SJK 2016 - Dag 3 Sint Jansklooster 2016 |
|
|
|
Na een nacht met min of meer slaap werd ik tegen een uur of vijf wakker, veel
te vroeg natuurlijk. Tijd om me lekker uit te rekken en nog eens om te
draaien. Tenminste, dat was het plan. Het uitrekken ging prima, totdat ik een
kuitspier verrekte, die prompt in de kramp schoot. En dat deed verrekte pijn.
Na een paar minuten was het weer mogelijk om een beetje te bewegen, maar wat
moet je in je eentje, in een caravan, midden in de nacht doen? Ik had
gelukkig een klein elektrisch dekentje meegenomen, tegen eventuele koude
nachten, wat ik nu aansloot, en op de hoogste stand zette. Na een paar minuten
drong de warmte in de verkrampte spier, en dat scheelde aardig wat. Bijna viel
ik weer in slaap, totdat ik me realiseerde dat het wel erg veel warmte was, en
dat was ook weer niet goed. Het dekentje werd uitgeschakeld, de protesterende
spier nog even gemasseerd, en toen probeerde ik de rest van de nacht nog wat
te slapen, wat wonder boven wonder lukte.
| |
|
Om half acht was het tijd om op te staan. Ik had toegezegd om een beetje mee
te helpen bij het ontbijt buffet, als invaller voor een ander, en dat zou
ongeveer om acht uur beginnen. Voorzichtig werd het verkrampte been
geprobeerd: ja, het ging, maar zachtjes aan was de boodschap. In het begin een
beetje strompelend, maar allengs beter en soepeler bewegend ging ik op weg
naar de het treffen terrein, waar het ontbijt gehouden zou worden.
| |
|
Het duurde even voordat er met het ontbijt gestart kon worden, want de eitjes
moesten nog gekookt worden. Wel was er koffie, en dat was in elk geval een
goed begin van de dag. Nadat de eitjes vier (zacht) en vijf (hard) minuten
gekookt hadden kon het ontbijt beginnen. De ontbijt-bonnetjes werden in een
oude brandweerhelm verzameld, en wie geen bonnetje bij zich had, die moest het
maar gaan halen. Of werd op zijn of haar woord vertrouwd, dat kon ook.
| |
 ... oude brandweerhelm ... |
 ... het ontbijt ... |
|
Een korte, felle regenbui sloeg alle hoop op een droog inpakken van tenten en
andere zaken definitief de grond in. Toch, zo snel als de bui gekomen was, zo
snel verdween hij ook weer. Misschien zou het toch nog lukken, voordat een
volgende bui over SJK zou trekken.
| |
|
Om kwart over negen was het ontbijt officieel afgelopen. Iedereen was aan het
inpakken en diverse treffen-gangers waren al weer op de terugweg. Ik vond het
hoog tijd om ook in te gaan pakken, want, hoewel er geen tent afgebouwd hoefde
te worden, wilde ik de boel toch wel netjes achterlaten. Tegen kwart voor tien
was de caravan leeggeruimd en aangeveegd, was de motor weer beladen met alles
wat een mens heden ten dagen nodig heeft voor een motorweekend, en na een
laatste controle blik door de caravan werd de voortent voor de laatste keer
dichtgeritst. Met de motor reed ik naar het treffen-terrein, want er zou vast
nog wel het een en ander te doen zijn, waar een klein handje bij geholpen zou
kunnen worden.
| |
 ... laatste keer dichtgeritst ... | |
|
Nog voordat het ontbijt afgelopen was, waren er al mensen bezig met het
gedeeltelijk afbouwen van SJK2016. De lampen in de tent werden al weggehaald
en nu ik met de motor terugkwam op het treffen-veld bleek dat er al flinke
vorderingen gemaakt waren met het onttakelen van het evenement. Er was nog
genoeg te doen, zoals het ophalen van de parkeerplankjes van het veld, en een
eerste controle rondje lopen. Maar voordat er verder opgeruimd werd, moest er
eerst een foto gemaakt worden van het bestuur, met de nieuwe T-shirts, voor
het nieuwe spandoek.
| |
|
De grote tenten werden, nu de regen gelukkig uitbleef, verder en verder
afgebouwd. En voor de zoveelste keer kwamen er plannen om de oude, originele,
uit 2008 stammende kartonnen dozen te vervangen voor wat steviger houten
kisten. Misschien dat het er dit jaar van kon komen. De dozen bestonden
langzamerhand uit meer tape dan karton.
| |
 ... voor het nieuwe spandoek ... |
 ... meer tape dan karton ... |
|
En toen was, als bij toverslag, de laatste doos ingepakt, de laatste aanhanger
volgeladen, en het hele veld grotendeels leeg. Her en der stond nog een tent,
en een enkele auto of motor, maar verder er was geen spoor meer te vinden van
een groep CX rijders die hier hun jaarlijkse treffen hadden gehouden. Hoog
tijd om afscheid te nemen, en op huis aan te gaan.
| |
|
Met Marcel en Erik was afgesproken om gezamenlijk naar huis te rijden, in elk
geval totaan waar de A50, voor de richting Arnhem, de A28, voor de richting
Amersfoort, kruist. Afscheid werd genomen van de enkeling die nog achterbleef
om de tent wat te laten drogen, of omdat ze wat later waren met opruimen. Het
pak werd aangetrokken, oordopjes in, helm op en voorzichtig werd de terug weg
aangevangen.
| |
|
Al bijna direct bleek dat Erik, de voorrijder, langs een andere weg terug
wilde rijden als ik in mijn gedachten had. Niet via Kraggenburg en Ens naar de
A50, maar via Zwartsluis en Hasselt naar de A28. Op zich geen probleem, maar
allemensen, wat een windvlagen waren er op de dijk naar Zwartsluis. Het koste
moeite om CX plus kuip (de grote windvanger) op de weg te houden. Tussen
Zwartsluis en Hasselt kwam er ook nog een zachte miezerbui regen bij, en voor
de zoveelste keer vroeg ik me af: heb ik nou liever windvlagen of regen
tijdens het motorrijden?
| |
|
Eenmaal op de A28 ging het allemaal een stuk beter. En nadat we een kleine
file hadden gehad was Zwolle al in de buurt. Ik trok Erik voorbij, en ging op
de uitvoegstrook, naar de A50 toe, rijden. Een zwaai naar de rechtdoorrijders,
en de bocht naar de A50 begon al. Vanwege de balhoofd problemen waar de CX af
en toe last van had werd de bocht met beperkte snelheid ingezet. De meeste
auto's achter me vonden dat maar niks, en haalden stevig in. En ik vond dat
prima. Pas verderop, waar rechtuit een stuk makkelijke ging, ging het gas er
weer een beetje op.
| |
|
Wind of geen wind, via Hoenderloo of Arnhem, was eventjes de vraag. Het werd
de snelweg naar Arnhem. En makkelijk ging het ook wel. Met alweer een
aangepaste snelheid werd de snelweg bocht van de A50 naar de A12 bij Arnhem genomen, en een
kwartiertje later de afslag Ede.
| |
|
Thuis zette ik de CX op zijn eigen plekje neer. Maar voordat ik aan het
afladen en uitpakken begon, was het eerst tijd voor een kopje koffie, en tijd
om de eerste verhalen over SJK 2016 te vertellen.
| |
|
Er was een hoop gebeurt.....
| |
|
|
Terug naar de Motorpagina