Terug naar de Motorpagina


De Kaasrit van het Veteranentreffen




Al jaren wordt er in Woerden aan het einde van September een Veteranentreffen gehouden. Honderden belangstellenden, al dan niet met hun motor of bromfiets van 25 jaar of ouder verzamelen zich op wat het Exercitie veld heet. Daarnaast zijn er ook nog eens enkele honderden belangstellenden, die weliswaar niet met een oude motor of bromfiets komen, maar daarom niet minder welkom zijn bij de tientallen stands en standjes. Er is natuurlijk wel een groot verschil: de motoren en bromfietsen van 25 jaar of ouder mogen parkeren op het veld zelf, de overigen krijgen een parkeerplekje op de omliggende wegen aangewezen.

Naast de vele oude en nog oudere voertuigen die op zo'n dag te bewonderen zijn, en de vele koopwaar die door de diverse handelaren wordt aangeboden is er ook steeds een kleien toertocht te rijden, voor zowel bromfietsen als motoren.

In voorgaande jaren was ik al een aantal keren naar het Veteranentreffen gegaan, maar aan de toerrit had ik nog nooit meegedaan. Dit jaar, zo besloot ik, zou ik dat eens gaan veranderen. Wel de toerrit, niet het treffen, weer eens wat anders. Mijn CX, die met 39 jaar echt wel oud genoeg was om mee te mogen doen, stond klaar, en was de vorige dag al afgetankt. Restte mij nog het aan trekken van het warme pak, en het opzoeken van de TomTom. Het toerritje zou ongeveer 33 kilometer lang (of kort) zijn, en eenvoudig te rijden door oranje pijlen te volgen. Maar ik had uit voorzorg de route ook maar even ingevoerd in mijn TomTom, met behulp van het programma Tyre.

Oordopjes in, en daar was ik al onderweg. Het was helemaal geen slecht motorweertje, en op de A12 reed het verkeer lekker door. Zo was ik al vrij snel bij de afslag Woerden. De route naar het Veteranentreffen was goed aangegeven, en na de gebruikelijk verkeersopstoppingen, veroorzaakt door dat treffen, kwam ik bij de ingang aan. Een parkeermeneer van het Veteranentreffen wilde dat ik mijn motor meteen daar zou neerzetten, want, zo zei hij, 'het is druk'. Ja, dat zag ik ook wel. Maar ik wilde helemaal niet al het uitgestalde moois bekijken, of met bakken vol onderdelen bij de stands vandaan komen, ik wilde eigenlijk alleen maar die Kaasrit rijden. Nou, dan mocht ik doorrijden.

Nu die horde was genomen, reed ik verder, naar het begin van die Kaasrit. Dacht ik. Amper twintig meter verder wenkte een tweede medewerker van het Veteranentreffen me. Of ik maar zo vriendelijk wilde zijn om...... Ook ditmaal was 'Kaasrit' het toverwoord, en mocht ik doorrijden. En omdat driemaal het bekende scheepsrecht is, werd ik nogmaals gestopt, want ik moest toch echt mijn motor hier neerzetten en mocht niet verder rijden.

Nadat ik verzekerd had dat ik toch echt alleen maar voor de Kaasrit kwam bereikte ik uiteindelijk het Exercitieveld, en wist ik me door de mensenmassa, motoren en bromfietsen tot aan het begin van de Kaasrit te manoeuvreren. Mijn giga-grote en gekuipte CX viel duidelijk op tussen de gereedstaande Zundappjes, Puchjes, Sparta's en dergelijke, hoewel er tussen de bromfiets plaatjes ook een aantal blauwe kentekenplaten zichtbaar waren. Motorfietsen, maar wel een stuk ouder dan mijn eigen motor. En zo te zien met een veel kleinere cilinder inhoud. Tachtig cc, misschien wel honderd cc, maar veel meer zou het vast niet zijn.

... gekuipte CX ...
... gekuipte CX ...

Door de blauwe walm van de uitlaatgassen heen reed ik langzaam naar het startersplatform, waar de Kaasrit officieel gaat beginnen. Even later was het mijn beurt, en ik werd vriendelijk ontvangen met 'nou, dat is een grote...' En ja, een CX is natuurlijk groter als een Sparta of een Puch. Ook werd er opgemerkt dat je er niet zoveel meer ziet, maar daar was ik het niet helemaal mee eens. Ik zie er toch wel eens eentje rijden.. Natuurlijk kreeg het zijdeksel weer de opmerking 'he, hij is zwanger...' voorbij gaand aan het feit dat het dan toch zeker een 'zij', vrouwelijk, moest zijn. En toen mocht ik , heel voorzichtig vanwege zand en gladde planken, het podium weer af, om aan de Kaasrit te beginnen.

... blauwe walm van uitlaatgassen ...
... blauwe walm van uitlaatgassen ...

Het was maar goed dat ik de route op de TomTom had geladen, want de oranje pijlen, die door de organisatie waren aangebracht op diverse lantaarnpalen en verkeersborden waren wel erg klein. Maar het ging goed, geen probleem. Door Woerden heen was wel een uitdaging, vanwege de drukte op de weg. Eenmaal buiten Woerden ging het over een weg waar de Tyre wat moeite mee had gehad bij het uitzetten van de route. Maar het viel mee: Gesloten verklaring voor Auto's en motoren, met een onderbord wat vermelde: van maandag t/m vrijdag. Bromfietsjes hadden hier geen probleem, en ook voor mij, met mijn motorfiets, op een zaterdag, was er geen belemmering om deze weg te nemen.

Even verderop werd de Oude Rijn overgestoken, en ging de route verder over de Breeveld. Ook hier een bord gesloten verklaring, maar deze keer niet voorzien van een onderbord, waarbij op zaterdag en zondag het gebruik van de weg is toegestaan. Nee, deze keer alleen toegankelijk voor bestemmingsverkeer. Nou lag mijn bestemming, het volgende routepunt, weliswaar aan het einde van de Breeveld, maar nee, dat was niet de bedoeling. Op de TomTom werd de kaart bekeken, een route puntje als 'bezocht' gemarkeerd, en dat was dat. De nieuwe route voerde me over de N198, en dat was eigenlijk wel een erg bekend stukje van vroeger, veel vroeger, toen ik met een Honda SS50 bromfietsje hier reed.

Onder het spoor door, waar ik me nog de overweg kon herinneren, en iets verder naar links, over de Breudijk, die ik ook nog kende van vroeger. Dan rechts, langs de golfclub ging het, met een hele grote boog om kasteel 'De Haar', door Vleuten, en van daar moest ik aan het einde van de Schoolstraat linksaf. Maar de weg was in onderhoud, en op deze mooie zaterdag waren er meer mensen die langs juist dat stukje Vleuten wilden. Het duurde even, en nog even, en nog even, totdat eindelijk het rode verkeerslicht uit ging, en de groene lamp aan ging. Over de weggefreesde weg, wat altijd een beetje moeilijk rijd, kon ik mijn weg vervolgen. Linksaf, en daar was het al weer gewoon asfalt en kon gelukkig het gas er weer een ietsjes op. Niet teveel, want de wegen van de Kaasrit gingen meestal over zestig km wegen, maar toch.....

Langs Haarzuilens ging het naar Kockengen, over de zonbeschenen landelijke weggetjes van de Kaasrit. Het ging niet altijd hard, maar wel was er, met het zonnetje erbij, steeds een weids uitzicht over het Hollandse landschap, ook al reed ik dan door de provincie Utrecht. Smalle weggetjes, amper breed genoeg voor een auto, leidde me tenslotte via Kanis en Kamerik terug naar Woerden, naar het Exercitieveld.

... de kaasrit ...
... de kaasrit ...

De drukte was iets afgenomen, want ik werd niet meer elke twintig meter verteld dat ik toch echt mijn motor daar moest parkeren. Wat stond er verder nog op mijn programma? Eigenlijk niets meer. De Kaasrit was afgelopen, tijd om rustigjes naar huis te gaan. Een eindje verderop kon ik keren, en stond prompt ineens oog in oog met Arnold van de CX club. Het was hallo en tot ziens in een zin, hij ging nog het terrein op, en ik ging op weg naar huis.

Uit de ervaring van vorige jaren wist ik nog dat het wegkomen uit Woerden nog lastiger was dan het bereiken van het Exercitieveld, en daarom besloot ik om in de richting Bodegraven te vertrekken. Vanuit het Exercitieveld rechtdoor, linksaf, en domweg de weg blijven volgen. En dat ging weer goed. Ja, als ik de keus heb tussen een omweg rijden van twintig minuten of een ruim kwartier door een drukke stad te rijden, dan rij ik liever wat om. Bij Nieuwerbrug was het tijd om linksaf te gaan, over de Oude Rijn, en daarna weer linksaf. Zo kwam ik bij de A12 uit, waar ik in eerste instantie de oprit naar de snelweg miste. Geen probleem, even draaien, en klaar......

Het was wel een heel verschil, het rijden van die Kaasrit, op wegen waar de snelheid meestal niet boven de 60km/u mocht uitkomen, of het rijden over de snelweg, waar 130 of 120 km/u was toegestaan. Vanaf De Meern tot aan Ede was het 100 als maximale snelheid, maar het schoot wel lekker op. Rond een uur of drie zette ik de CX weer op zijn plekje achter het huis.

Weer een ritje om aan mijn lijstje met gereden toertochtjes toe te voegen.......




Terug naar de Motorpagina