te slapen was, en ja, op het veld is altijd wel ruimte om te slapen in de eigen tent, met de eigen slaapzak. Kennelijk was er een kleine communicatie stoornis geweest, want, voor zover ik het begreep, was het Duitse stel in de veronderstelling dat er een bed voor hen klaar stond. Maar 'Het Kamper Erve' had geen Bed&Breakfast voorzieningen, en nu was er dus een probleem. Het onderdak kon geregeld worden, maar kussens en dekbedden waren niet voorhanden. Konden die misschien uit de door mij gehuurde caravan gehaald worden, was de vraag.

Jazeker kon dat, en zo werd dat probleem ook snel opgelost. Twee dekbedden en twee kussens werden uit de caravan gehaald, want die had ik toch niet nodig, omdat ik de eigen slaapzak bij me had.

Ik vertelde Coen het hele verhaal, waar ik aan toevoegde dat ik eigenlijk ruimte genoeg had om twee of drie personen in de caravan te laten slapen, waarop Coen opmerkte dat Rembrand nog een slaapplaats zocht. Ik moest heel eventjes nadenken, maar er was genoeg ruimte, en als Rembrand niet al te erg zou snurken, dan was er nog wel een plekje voor hem in de caravan te vinden.

Zo ging de tijd voorbij, en langzaamaan begon het avond te worden. Meer en meer CX-ers en anderen hadden zich aangemeld en het begon gezellig druk te zijn. Nadat ik even een kleine rustpauze had genomen liep ik naar de caravan van de Berends' waar ik uitgenodigd was voor het avondeten. Met de regenjas in de hand was ik voorbereid op de kleine regenbui die de buienrader op Internet had aangekondigd. Dat was echter niet naar de zin van Lieke. Want, zo redeneerde ze, regenjassen trekken regen aan, en als het nu ging regenen was het mijn schuld. Haastig verstopte ik de regenjas achter hun caravan, hopende dat de weergoden de jas niet hadden gezien......

... begon gezellig druk te worden ...

Het avondeten bestond voor de Berends' uit pannenkoeken, die op een bakplaat boven een driepoot gebakken werden. Ik had, met mijn zeer beperkte kennis van koken-tijdens-kamperen, nog nooit zoiets gezien en zat er dus zeer oplettend naar te kijken. De eerste pannenkoeken kwamen wat moeizaam van de bakplaat af, maar daarna ging het steeds beter, en kwamen de pannenkoeken keurig van de bakplaat af. Het zag er niet alleen erg lekker uit, het smaakte ook prima.

... pannenkoeken ...

Het bakken werd nog even onderbroken omdat er wat cadeautjes uitgedeeld moesten worden vanwege het heugelijke feit dat Coen en Lieke elkaar precies tien jaar kenden. Maar daarna werd het bakken weer met onverminderde aandacht voortgezet.

Helaas hadden de weergoden mijn regenjas toch gezien, en tegen het einde van het pannenkoekenbakken begon het een beetje te regenen. Daarna begon het harder te regenen en niet veel later kletterde het water naar beneden.

Toen het even wat minder hard regende werd Lieke naar de grote tent geroepen. Niemand had een idee wat er aan de hand was, maar even later klonk er een juichkreet.....

In Vechta was Lieke haar Dutch-CX500 cap kwijtgeraakt. Er was nog naar gezocht maar helaas, weg, met op de cap een aantal 'pins' sommige zeldzaam, andere met emotionele waarde. En nu, meer dan drie maanden later, was er een Duitser verschenen met de cap in zijn hand, en of iemand wist van wie die was. Het hele verhaal van wat en waar en hoe moest uitgebreid verteld worden, en de eerlijke vinders kregen een drankje aangeboden.

Het liep langzaamaan tegen een uur of half elf, en ik bedacht me dat het deze ochtend erg vroeg was geweest. Na Rembrand op het hard te hebben gedrukt om vooral zachtjes aan te doen zocht ik de caravan op. Het was ver genoeg bij het feestgedruis vandaan om snel in slaap te vallen, wat dan ook prima lukte.

Proloog        Dag 1        Dag 2        Dag 3        Epiloog

Terug naar de Motorpagina