De Motorzegening in Grubbenvorst |
|
Traditie getrouw organiseerde de Grubbenvorster motorclub 't Murcke ergens in
april de bekende motorzegening, waarbij motoren en hun berijders na een korte
door de pastoor opgedragen mis de zegen ontvangen. Daarnaast is het een hele
happening van motoren motorrijders, van zien en gezien worden.
| |
|
Maar het was koud, dat weekend van 13/14 april. In de voorgaande week was de
nachttemperatuur weer onder het vriespunt gekomen, en de dag temperatuur was
amper beter geweest. Met enige zorg keek ik naar de thermometer, en natuurlijk
naar de voorspellingen voor de 14de, de dag van de zegening. Het was tenslotte
bijna honderd kilometers op de motor, en koud zou het in elk geval wel worden.
Die zaterdagavond reed er zelfs een soort van strooiwagen door de straat, of
was het toch een ander soort lawaaiding wat met oranje zwaailichten en wolken
rook of zo door het donker reed? Het zag er niet goed uit voor mijn
motorplannen van de volgende dag.
| |
|
Maar ik hoefde natuurlijk niet veel te vroeg in Grubbenvorst aan te komen. En
hoewel de hartelijke uitnodiging van de Berends' er was, om voor de zegening
nog een kopje koffie te komen doen op de camping, besloot ik om iets later
als gebruikelijk te vertrekken. Hoe later op de ochtend, hoe hoger de
temperatuur, al zou het maar een graad of twee schelen.
| |
|
Stevig ingepakt vertrok ik dan ook de volgende morgen rond tien uur vanuit
Ede. Koud was het wel, maar ik had het dikke pak met de wintervoering en een
flinke kuip op de CX, dus het zou wel gaan. Ik had al vaker door koude
omstandigheden gereden, en voor het geval het erg koud zou worden was er een
thermosfles met koffie meegenomen, voor het geval ik een korte rust- en
opwarmpauze nodig zou hebben.
| |
|
Frisjes was het wel, zo op de motor over de snelweg. Eerst de A12, daarna de
A50, en tenslotte, bij Ewijk, naar de A73. Maar hoe laat ik daar zou aankomen,
daar had ik geen idee van. Mijn oude TomTom Rider had last van het WNRO
probleem, waarbij de 1024 weken sinds de laatste klok reset van de satellieten
voorbij waren en de teller weer op nul sprong. Dus op dit moment was er geen
tijd beschikbaar op mijn TomTom. Ook waren er geen updates meer beschikbaar
voor de kaarten, zodat ik nu bij Ewijk, volgens de TomTom, gewoon over het
gras reed. Rare dingen, die navigatie systemen........
| |
|
De A73 was rustig, de zon scheen, en ik dacht: kom, laten we eens kijken ….
Het gas ging er langzaam bij, nog een beetje, nog een beetje..... ergens rond
de 130 km/u vond ik het wel weer genoeg voorlopig. Het schoot wel lekker op, dat dan wel weer,
maar het was steeds maar inhalen, nog eens inhalen. Het mocht wel wat minder.
Met een vaartje van 120-125 kwam ik uiteindelijk bij de afslag Grubbenvorst.
Bochtje, bochtje, viaduct, allemaal bekende plekjes. En niet veel later reed
ik het stadje binnen. Maar, was ik wel op de juiste dag gekomen? Het was
uitermate rustig in Grubbenvorst. Toch, een eind verder, ja, daar waren
motoren. Rustigjes aan schoof ik mijn CX langs de mensen, op zoek naar een
parkeerplekje, bij voorkeur vlak voor 'De Oosterse Zwaan'
| |
 ... rustig in Grubbenvorst ... | |
|
Kijkend naar een plaatsje zag ik Chantal staan. Zij zag mij ook, en wenkte me,
gebarend dat er nog genoeg ruimte voor een CX. Mooi, daar ging ik dan maar op
af. En toen stond er ineens een Grubbenvorster verkeersregelaar die mij een
heel andere kant op wilde sturen. Maar een CX-er wist de Grubbenvorster te
overtuigen dat ik toch echt bij de CX-club leden moest komen te staan, en dat
werd genadiglijk toegestaan. Met de nodige zorg en aandacht werd de CX
achteruit op een mooi plekje gereden. Zijstandaard uit, motor uit, klaar. Ik
was in Grubbenvorst.
| |
|
Éen van de eerste dingen die ik deed was het afzetten van de helm, gevolgd
door het verwijderen van de oordopjes. En als iemand zich mocht afvragen of
die dingen nou echt wel helpen: Ja, en niet alleen tegen motorlawaai, maar ook
tegen het geluid van de feestvreugde op het Pastoor Vullinghsplein. Het
verschil was luid en duidelijk.
| |
|
De aanwezige CX-ers werden begroet, en ik keek in het rond. Volgens mij was het
hoog tijd om de meegenomen koffie uit te proberen. En even later, terwijl ik
van een eigen 'bakkie' aan het genieten was, kwamen de camping CX-ers, Coen,
Lieke, Michael en Maria, ook aan. Ook zij vonden nog een plaatsje in de rij.
| |
|
De tijd tot de Mis en de motorzegening zelf werd opgevuld met wat er zoal te
doen was, en dat was kijken naar al dan glanzende en ook minder glanzende
moois wat er op deze frisse ochtend toch naar Grubbenvorst gekomen was. Want
dat de temperatuur een groot verschil maakte in de bezoekers aantallen was wel
duidelijk. Toch was er nog genoeg te zien. Tussen de verzameling van modernere
motoren van Suzuki, Honda, Laverda, Ducati, Kawasaki, Harley en Moto Guzzi
stond ook nog ergens een CX. En een aparte omgebouwde Jawa(?). Of was die
origineel? Er was in elk geval genoeg aparts te bewonderen. Leuk was dat ook
mijn CX weer voldoende belangstelling kreeg, met het aparte zijdekseltje.
| |
 ... aparte Jawa ... | |
|
De Pastoor begon aan de Mis, en wist het weer mooi te vertellen. Na het
'Amen' was het tijd om de motor weer op te zoeken. Gezamelijk reden Coen,
Michael en hun passagiers met mij naar de plaats waar de pastoor met zijn
wij-waterkwast stond. En ook nu was het duidelijk dat er niet zo vreselijk
veel bezoekers waren, het reed vlot door. Toen ik aan de beurt was kreeg ik
wat water naar me toe gespetterd, vergezelg van de zegen, en dat was dat.
| |
 ... pastoor ... |
 ... het reed vlot door ... |
|
De omroeper had het al gezegd: na de zegening bij de kerk rechtsaf, om de
jaarlijkse Truckrun uit Horst te vermijden. Dus werd het rechtsaf bij de kerk.
Ik volgde Coen, die voorop reed, en achter mij reed Michael. Grubbenvorst uit,
richting Venlo/Blerick. Een vorige keer waren we hier ook langsgekomen, en er
stond me iets bij dat er wat geks met deze weg was. Een paar kilometer verder
was er inderdaad wat geks. Een bord langs de kant van de weg vermelde
doodleuk: doodlopende weg, verboden voor auto's en motoren. Even verwarring,
want de navigatie had dat niet aangegeven. Maar iets terug was er een
zijweggetje geweest. Snel omdraaien, en toen wist ik het weer: ook een vorige
keer hadden we hier gestaan, en ook toen was deze zijweg de oplossing geweest.
Een kwartiertje later waren we op de camping. Tijd voor koffie. En tijd om de
erg warme kleding een beetje aan te passen, want langzamerhand werd het toch
wel een beetje warmer.
| |
|
Na een uitgebreid koffie uurtje was het voor mij toch weer de tijd om richting
Ede te vertrekken. De TomTom werd ingesteld op 'huis' en de weg werd weer
opgezocht. Maar verd.. voor Horst moest er alweer gestopt worden: oordopjes
vergeten in te doen. Nadat dat gemis was hersteld was het een klein stukje
naar de A73, die me het grootste deel in de richting van Ede zou brengen.
Invoegen op de snelweg was geen probleem, snelheid aanpassen ook niet. Maar
toen was daar die vrachtwagen, en de hele rij auto's die ook wilden
inhalen......
| |
|
En wat doe je dan? Dan wacht je op een gaatje, en omdat het een motor is, ook
al is het een wat oudere machine, dan geef je gas, en trekt er vlot voorbij.
Tot zover de theorie. In de praktijk werkt zoiets ook heel goed maar het liep
net even anders. Gas erbij, en in de verwachting dat de toeren zouden toenemen,
en de snelheid dus ook, begon ik al opzij te gaan, naar links. Maar de
snelheid nam niet toe. In plaats daarvan was er een hoop gesputter, een plofje,
en dat was alles. Ik schoot direct terug naar rechts, achter die vrachtwagen.
En toen leek het alsof er helemaal niets aan het handje was.
| |
|
Even later werd er nogmaals een inhaalactie geprobeerd, en gek genoeg ,
langzaam gas bijgevend, ging dat prima. Wat was er nou weer aan de hand. Het
luchtfilter kon het niet zijn, dat was een paar dagen tevoren vernieuwd. Maar
wat dan wel?
| |
|
Die vraag hield me bezig, en ik probeerde een patroon te vinden in die rare
ploffen en pruttels, elke keer dat ik het gas fors opendraaide. Of het nou bij
tachtig gebeurde, of bij honderd, bijna steeds bij het flink gas geven wilde
de CX niet meegaan, niet optrekken. Draaide ik de gashendel terug, dan liep de
motor weer als vanouds. De A73 werd de A50 en bij de afslag Oosterbeek nam ik
de binnendoor route naar huis. De laatste kilometers werden al testend
afgelegd, met weinig nieuwe inzichten. Ergens zat er wat fouit, was mijn idee
toen ik de motor achter het huis zette. Maar wat?
| |
|
Eerst maar eens nadenken wat het kon zijn, morgen was er genoeg tijd om verder
te zoeken. Maar raar was het wel …
| |
|
| |