openings-rit

De seizoens-openings-rit 2018

Na de wisselend koude en minder koude wintermaanden van 2017-2018 werd het, zoals wel vaker maart. En op 1 maart mochten de motoren die onder de overgangs regeling vielen, weer de, op dat moment nog wat erg frisse, weg op. En dan begint het motorrijders bloed toch een beetje te kriebelen, na drie maanden geen CX te hebben gereden. MAST vond het daarom een goed ixdee om op 18 maart een toertocht te gaan rijden. Via de website van de Dutch CX-V twin club werd het gebeuren aangekondigd:
Hallo, het is 1 maart geweest en de motoren die in de overgangsregeling zitten, mogen weer de weg op. Met de huidige temperaturen is dat niet aanlokkelijk. Maar ik ben toch bezig geweest om een rit uit te zetten en ben van plan om die op zondag 18 maart te gaan rijden. Ik hoop dat het tegen die tijd beter weer is om een stukje te rijden! Ik heb een rit uitgezet rondom Amersfoort en de rit is +/-100km lang". Mijn plan is om vanaf 10.00 uur te verzamelen bij de Mc.Donalds aan de Maanlander 30 Amersfoort. Ik wil uiterlijk om 11.00 uur vertrekken. Wie rijden er mee op die zondag?
... een route uitgezet ...
Maar een paar dagen voor de 18de waren de weersvooruitzichten niet bepaald voorjaarsachtig. Een paar erg koude dagen waren voorspeld, en ook voor die zondag. En daarom werd de rit een week uitgesteld, tot de 25ste Maart, in de hoop dat er dan beter, en vooral ook warmer weer zou zijn.
En op de 25ste was het een stuk beter, en ook nog warmer weer als dat er op de 18de was geweest. Het was warm genoeg om te gaan motorrijden, mits er natuurlijk wel een kleine aanpassing aan de kleding gedaan werd. Goed warm ingepakt vertrok ik uit Ede. Eerst een klein stukje A12, dan de A30 op. De zon scheen, de motor was nagekeken, en van wat extra olie voorzien, en draaide moeiteloos de zoveel duizend toeren die nodig waren om met een vaartje van 100-105 km/u over de weg te zoeven. Af en toe werd er iets aan de snelheid gedaan, vooral bij het inhalen van nog rustiger verkeer, maar tot aan de A1 was het erg kalm.
Op de A1 was het wel iets drukker. Maar dat duurde maar eventjes. En niet veel later was daar de afslag naar de McDonalds, het verzamelpunt voor de tocht. De CX wed op een vrij plekje gezet, en ik keek eens om me heen. Het leek erop dat niet alleen de CX-club deze dag een toertocht zou rijden, tenzij al die andere motoren gekomen waren om met ons mee te gaan. En terwijl ik daar al dat moois stond te bekijken arriveerde Pjotter, die al wat meer kilometertjes onder de CX-banden had zitten dan ik.
... niet alleen de CX-club ...
Binnen gekomen stond er een grote groep motorrijders. Maar nee, dat konden de CX-ers niet zijn. En inderdaad zaten de CX-ers daar achter, aan de koffie, wat een erg goed idee was. Marcel haalde voor de nieuwkomers de koffie, terwijl Pjotter en ik de warme jas eventjes terzijde legde. De koffie werd gebracht, en terwijl ik aan de koffie begon, keek Pjotter erg ontstemd naar zijn koffie..... Later bleek dat ik zijn koffie, zonder melk, had en hij de mijne, met melk. Misverstandje.
... aan de koffie ...
Na een half uurtje was het tijd om te gaan vertrekken. Marcel had de route in zijn navigatie, en zou dus voorop rijden. Ik ging als tweede, met dezelfde route, naar ik hoopte, in mijn TomTom. Nog wat kort overleg, en daarna was het opstappen, en wegwezen. Eerst Amersfoort uit, over het industrie terrien Vathorst-Noord, onder de A28 door en even later over de A1 heen. En verhip, ik vergiste me echt niet, na een paar kilometer zaten we op dezelfde weg die ik een vorige toertocht ook had gereden, vanuit Otterlo, in 2016. Het eerste stukje, de Emelaarsweg ging dezelfde kant uit, het volgende stuk ging in de tegengestelde richting. Tja, als je een paar mooie wegen uitzoekt, en iemand anders doet dat ook, dan kom je vaak op dezelfde wegen en weggetjes uit. En op zo'n mooie dag was dat helemaal niet erg. De zon scheen, de weg was goed begaanbaar en de temperatuur liep langzaam maar gestaag op. Een heerlijke dag om op de motor te rijden.
In Achterveld stopte Marcel ineens. Ik zag hem aan de helm frommelen en met de navigatie bezig zijn. Later vertelde hij dat de communicatie tussen headset en navigatie-systeem niet helemaal optimaal verliep, en dat hij soms niet hoorde welke kant hij op moest. Best lastig, als je dan de voorste bent.
Over de A12 gingen we, verder in de richting Overberg. Vanaf daar, het kon bijna niet anders, gingen we over Bergweg de Amerongse berg over, naar Amerongen. Nou is de Amerongse Berg inderdaad wel een soort van berg, ook al is het hoogte verschil 'slechts' 63 meter. Vooral bij fietsers is dit dus een uitdaging. Maar juist die uitdaging maakt het voor het overige verkeer, inclusief een stelletje toerrijders van de CX-club, ook een uitdaging. Maar het ging weer goed, met wat binnensmonds gemompel over fietsers en auto's, en zo kwamen we in Amerongen.
Vanuit Amerongen reden we de Lekdijk op. Mensenlief wat een prachtig uitzicht over de rivier aan de ene kant, en het land aan de andere kant. Het is dat we nog aan het rijden waren anders waren er heel veel foto's gemaakt van dat prachtige stukje Nederland. In de uiterwaarden grote groepen vogels, aan de horizon een molen, over de rivier heen een jachthaven, en in de rivier de stuw en sluizen van de Nederrijn. Zelfs het verkeer viel mee, op een auto of twee uit tegengestelde richting die toch echt het liefst door de binnenbocht wilde gaan.
Maar het was ondertussen wel erg warm geworden, en toen Marcel in Wijk bij Duurstede stopte, ging de warme jas snel uit, nadat de CX netjes was neergezet. Marcel begon onmiddellijk zijn navigatie opnieuw in te stellen, want het was nog steeds niet helemaal in orde. Ik keek eens om me heen. We waren, zo melde een betonnen zuil, aan de grens van het vroegere Romeinse Rijk. Leuk om te weten dat de Romeinen vroeger al toeristen in Nederland waren, maar wij, de tour-risten van de CX-club wilden eigenlijk wel een hapje eten, en/of wat drinken. Op een terrasje bovenop de stadsmuur vonden we een plekje. Uitzicht over de rivier, zon over het terras, een aangename temperatuur, eten en drinken, het leven was zo slecht nog niet.
... navigatie opnieuw in stellen ...	... grens van het Romeinse rijk ...
... een hapje eten ...
Toch, nadat er gegeten was, en de voor sommige noodzakelijke rookpauze was gehouden, was het langzamerhand tijd om eens te kijken wat de verdere rit van Marcel voor ons in petto had. Bij de motoren vonden we een BMW rijder bereid om een groepsfoto te maken: Motorrijders, molen, mooie dag, allemaal in één foto. De BMW-er werd bedankt, en wij pakten in wat ingepakt moest worden, maakten navigatie en motoren klaar, en vertrokken, voor het tweede deel van de toerrit, terug naar Amersfoort.
... groepdfoto ...
Bij Driebergen was men bezig met het vernieuwen van zowel het treinstation als het busstation. Het was al weer een flink aantal maanden geleden dat ik daar langs gereden was, en het was compleet onherkenbaar geworden. Hier ging het rechtdoor, om uiteindelijk via de Arnhemse bovenweg door Kerkenbosch in de richting van Zeist te rijden.
Voordat we de A28 kruisten moest er nog een heel kleine omweg gemaakt worden. Er was iemand die, vanwege de langere aanrijdtijd, niet in staat was geweest om voor de rit nog even de CX af te tanken. En ja, er moet zelfs in CX-jes toch benzine gedaan worden, anders houden ze er wel een keertje mee op. Terwijl de anderen min of meer geduldig wachten werd de motor afgetankt. En na de nodige en vooral onnodige opmerkingen over en weer gingen we weer terug naar de route, via Den Dolder naar Soest.
... werd de motor afgetankt ...
Maar wacht eens even... deze weg had ik eerder gereden. De allereerste rit met deze CX ging over deze weg, vanuit Uitgeest, binnendoor. Met de net aangeschafte motor werd er, ja, even wachten, daar was het, bij dat tankstation halt gehouden voor een broodje. Meer dan twaalf jaar geleden, waar blijft de tijd....
Er was niet al te veel tijd om te blijven mijmeren over het verstrijken van de de tijd. De rit voerde over een smal weggetje langs de Praamgracht naar Baarn. En vlak voor Baarn moesten we toch nog even stoppen, omdat er een trein aankwam. En treinen stoppen niet zomaar voor motoren, zelfs niet voor een rij CX-en. Binnen Baarn raakten Marcel en ik bijna de rest kwijt, ergens tussen de straatjes en verkeerslichten en het overige verkeer. Twee, drie keer werd er gewacht totdat de rest zich ook weer kon aansluiten, en dan ging het weer verder.
... een trein ...
Nadat we de A2 waren gepasseerd werd het laatste mooie stukje weg ingeslagen, het Zuidereind, later de Slaagseweg geheten. En hoewel de dag vrij fris was begonnen, was het toch een mooie dag geworden, wat resulteerde in een groot aantal fietsers die ook van dat mooie stukje weg gebruik wilden maken. Nou was het wel een bijzonder mooi stuk weg om te rijden, zeker als er even een fiets- en tegenliggerloos stuk was. Maar niet altijd even simpel. Daar was bijvoorbeeld die fietser, die een andere fietser ging inhalen. Marcel reed er met nog redelijke ruimte langs, maar de man had kennelijk niet in de gaten dat er meer verkeer was, namelijk ik en de rij achter mij. En dan is dertig km/u toch vrees'lijk hard als je plots moet uitwijken omdat zo'n fietser plompverloren opzij gaat, zonder om te kijken. Later hoorde ik dat Pjotter, die achter mij reed, niet alleen binnensmonds gevloekt had toen de fietsmeneer stomweg zijn fiets voor diens CX pootte.
Iets verderop was er een autootje. Niet erg, er waren er wel meer. Wat wel erg was, was dat de bestuurster van dit autootje óf net haar rijbewijs had, óf totaal geen verkeersinzicht, óf het gewoon niet kon. Fietsers werden niet of nauwelijks ingehaald, tegenliggers, of het nu fietsers of automobilisten waren, werd ruimte gegeven door stil te gaan staan, meestal half op een opritje, en als er verder gereden werd was de snelheid bedroevend laag.
De Slaagseweg werd de Coelhorsterweg, en die kwam uiteindelijk bij een verkeerslicht uit op de N199. En terwijl het autootje voor 'rood' stond te wachten gingen de voorste portieren open, stapten twee vrouwen uit en wisselden van plaats. Wij, wachtend achter het autootje keken elkaar verbaasd aan, zo van 'huh? wat is dat nou?' Maar even later, zodra we weer mochten doorrijden, de tweebaans N199 op, merkten we wat dat was: de dame die nu achter het stuur zat wist waar het gaspedaal zat, en ook nog waar het voor diende! Marcel kon nog inhalen, ik ook, maar dan ook maar net. Het was duidelijk: deze kon wél rijden!
Even later bereikten we het begin- en eindpunt. Het was hier heel wat drukker als deze morgen. Toch, voor een aantal motoren is er meestal wel plaats te vinden, ook al is het dan niet altijd dicht bij elkaar. Ik keek eens naar de tijd, bedacht hoe laat ik thuis zou kunnen zijn, en besloot afscheid van de anderen te nemen. Om te beginnen natuurlijk van de toerleider, Marcel. Maar Marcel had even wat anders aan zijn hoofd. Want waar was zijn portemonnee gebleven? Niet hier, niet in die jaszak, ook niet daar... Het zou toch niet in Wijk bij Duurstede zijn blijven liggen ?
... wat anders aan zijn hoofd ...
Het duurde eventjes, maar toen kwam de portemonnee toch weer tevoorschijn. Met een duidelijk zucht besloot Marcel om toch maar even nog bij de McDonald wat te nemen. Ik nam ook wat, namelijk afscheid, en na een vrolijk 'tot ziens' vertrok ik naar huis. Amersfoort uit komen was even een uitdaging, en duurde wat langer alsdat nodig zou zijn geweest. Maar toen zat ik ook weer op de weg naar huis......
En dat was dan de seizoens-openingsrit. Niet dat voor mij het seizoen ooit afgesloten was, maar dat maakte niets uit.

Terug naar de Motorpagina