Terug naar de Motorpagina


Een Najaarsritje


Tijdens de nieuwjaars receptie in Almere had Lieke me zo tussen de bedrijven door gevraagd of ik mee wilde helpen als er een toertochtje uitgezet moest worden. En eind september, begin oktober was het zover: er moest een Najaarsrit komen, en het zou mooi zijn als de start in Otterlo kon plaatsvinden, waar Coen en Lieke op een camping stonden. Een bijkomend voordeel zou zijn dat CX-ers van verre ook op die camping een plaatsje konden vinden. En Hans, jij kan dat zo goed, jij wilt vast wel de route uitzetten, he?

Nou ja, een route uitzetten... Dat is niet alleen het plaatsen van een paar puntjes op een kaart. Nee, ook het proefrijden, en het bijwerken, en het nogmaals proefrijden komt erbij, En als dan in de uitgezette route bij een eerste test ritje plotseling overal bordjes opduiken met 'weg afgesloten tussen .. ' dan moet er een nieuwe straat gevonden worden als de weg tijdelijk weg is. Gelukkig kunnen de test ritjes in stukjes gereden worden, en het hoeft ook niet altijd per motor te gaan. Zo ging een proefritje met een auto gedeeltelijk langs de route (handig zo'n hoofd wat een route op een kaart kan herinneren), en werd er in twee of drie keer de weg verkend. Een aanpassing langs een industrie terrein in Leusden werd opgenomen, en twee omwegen werden toegevoegd. Tyre gaf me problemen bij een weg tussen Achterveld en De Glind, en dat moest nog wel even bekeken worden.

... weg afgesloten ...
... weg afgesloten ...

Met Coen en Lieke werd een eerste versie proef-gereden. En daarbij bleek dat de gekozen weg van Achterveld naar De Glind een 'eigen weg' was. Verkeer werd duidelijk geweerd, door middel van betonnen richels dwars over de weg, levens gevaarlijk voor motorrijders vond ik. Een stop-plekje voor de lunch werd uitgeprobeerd. De koffie was goed, er was voldoende ruimte op het parkeerterrein, en de zaak was netjes. Lieke besloot dat één stop voldoende was, en dat dat hier, bij Restaurant "Schimmel" zou worden. Ook was de betonnen-richelweg niet prettig, en die werd uit de route gehaald. Dat betekende wel dat we een ander stuk twee keer zouden rijden, een keer heen, en een keer terug. Maar omdat je de weg dan van een andere kant bekijkt, is het toch anders....

Zodoende was de route klaar. De dag van de najaarsrit werd vastgesteld op 15 oktober, en een aankondiging werd op de site van de Dutch Honde CX-V club geplaatst, en nu maar kijken wie er mee zou komen rijden.

Twee dagen voor de rit, op donderdag, keek ik op een internet informatie pagina met de naam 'bereikbaargelderland' van de provincie Gelderland. Hierop staan de afsluitingen en geplande werkzaamheden binnen, en soms ook buiten, de provincie vermeld. Vluchtig werd de route gevolgd, totdat ineens … "Oh Shit", dacht ik. Volgens die site was de Dronkelaarsweg, een klein weggetje langs het spoor, tussen Terschuur en Barneveld, nu helemaal afgesloten. Hoe dat op te lossen? Misschien zou de aangegeven omleiding wel goed mogelijk zijn. En hoe zat het met de Postweg, die ook rond die tijd gedeeltelijk afgesloten zou zijn? Er was maar één goede manier om dat op te helderen....

... aangegeven omleiding ...
... aangegeven omleiding ...

Vrijdagmiddag werd de auto genomen om juist die twee stukjes weg nog eens te controleren. De Postweg bleek nog berijdbaar, pas na het weekeinde zou de weg worden afgesloten. De Dronkelaarsweg was heel erg afgesloten, maar een omleiding was aangegeven, via de Kallenbroekerweg. En na die weg te zijn afgereden bleek dat het best een goede weg voor het tochtje van de volgende dag zou zijn. Via de website van de club werd de voorgenomen route wijziging aangekondigd, en zo was alles gedaan om de route van Lieke's Najaarsrit goed te laten verlopen. Het enige wat niemand kon regelen was het weer, maar ook daar lagen opklaringen in het vooruitzicht voor zaterdag.

Om een uur of tien begon ik met het bij elkaar zoeken van de motorspullen, en het bij elkaar zoeken van alles wat een modern mens tegenwoordig bij zich moet hebben. De TomTom was ook klaar, en voorzien van de juiste kaarten en de juiste route, inclusief de omleiding via de Kallenbroekerweg. Tijd om te vertrekken. Het miezerde nog een heel klein beetje op weg naar Otterlo, maar eenmaal aangekomen bij “De Waldhoorn” was het vrijwel droog. Op het terras, maar wel onder de overkapping, zaten Coen, Lieke, Werner en Chantal al aan de koffie.

Voor de vertrektijd van 11:00 uur kwamen Peter, Marcel, Michael en diens passagier Maria, Henk en Frans ook aan in Otterlo. Uiteindelijk waren we met tien motoren, gezien de mindere weersomstandigheden toch een redelijke opkomst. Tegen een uur of elf werd er, na het betalen van de rekening wat Coen voor zijn rekening nam, vertrokken. Als uitzetter van de route kreeg ik de eervolle taak om 'op kop' te rijden. Niet alleen wist ik waar we ongeveer langs zouden komen, ook waren op mijn TomTom in elk geval de laatste aanpassingen op de route bijgewerkt.

Het vertrek verliep vlot, en bij de eerste rotonde, vlak buiten Otterlo, kon ik snel even achterom kijken. Ja, alles volgde keurig netjes. Mooi zo. Al snel waren we op weg naar Wekerom, via de Otterloseweg, die nog niet zolang geleden voorzien was van een nieuwe laag goed rijdend asfalt. En daar was Wekerom, waar we weer een rotonde driekwart deden, en nog geen honderd meter verderop in de file stonden. In de file, op zaterdag, in een klein dorpje. Wat is er aan de hand. Heel an de verte zag ik het, en nee, daar had niemand rekening mee kunnen houden. Een begrafenisstoet liep langzaam achter de rouwwagen aan naar het plaatselijke kerkhof.

... het vertrek ...
... het vertrek ...

Nou ja, dan wachten we even, en als het kan rijden we stapvoets verder, en dan wachten we weer even. Tijdens dat wachten zagen de voorsten, Frans, Lieke, Coen en ik, wel een eekhoorntje vlug-vlug de weg oversteken en in de tuin van een huis verdwijnen. Dat zie je dan ook in een dorp als Wekerom.

Nadat de begrafenisstoet de afslag naar het kerkhof had genomen ging het weer rustigjes verder, via de Hessenweg naar de Goorsteeg, waar een wat lastige oversteek over de Edeseweg zat. Frans en ik wisten over te steken, de rest moest toch echt even wachten voor ze de rit konden vervolgen. Een minuutje later ging het weer verder. Een blik in de spiegel overtuigde me ervan dat iedereen weer volgde. Net over het viaduct over de A30 ging het scherp rechtsaf via de Lunterse Kade naar Ederveen. Rechts, weer rechts en we reden al in de richting van Achterveld. Maar niet direct, want ik had een leuk slingerweggetje gevonden, en dat moest natuurlijk ook gereden worden.

Het slingerweggetje kwam uit op de Barneveldsestraat. Twee, drie motoren konden invoegen, de rest kwam helaas achter een tractor terecht. Ik besloot om de tractor voor te laten gaan, om zodoende de groep bij elkaar te houden. Dat lukte prima, maar wat nu? Inhalen? Alleen rijdend had ik het waarschijnlijk wel gedaan, maar nu, met een groep achter me, vond ik het geen goed idee. En och, die tractor zou hier of daar ook wel een zijweg nemen. En ja, de tractor verdween naar links, en bij ons kon het gas er weer een beetje bij, niet te snel, want ik had geen haast.

Op de Helweg naar Achterveld viel het me op dat er zo veel zicht was, met name in de bochten. De eerdere keren dat ik hier met de motor had gereden waren sommige bochten erg onoverzichtelijk, wegens de hoge begroeiing op de velden. Maar de oogst was binnengehaald, en er was nu voldoende zicht om met een beetje veiliger gevoel door de bocht te gaan. Je kon tenminste zien of er wat aankwam......

In Achterveld een klein probleempje tussen mij en de TomTom. Als ik precies deed wat die navigatie van me wilde, dan zou ik hier een zijstraat in moeten rijden, keren, en weer verder gaan. Toch een routepuntje wat net in een zijstraat terecht was gekomen. Het lastige puntje werd gemarkeerd als 'bezocht' en er werd naar het volgende punt gereden.

De Schoonderbeekse weg, de 'eigen weg', naar De Glind lieten we letterlijk en figuurlijk links liggen. Linksaf, via de Koningin Julianaweg en de Postweg werd toch De Glind bereikt, waar we net 15 seconden of zo bleven, want toen was het bordje 'einde bebouwde kom' al weer gepasseerd. Links en rechts van de weg bomen, en een enkele keer een tegenligger. De weg slingerde in de rustig tempo tussen de bomen en het boerenland, en zelfs een keer over een boeren erf.

Weer een Goorsteeg, deze keer bij Renswoude, en een moeilijke en onoverzichtelijke bocht naar rechts. De weggetjes waren niet breed, maar wel leuk om te rijden. Dan ineens een kleine kilometer N802, waar iets harder gereden kon worden, direct weer gevolgd door een kronkelweggetje langs het landgoed Ruwinkel.

Via de N224 reden we om Renswoude heen, naar Woudenberg, waar in Restaurant Schimmel de lunch gehouden zou worden. Rond half een kwamen we er aan. Plaats genoeg om te parkeren, zag ik, maar waren we er allemaal? Snel even tellen, en kijken, ja, iedereen was er. Mooi dan kon ik de motor neerzetten, netjes achteruit op de parkeerplaats. Zijstandaard, uit, neerzetten en afstappen, en vervolgens op de middenbok. Zo, die hoefde voorlopig niet meer weg. Dacht ik.

Hij moest wel weg, Lieke wees me erop dat ik dom genoeg de CX op een invalide parkeerplaats had neergezet. Een minder handige actie, ik had beter op moeten letten. Dus werd de "Rode Rakker" weer gestart, en tein meter verderop op een vrij plekje geplaatst. Maar toen was er niets meer wat me tegenhield om naar binnen te gaan, waar een lange tafel voor ons in gereedheid gebracht was. Een goede plaats werd gezocht, een beter plekje gevonden, en toen was het tijd voor een kopje koffie, en kon de lunch besteld worden.

En net waren de bestellingen opgenomen of Erik liep langs. Hij had deze ochtend andere bezigheden gehad, en was, onze planning kennende, hierheen gereden om het tweede deel van de rit mee te maken. Terwijl Erik ook wat te eten bestelde kwamen her en der de eerste verhalen los. Over de rit, over motortochten, over motortreffens en nog veel meer.

Het had best lang door kunnen gaan, maar de gesprekken werden onderbroken door de aankomst van de uitsmijters. Het bleek dat iedereen een uitsmijter in de een of nadere vorm had besteld. En het zag er allemaal erg lekker uit. En het was ook lekker !

... iedereen een uitsmijter ...
... iedereen een uitsmijter ...

... het was ook lekker ...
... het was ook lekker ...

De ober van het restaurant werd gevraagd een groepsfoto te maken. Maar omdat er nog iemand heel erg druk met zijn motor bezig was duurde het even, en de goede man begon al tekenen van ongeduld te vertonen toen iedereen eindelijk bij elkaar stond. Vier of vijf foto's werden vlug achter elkaar gemaakt, waarna hij snel terug liep naar het restaurant. Wij begonnen aan het tweede deel van de rit. Net voorbij de rotonde bleef ik weer ven wachten totdat iedereen aangesloten was, en toen ging het verder, achterlangs naar Woudenberg, en via Ekris naar de N226, waar we weer iets sneller mochten en konden doorgaan in de richting Leusden. Rechtsaf werd de 'verboden doorgang behalve op zaterdag' weg gevonden, die ons via de Langesteeg naar de Laaperseweg bracht. Een bordje met 'Museum bunker' langs de kant van de weg trok mijn aandacht. Sinds een jaar of twee is bij Leusden een oude bunker als museum ingericht. De bunker maakte deel uit van de Duitse Pantherstellung, een opvolging van de Nederlandse Grebbelinie.

... groepsfoto ...
... groepsfoto ...

De Aschatterweg bracht ons terug naar de Koningin Julianaweg, en langs daar naar Achterveld. Op de Hessenweg, in de richting Amersfoort ging het me toch net wat te langzaam. De weg was over een lang stuk goed te overzien, en leeg, dus gas, en inhalen. De hele groep kon makkelijk meekomen, dus geen probleem.

Wel een probleem was er na Musschendorp, waar op de Emelaarseweg een Volvo moeite had om te keren. Ik vroeg me wel af waarom, want de naast de uitrit was er voldoende ruimte om daar te keren. En waarom er dan zo moeilijk gedaan moest worden snapte ik niet. Na de Volvo werd er gewoon doorgereden, langs een heel Hollandse molen, en langs een omleiding over de Kallenbroekerweg. En daar rijdend vond ik het helemaal geen erge omleiding, misschien wel mooier dan de originele route over de nu afgesloten Dronkelaarseweg.

... Hollandse molen ...
... Hollandse molen ...

Langs Barneveld, waar ik eventjes moest wachten omdat verkeerslichten en een rotonde onze groep in kleine stukjes had gehakt, ging het over een stukje industrieterrein in de richting Voorthuizen. Vandaar naar Zeumeren, maar om op die weg te komen moesten we de N303 oversteken, en dat was wel een uitdaging, met het drukke verkeer op die weg. Maar volgens mij waren we er weer allemaal, en ik ging weer verder, nog wel zenuwachtig in de spiegel turend of ik de laatsten, Werner en Michael, wel zag. Kennelijk was het allemaal gelukt, een eind verderop zag ik die twee op hun vaste plekje achteraan de rij rijden.

We reden nu op de Garderbroekerweg, over de A1 heen. Hoewel we dit stuk gedurende een flink aantal kilometers zouden volgen was het niet een saaie rechte weg, maar voldoende voorzien van min of meer kronkelingen en, niet minder belangrijk, prettige vergezichten. Het oversteken van de N800 was weer lastig, maar ook dat lukte met het nodige beleid.

Over de Valkemeensedijk, dicht langs de vlindertuinen van de Passiflorahoeve, ging het verder naar de Westenengseweg, die bij een schilderachtig boerderijtje plotseling, net na een bocht naar rechts, een heel scherpe bocht naar links maakt. De Edeseweg werd overgestoken, en vii de Westenengerdijk kwamen we weer op de N801, en vervolgens op de N304 uit. Bij De Waldhoorn werden, kort na drie uur, de motoren neergezet.

... de motoren neergezet ...
... de motoren neergezet ...

Geen spatje regen gehad, dat was heel mooi, en ook nergens een opstopping, of onverhoopte wegafsluiting. Al met als was Lieke's najaarsrit goed verlopen. Zelf de zon had zich af en toe laten zien, al was het nu dan toch weer wat grijs weer aan het zijn.

Ik nam afscheid van de mederijders, en een flink aantal tot ziens en nog meer bedankt later stapte ik op, op weg naar huis. Tegen half vier werd de CX achter het huis gestald, na misschien wel de laatste lange rit van 2016.

Alhoewel.......





Terug naar de Motorpagina