dertien_4_baarle

13-4 Baarle Nassau / Hertog

Op deze zondagmiddag vond ik dat het tijd was om eens even iets heel anders te doen dan computers bij te werken of huishoudelijke klussen aan te pakken. Fietsen deed ik ook al veel te intensief en dus was het tijd om de CX eens een rondje te laten maken. Al een week was er niet op de motor gereden, hoog tijd om ergens naar toe te gaan. En als ik nou eens mijn lijstje van Dertien in het Dozijn er bij pakte, dan was er vast wel een puntje wat afgestreept mocht gaan worden.
Vlak bij de grens met België ligt het dorpje Baarle. Eigenlijk zijn het twee dorpjes, één in Nederland, en de andere in België. Een Belgische enclave omsloten door Nederland. En op sommige plekken is het zo dat ook Nederlands grondgebied binnen een dergelijke Belgische enclave ligt. De warrigheid van dat stuk Nederlands/Belgisch grondgebied was natuurlijk ook precies de reden om Baarle Nassau/Hertog toe te voegen aan het lijstje van Dertien in het Dozijn.
Ik vond dat het tijd werd om er eens te gaan kijken. De vooruitzichten met betrekking tot de afwezigheid van regen waren goed, de temperatuur was ook niet te hoog of te laag, en ik kon best eens kijken wat er in Baarle te zien was. Het pak werd aangetrokken, de TomTom, al voorzien van een soort van route naar Baarle, werd geďnstalleerd, en daar ging ik dan, op weg om weer een puntje op mijn lijstje te kunnen afstrepen.
De rit begon over de snelweg, want ik zag al wel dat ik, als ik de route nam die in gepland had, ik aan het einde van de dag tijd tekort zou komen. Dus werd er de A12 opgereden, waarna ik meteen merkte dat ik de oordopjes weer eesn vergeten had in te doen. Bij het eerstvolgende tankstation werd er daarom even gestopt en het gemis hersteld. Verder dan maar weer, want ik was maar net onderweg, en tot Baarle was het nog ver.
Vlak voor Utrecht kreeg ik wat spatjes regen op mijn vizier en op de kuip. Ik keek even naar de auto's op de andere rijbaan maar zag gelukkig maar een enkeling die de ruitenwissers aan had staan. Het zou dus wel loslopen. En dat deed het ook, want amper was ik Bunnik voorbij of de regen was weer weg. Gelukkig maar, hoewel het een mooie gelegenheid zou zijn om mijn gerepareerde motorlaars op waterdichtheid te testen.
De bocht van de A12 naar de A27 werd met de nodige voorzichtigheid ingezet. Nog steeds reageerde mijn CX-je soms slecht op het stuur als ik een bocht in wilde gaan, of er net in zat. Kennelijk een probleempje met het balhoofd lager, maar volgens Frans, zie het weten kon, geen groot probleem, en met mijn rijstijl zou het nog wel een maand of wat kunnen wachten met de reparatie, voordat het echt onveilig zou worden.
Er stond op sommige stukken weg net ietsjes meer wind als dat ik heel prettig vond. Maar de remedie tegen opzij geblazen worden op de motor is heel eenvoudig, gewoon een ietsjes snelheid minderen. Ik was niet de enige die langzaam reed, bij Everdingen, waar de A27 aansloot op de A2, haalde ik een Harlay-Davidson rijder in, die het nog rustiger aandeed als ik.
Eigenlijk was de A2 niet de kortste weg om naar Baarle te rijden. Ik had deze zelfde ochtend een route uitgezet die me niet alleen snel, maar op sommige plekken ook via een wat rustiger weg naar Baarle zo brengen. Maar was dat nu wel een goed idee? Het schoot wel lekker op, zo via de snelweg. Dus werd het betreffende routepunt op de provinciale weg gewist, en bleef een route via de snelweg over. Dat hield wel in dat ik wat omreed, en bij Deil via de A15 weer op de A27 uitkwam. Het was rustig op de A15, en even werd het gas opengedraaid, om te zien of het wel echt snel ging. Kennelijk was het nog niet heel erg snel, terwijl ik meer dan 130 op de TomTom zag, werd ik vlotjes ingehaald door een andere motorrijder......
Eenmaal weer rijdend over de A27 in de richting Breda werd het langzamerhand tijd om een tankstation op te zoeken. De dagteller begon aardig over de 220 kilometers heen te lopen, wat inhield dat ik nog steeds zuinig reed, want het benzinekraantje stond nog niet op reserve. Pas na 240 kilometers moest de kraan toch wel omgezet worden, omdat de motor een beetje begon te sputteren. Maar ik maakte me nog geen zorgen, de 'reserve' stand was nog genoeg voor minstens 50 tot 70 kilometers. En zoveel was niet nodig, want er werd een tankstation aangegeven, het Texaco station Dorst, vlak voor Breda.
Al vrij snel na de tankbeurt gaf de TomTom aan dat het tijd was om de snelweg te verlaten. Zonder problemen draaide ik mijn CX door de bocht, en aan het einde van de afrit ging het rechtsaf, richting Baarle. En binnen twee minuten was het allemaal drastisch veranderd. In plaats van een wat grijze lucht scheen de zon volop, in plaats van de saaie betonbaan waren er uitzichten over velden en akkers, en in plaats van 120km/u mocht ik hier maar 80km/u. Geen probleem, want het ging best lekker zo.
En toen kwam Baarle in het zicht. En direct begon het drukker te worden, veel drukker. Het hielp waarschijnlijk ook dat het zulk lekker weer aan het zijn was, met een stalende zon boven de mensenmenigte, die de in grote getale aanwezige terrasjes bevolkten. Verkeer, erg veel auto's en veel motoren, reed door de paar straatjes van het samengevoegde dorpje, en veroorzaakte opstoppingen en file-achtige taferelen. Eerst maar eens zoeken waar ik de motor kwijt kon, voor dat o zo belangrijke fotootje. Maar voor ik het in de gaten had was ik al weer door het centrum van Baarle heen, had ik Nederlands en Belgisch grondgebied doorkruist, en reed ik Baarle al weer uit. Toch even stoppen en eens kijken waar ik ben.
... eens kijken waar ik ben ...
Omdat ik toch echt wel een foto wilde hebben van het centrum van Baarle werd de motor omgedraaid. Misschien was er op het dorpsplein een klein plekje voor een niet zo heel grote motor te vinden. En ja, dat was er. Het lukte om de CX op een klein puntje vrije ruimte neer te zetten. Was het een échte' parkeerplek, of gewoon een plaats om de motor neer te zetten? Ik had er geen idee van, maar er stonden meer motoren, en het was ongeveer waar ik wezen wilde. En of het nu Nederland of België was? Ik had er geen idee van. Er werden een aantal foto's genomen, zodat men duidelijk kon zien dat ik in Baarle (Nassau of Hertog) was geweest en dat was dat.
... Nassau of Hertog ...
Bij het wegrijden van dit parkeerplekje vond TomTom het nodig om me een straat in te dirigeren waar ik net voorbij gereden was. Omdraaien was vrijwel niet mogelijk met de drukte van het verkeer, dus werd er verder gereden, de weg af die ik op de heenreis ook al had gezien. Maar omdat ik voor de terugreis een paar andere route puntjes had genoteerd bleef de ingeblikte juffrouw van de TomTom me steeds maar zeggen dat ik vooral de eerste straat rechts moest nemen. Totdat ik natuurlijk dat hele stem gedoe effectief de digitale mond snoerde door de luidspreker op 'uit' te zetten.
Ik bereikte de rand van Baarle, waar nog een foto van het samengestelde plaatsnaambord werd gemaakt, met Baarle Nassau en Baarle Hertog op één bord. En toen dat gedaan was ging de koers in de richting van Ede, want het was toch wat later geworden als dat ik had gedacht. De door TomTom geschatte eindtijd in aanmerking genomen viel het allemaal nog erg mee. Ik zag geen reden om de route te veranderen, en zo reed ik rustigjes via de Alphenseweg weg naar de A58, en vandaar naar de N58, dat laatste stukje autoweg tussen Tilburg en Den Bosch. Omdat ik de snelheid aflas van de TomTom reed ik net ietsjes vlotter als een aantal medeweggebruikers. Zodoende haalde ik twee Engelse motorrijders in, die hun duim omhoogstaken toen ik kalmpjes passeerde. Euh... misschien vanwege het zijdeksel ?
... samengestelde plaatsnaambord ...
Bij Den Bosch werd ik door de TomTom netjes naar de A2 geleid, want uiteindelijk wilde ik bij Kesteren van de snelweg af, en dan is de A2/A15 de aangewezen route. Het was in de jaren dat ik hier geweest was wel heel erg veranderd. Waar nu een driebaans weg lag, waren vroeger twee banen geweest. En daar langs de kant, in een afschuwelijke kleur geel, die hoge winds- en geluidschermen, die waren ook nieuw. Dit was een erg brede en vooral ook goed doorstromende weg geworden. Als snel kwam de afslag naar de A15, en ook daar was het rustig genoeg om eventjes het gas er op te zetten......
Afrit Kesteren kwam in zicht, en ik nam voorzichtigheidshalve flink gas terug, en remde vast wat af. Deze bocht had me een vorige keer lelijk verrast, of beter gezegd, de motor had me in deze bocht lelijk verrast. Dus werd de bocht met de nodige voorzichtigheid benaderd. En toch had de motor weer de neiging zich in de bocht op te richten, en rechtuit te gaan. Gelukkig was ik er deze keer op bedacht, maar leuk is anders. Misschien wat sneller dan twee maanden iets laten proberen aan de balhoofdlagers. Of gewoon de banden wat harder oppompen, dat zou ook kunnen helpen.
Voorbij Rhenen lag een rotonde, en met een blik op de klok besloot ik om niet via de hoofdroute, N233 en A12, naar huis te rijden, maar een tussendoor weg door het Binnenveld en de Kraats te nemen. Deze keer geen problemen in de bochten, en even later reed ik over de Zuidelijk Meentsteeg in de richting Ede. Kruispunt, en hee, in de verte kwam een motor aan, en dat was toch dezelfde als ik in Rhenen voor het verkeerslicht had zien staan? Kennelijk was mijn route sneller geweest.
De Zuidelijke Meentsteeg maakt sinds een flink aantal jaren een vreemde kronkel over de Maatweg, rechts en dan weer links. En daar, op het stukje Maatweg zag ik, voordat ik weer naar links draaide een flink aantal motoren op met toe komen, die even later achter me aan de Meentsteeg indraaiden. Ze hadden veel meer haast als ik, en ook meer vermogen en decibellen beschikbaar, Een stuk of tien-twaalf motoren schoten voorbij, allemaal Triump's, en een nog luidruchtiger als de ander. Ook de motor die ik al eerder had gezien sloot zich bij hen aan, en al gauw waren ze verdwenen.
Zoveel haast had ik niet, en ik vervolgde rustig de weg naar huis. Een tien minuten later zetten ik de CX weer neer op zijn eigen plekje, met een klopje op de tank als beloning voor de trouwe diensten. Het was een mooi ritje geweest. Volgens de TomTom had ik precies 250 kilometer afgelegd......

Terug naar de Motorpagina