veteranentreffen2015

Veteranen Treffen in Woerden

Pas een paar dagen voordat het Woerdense Veteranen treffen zou plaatsvinden kwam ik er achter dat het evenement op zaterdag 26 september stond geprogrammeerd. Het Veteranen treffen is in een ver verleden begonnen als een klein clubje wat met oude bromfietsen en een enkele motor eens per jaar bij elkaar kwam, maar in de loop van 25 jaren uitgegroeid tot een flink gebeuren, waar oude en erg oude brommers en motoren te gast zijn, onder het motto: zien en vooral gezien worden.
Motoren en bromfietsen van 25 jaar of ouder hebben met hun berijderes vrij toegang tot het terrein, dus voor de kosten hoefde ik het niet te laten. En ondanks het olie-zweet verhaal van de CX, was mijn Rode Rakker in een redelijk staat van onderhoud. Niets stond in de weg om eens in Woerden te gaan kijken. Verschillende anderen van de Honda Dutch CX-V club waren ook voornemens te gaan, en misschien zouden we elkaar wel tegen komen.
Sinds het club-treffen te Sint-Jansklooster waren er niet erg veel kilometers gedraaid met de motor, en zeker geen snelweg kilometers. Tijd om het weer rustigjes aan te proberen. Met een warm vest onder het dikke pak, en de oordopjes in begon de reis. En dat ging heel erg lekker. De zon scheen, het verkeer was niet al te idioot druk, en er was maar een matig windje. Zo is motorrijder best heel erg plezierig. Voorbij Veenendaal is de maximale snelheid 130 km/u. Zal ik, of zal ik niet.....
De gashandel werd wat verder gedraaid. De naald van de snelheidsmeter klom gehoorzaam een stukje verder omhoog, en op de TomTom versprongen de cijfertjes. Van 120 naar 124, 127 en dan ten slotte 130. De naald van de snelheidsmeter gaf al meer aan. Maar het ging lekker, stabiel, zonder grote sprongen en plotselinge bewegingen van de motor over het wegdek. Ja, dat was best te doen.
Met die snelheid schoot het het lekker op. In de buurt van Maarn haalde ik twee motoren in, kennelijk ook op weg naar Woerden, want een van beide motorfietsen had nog een blauwe kentekenplaat, een kenteken van voor 1978 dus.
Bij Driebergen was de maximum snelheid 100km/u. Dat werd dus ook aangehouden, ongeacht wat de auto's op de naastliggende rijstrook deden. Bij Utrecht werd er voor-gesorteerd, en daar viel me op dat de twee motoren die ik zojuist had ingehaald een metgezel hadden gekregen. De drie schoven heel langzaam op naar me toe. Over de brug reed er zelfs eentje naast me, bezig met inhalen. Ik keek opzij, en hé, die ken ik ! Het was een CX500, en de bestuurder was Frans B. uit Nijkerk. Hij knikte even, en schoof voor me de rijbaan op. Achter me sloten de twee motoren aan die ik eerder had ingehaald. Gevieren reden we verder, naar het Veteranen Treffen.
De vestingstad Woerden was geheel in Treffen sfeer. Het Excercitieveld was goed aangegeven, en na wat heen en weer gedraai vonden we de toegang tot het terrein. Motoren werden de ene kant uitgestuurd, bromfietsen de andere kant. En zo konden we onze CX-en neerzetten op een mooi stuk verharde weg, waar ik voorgaande keren de motor in de modder moest zetten.
... konden we onze CX-en neerzetten ...
Amper waren Frans en ik onderweg om eens te gaan kijken naar alles wat zich aan het verzamelen was, of daar zagen we drie CX-ers hun motor parkeren. Handjes schudden, informeren hoe de reis was etc. etc.
Even later liepen we gezamenlijk naar de ingang van het middenterrein. Maar voordat we daar waren was de volgende CX-achtige al gespot: een Turbo. De bijbehorende meneer was nog druk bezig met zijn haar in orde te maken, maar vond toch tijd om ons te vertellen dat dit geen gewone CX was. Voordat wij hem kunnen vertellen dat we dat wel weten werd er begonnen met het verhaal dat dit een echte CX500-Turbo was, en de man leek wel teleurgesteld als we zeggen dat we dat wel weten. Hij was lid van de Turbo-club, en ook onze Beus moest ergens rondlopen, hoorden we. Inderdaad, even later zagen we nog twee Turbo's staan. Ook bekende motoren. Nu nog de eigenaars van die fraaie machines opsporen. Maar die hadden ons al gevonden.
Frans en ik besloten om nu toch maar eens te gaan kijken wat er allemaal op het veld te koop werd aangeboden. Net als de vorige keren leek het me voornamelijk een grote hoeveelheid bromfiets onderdelen. Her en der een stand met oude of bijzondere motor onderdelen, en dan weer een paar kramen met de meest uiteenlopende onderdelen voor Kreidler en/of Zundapp. Ook bouten en moeren en ringen en slangen en kabels werden te koop aangeboden, naast een onvoorstelbare hoeveelheid gereedschap, wat je misschien één keer, maar waarschijnlijk toch nooit nodig zou hebben. Maar helaas was er niets voor een CX of een CX-achtige. Kennelijk was daar niet genoeg in te verdienen.
... brommers ...
Op het middenterrein stonden toch een aantal motorfietsen. En daar vond ik ook een mij onbekende CX. Geen idee van wie die kon zijn. Ook Frans wist het niet. Eigenlijk had ik een sticker of zo van de club moeten hebben, om onder de zadel band te schuiven.
... een onbekende CX ...
Maar het was al weer mooi geweest. Het was druk, lawaaierig en vol met mensen die allemaal de kaasrit gaan rijden, en op het podium, vlak voor het begin van de rit, hun bromfiets of motor aan het publiek willen laten zien.
De stands op het middenveld, met de clubs van BSA, BMW, Indian en Harley, het is allemaal interessant en leuk om te zien dat het 'oude spul' het nog steeds goed doet, maar zo langzaamaan krijg ik er een beetje genoeg van. We besluiten terug te gaan, en als we vlak bij onze motoren zijn lopen we nog een mede CX-clubber tegen het lijf.
Een praatje later reden we het terrein af, na even informatie te hebben ingewonnen hoe we het beste Woerden uit kunnen komen. In een flits zie ik nog Arnold met zijn blauwe CX het terrein oprijden, en zwaai nog, maar hij zag me niet
Woerden uit, naar de A12 toe, zou het beste gaan door gewoon de borden te volgen, en zo reden we dan samen om het centrum van Woerden heen, en de stad weer uit. A12 op richting Ede en Nijkerk. Bij de uitvoegstrook van de A27 ging Frans de enen kant op, ik de andere. Een zwaai, en tot een volgende keer maar weer.
De terugreis verliep probleemloos. Wel moest ik een keertje tanken, maar een snelle rekensom leerde me dat ik toch 1:20 had gehaald, en dat was wel weer leuk. Om een uur of twee was ik weer terug in Ede. Mooi op tijd om nog eventjes een eindje te gaan fietsen, richting Otterlo.....

Terug naar de Motorpagina