Terug naar de Motorpagina

De Rode Rakker valt om ......

Na de stamtafel Veluwe reden JiMi en ik naar huis. Het was een gezellige avond geweest en het was niet koud. De CX-en reden lekker en het enige waar ik me zorgen over maakte was het nogal harde uitlaat geluid, waarschijnlijk door een niet geheel afgedichte verbinding tussen uitlaat bocht en balans pot.

Vlak voor Ede ging JiMi naar rechts, en ik rechtdoor. Omdat een belangrijke rotonde voor onderhoud was opgebroken, moest er een andere weg gereden worden. En zo kwam ik uit een andere richting bij huis aan. Poort openduwen, CX naar binnen en dat was dat.

Maar deze keer ging het toch net iets anders. Kwam het omdat ik de motor op een ander plekje wilde neerzetten, of omdat het tuinlicht weer niet automatisch aanging ? Ik weet het niet. De motor stond stil, en ik klapte de zijstandaard uit, een heel gebruikelijke actie. Daarna liet ik de motor naar links overhellen, om op het zij-pootje te laten rusten. Maar het zij-pootje leek er niet te zijn, verder en verder helde de motor over, en er was geen houden meer aan. Zo goed en zo kwaad als het ging probeerde ik het geen smak te laten worden, maar een kalm omverzakken. Met een zacht gekraak kwam de CX tot rust. Een vormeloze massa liggend op de grond in het duister van de nacht....

Het koste wat moeite, ja, zelfs heel veel moeite, om de tweehonderd en nog wat kilo's van de "Rode Rakker" weer in de normale stand te krijgen. Een plastic krukje, een anderhalve meter balk van 4x4, de hulp van Joke, dat alles was nodig om mijn motor weer op zijn banden te krijgen. Overdag is het al een rotklus, lijkt me, maar 's nachts, als je niet kunt zien wat je aan het doen bent, en de stank van benzine sterker en sterker wordt, dan is het helemaal niet fijn.

Het lukte. Na een dik kwartier zwoegen en twee of drie keer opnieuw proberen stond de CX weer op z'n wielen. Snel werd de benzine kraan dichtgedraaid, en toen was er eventjes de tijd om bij te komen, en om een zaklamp te halen. In dat licht bleek dat ik de benzine kraan net een stukje voorbij 'off' had gedraaid, en dat het benzine filter los was geschoten van de slang. Met flinke druppels lekte de benzine over de motor op de grond. De kraan werd nu echt goed dichtgedraaid, en de eerste schade werd opgenomen. Het viel mee, zo op het eerste gezicht.

- Met een latje erbij werd de hoogte links en rechts van het stuur gemeten. Er zat een duidelijk verschil in, ruim anderhalve centimeter. Dus het stuur moet worden vervangen. - Van de koppelingshandel was het bolletje aan het einde afgebroken. Ook een andere koppelingshandel moet er komen. - De linker koffer en de kuip hadden de grootste gedeelte van de klap opgevangen. Maar behalve flinke krassen onder aan de koffer, en krassen op de kuip leken die in orde. - De tank had een groot aantal verse krassen, evenals het linker zijkapje. Maar dat was alleen maar cosmetisch.

Misschien was het niet verstandig, maar ik moest het proberen. Het duurde langer dan normaal, maar eindelijk lukte het om de motor te starten. Geen rare geluiden, geen ploffen, kraken, knallen of knarsen. Gelukkig, hij deed het nog, ook na deze ongewone en wat ruwe behandeling.

De volgende dag, na een nacht waarin ik slecht geslapen had, werd bij daglicht een tweede inspectie gehouden. Zo op het eerste gezicht kon ik verder geen schade ontdekken. Dat stuurtje, ja, dat zat iets scheef, maar in de schuur had ik een vervangend stuur liggen, en ook moest daar nog een extra koppelingshandel liggen. Nu eerst werken, vanmiddag sleutelen.

Omgevallen - Stuur en Koppelingshandel

Die middag werd er eerst het extra stuurtje uit de reserve onderdelen gewist. Er lag ook een ander stuur, net vijf of acht centimeter hoger, maar ik was bang dat de remslang dat niet zou halen. Toch maar meenemen, en straks even proberen.

Met niet één maar twee reserve-stuurstangen bij de hand begon ik aan het losmaken van het ietwat scheve stuur, en het verwijderen van al die zaken die op zo'n stuurstang gemonteerd zitten. De linker schakelset is makkelijk los te halen, rechts is het net iets anders. Bij mijn CX zeker, omdat daar mijn 'gas-vast' cruise-control opgebouwd zit. Toch was alles redelijk tot goed los te maken. En ook het stuur zelf was vlot van de plaats te krijgen. Vier bouten hoefde ik maar los te halen en daar was het stuur al los, en kon weggehaald worden.

... weggehaald ...

Ook het vervangende stuur was niet 100% recht, maar waar het 'oude' stuur een verschil van ruim anderhalve centimeter hoogte verschil tussen beide zijden had, had het vervang stuur slechts een millimeter verschil. Dat kon ik best over het hoofd zien.

Nu wilde ik eerst even weten of het wat hogere stuur zou passen met deze standaard remleidingen. Maar het werd direct duidelijk, toen ik het stuur ongeveer op de plek hield, dat het niet zou lukken. De remslang vanaf de pomp was duidelijk te kort. Jammer, maar het was nu niet de tijd om daar een andere slang aan te gaan passen. Gewoon maar het standaard reserve-stuurtje monteren, dat gaat wel lukken. Met minstens een even grote snelheid als dat ik het oude stuurtje had verwijderd bouwde ik nu het nieuwe stuur weer op de CX. Het plaatsten van de 'cruise control' koste wat moeite, maar het kwam goed te zitten. Vastzetten van het stuur was een werkje waarbij goed gekeken moest worden of alles wel in het midden zat, en toen dat ook vast zat kon tot slot de linker schakelset erop, en vast gezet worden. Het linker handvat ging erg stroef van het oude stuur af, gelukkig maar, en het kwam ook lekker vast te zitten op het nieuwe stuur.

Tot slot werd tussen de hoeveelheid spullen die ik in de loop der tijden had verzameld een reserve koppelingshandel gevonden. Boutje los, handel eraf en kabel uitschuiven, en op de goede handel de kabel weer insteken, en vastschroeven op de juiste plaats. De vrije slag werd nog nagekeken, maar aangezien er bijna niets verdraait was, was dat meer een controlewerkje, als een instelwerkje.

... het zag er weer goed uit ...

Het zag er weer goed uit, en zelfs beter als dat het geweest was, want het vervangende stuur had een veel betere chroomlaag als het stuur wat er vanaf gekomen was. Een 'proefzit', op de middenbok, gaf vertrouwen in de verrichte reparatie. Ik keek nog eens rond of ik wat vergeten was, maar zag niets vreemds. Ja, toch wel. Aan de binnenzijde van de kuip was nog een schadeplekje wat ik me nog niet opgevallen was. Een bijna tien centimeter lange scheur, vanaf het linker opbergvak. Dat scheurtje moest wel even 'afgeboord' worden, voordat het verder zou gaan. De volgende reparatie diende zich al weer aan.

Omgevallen - Kuip reparatie

Dat scheurtje in de kuip moest wel gerepareerd worden natuurlijk. Afboren is alleen maar een noodoplossing om te voorkomen dat alles verder scheurt. Dus bij de bouwmarkt werd advies ingewonnen, en met een verpakking reparatie spul verliet ik de winkel weer. Maar mensenlief, wat een stinkspul is dat!

... scheurtje in de kuip ...

Volgens de aanwijzingen op het blik moest ik een strook van het matje afknippen, en een mengsel van precies zoveel verharder op zoveel milliliter hars gebruiken voor het beste resultaat. Een maatbeker was bijgevoegd, met een kwastje en een roerhoutje. Maar eerst alles opschuren.

Gelukkig kon ik aan de binnenkant van de kuip het reparatiespul aanbrengen, zodat het van buiten bijna niet te zien was. Schoon en droog en helemaal stof- en vetvrij, dat moest het zijn, volgens de gebruiksaanwijzing. Zo goed en zo kwaad als het ging schuurde ik het stukje op, maakte het schoon, en met een doek veegde ik het oppervlak droog. Nu stap twee van het proces. Mengen van de juiste hoeveelheid hars en verharder voor het smalle strookje reparatie mat wat ik had afgeknipt.

Een scheutje uit het blikje, en dan één, nee, twee kloddertjes spul uit de tube, dat was de juiste verhouding, besliste ik. Mengen, en vervolgens het matje insmeren, en de plek waar dat matje moest komen. En wat was ik blij dat ik van die latex handschoentjes had aangetrokken, want mens, wat een gemeen goedje is dat.........

... mengen en insmeren ...

Op goed geluk werd het ingesmeerde matje in de binnenkant van de kuip geplakt, volgens het aloude principe van: zo zal het wel goed zijn. En daarna de stinkende bende opruimen.

Een uurtje later ging ik eens kijken hoe het er uit zag, en vooral, hoe stevig het geworden was. En dat viel me helemaal niet tegen, nee, het zag er goed uit, en het leek ook weer net zo stevig als dat het voorheen geweest was. Met een schuurpapiertje werden uitstekende stukjes reparatie mat glad- en afgeschuurd, en voorzichtig werd gevoeld of er nog scherpe randjes ergens zaten. En die waren er niet.

Wel ontdekte ik bij dat schuren dat er nog een scheurtje in de kuip zat. Dat moet dan ook een keertje gedaan worden. Maar nu niet, ik wil eerst even die stank uit mijn neus krijgen......

Omgevallen - Remslang vervangen

Bij het vervangen van het iets scheve stuurtje van mijn CX zag ik iets wat me helemaal niet beviel. De remslang, die aan de rempomp op het stuur is gemonteerd, vertoonde een aantal scheurtjes in de buitenmantel. En dat is niet goed. Of de scheurtjes daar al langer hadden gezeten, en nu, door de brute behandeling van een omgevallen motor en de daarbij behorende stuur-uitwisseling, ineens zichtbaar werden, daar had ik geen idee van. Wel had ik zo het idee dat deze slang beter eerder dan later vervangen moest worden.
CX-er JiMi was het helemaal met me eens, en beter nog, hij had een vervangende slang op de plank liggen, van een voorgaand project. Een afspraak was snel gemaakt, en zo stond ik op maandagmiddag de kuip van de Rode Rakker te halen. Bij een gewone CX, zonder zo'n mooie Polaris kuip, kan bijna alles blijven zitten, en kun je min of meer zonder dingen los te halen de remslang vervangen. Maar op deze CX zit een kuip, met ook nog een binnenkuipje. En dat valt bijna precies over de remverdeler heen, die vlak boven het spatbord tussen de voorpoten gemonteerd zit. Dus, kuip eraf.......
Dat gaf me meteen de kans om eens goed te kijken naar de kuip ophanging. Bij het vallen had de kuip een gedeelte van de 'klap' opgevangen, en het zou zomaar kunnen zijn dat het kuipframe verbogen was. Gelukkig bleek dat, toen ik alles los had gehaald, niet het geval te zijn. Alle stangetjes en ophangbeugels zagen er nog goed en recht uit.
Die avond kwam JiMi met het nieuwe onderdeel voor mijn rem-systeem. De oude remolie werd uit het potje gezogen, door middel van een injectie spuit, waarna ik het potje schoon en droog maakte. Het losmaken van de oude remslang van de remdruk verdeler koste wat moeite en kracht. En toen de remslang los was, en ik het geval eens beter bekeek zag ik het jaartal '78' op de slang staan, nog net leesbaar. Deze remslang was dus net zo oud als de CX.
... de remslang los ...	... het jaartal '78' ...
De nieuwe remslang werd, met nieuwe tussenringen, op de remdrukverdeler geplaatst. De remslang was iets langer dan het stuk wat eraf gekomen was, maar omdat ik er over loop te denken om een iets hoger stuur te proberen, is het juist precies de goede maat. Met zorg werd de slang tussen de kabels en stekkers die daar hingen door gewriemeld, totdat hij op de juiste plaats, bij de toerenteller uit de wirwar van draden en kabels tevoorschijn kwam.
Even was er een kleine verwarring, buigt de remslang naar binnen, of naar buiten? Het moest naar 'binnen' zijn, en dus werd de remslang nu bovenaan, aan de rempomp, vastgemaakt. Even controleren of we niets vergeten waren. Maar als je maar één ding los haald, en ook weer één ding vastzet, dan is er weinig ruimte voor vergissingen. Verse remolie werd in het potje gegooid, en toen was het een kwestie van heel veel pomp-bewegingen maken, om de lucht die nog in de slang zat, weg te krijgen.
Eindelijk kwam er weer druk op de remhandel. De remdrukverdeler werd vastgezet en het dekseltje op de rempot gedraaid. Tot slot werd de kuip weer gemonteerd. En zo stond er weer een goed uitziende, werkbare, en hopelijk ook rembare CX. Een testritje moest dat uitwijzen, maar dat was iets voor een volgende dag.
De volgende dag was dan het testritje. En verbeelde ik het me nu, of remde de CX toch net ietsjes beter? Het frame was in elk geval niet krom geraakt of zo, en de motor bleef keurig netjes in het spoor, ook met beide handen boven het nieuwe stuur. Ergens kreeg ik het vermoeden dat het oude stuurtje altijd al scheef was geweest, want ik zat net wat anders met mijn schouders. Maar dat kan natuurlijk ook de kracht van de illusie zijn.......
Illusie of niet: hij rijdt weer !

Omgevallen - Nog een scheurtje

Nu ik één keer een scheurtje in polyester had gerepareerd, en dat nog met een redelijk succes, moest ik het tweede scheurtje ook wel repareren. Het was niet zo'n lange barst, maar toch wel op een beetje een rotplekje, net in de rand van het linkervak. Vol tegenzin, in verband met het reparatiespul, werd aan het klusje begonnen, door eerst de omgeving van de scheur schoon te maken met een schuurpapiertje.
Weer werden de latex handschoentjes gepakt, en een matje geknipt. En net als de eerste keer werd er, meer op goed geluk dan volgens het nauwkeurig afmeten van eenheden, een mengsel gemaakt. Het uitgeknipte matje werd ingesmeerd, en even later op de juiste plaats aangebracht. Dat was best lastig, want de scheur liep langs een smal omgebogen randje van het opbergvak. Maar met wat duwen en schuiven en gladstrijken bleef ook dit reparatiematje netjes op de gewenste plaats zitten.
... rand van het linkervak ...	... op de gewenste plaats ...
Een ruim uur later was het tijd om alles af te werken. Gladschuren van de buitenkant, en ook gladschuren aan de binnenkant. Een klein stukje van het aangebrachte materiaal brak af, maar dat had toch net op een plek gelegen waar ik het niet had gewild, dus dat kwam prima uit. Het reparatie setje werd opgeborgen, in de hoop dat ik het verder niet nodig zou hebben, de Rakker werd onder de hoes gezet, en dat was, hoopte ik, de laatste reparatie als gevolg van het omvallen van mijn Rode Rakker.........

Terug naar de Motorpagina