Terug naar de Motor-pagina
Vorig - Weer op weg - Dag 3
Volgend - Weer op weg - Dag 5


27 augustus 2010

Terug, naar dan anders

Dag 4, vrijdag 27 augustus

Als ik wakker wordt hoor ik het weer, hetzelfde geluid als waarmee ik in slaap viel: regen. Het lijkt wel of het de hele nacht heeft geregend, en da's niet goed. Nog maar even omdraaien dan, want ik heb geen haast. Om half acht wordt ik weer wakker, en bedenk dat het nu wel erg stil is, dat ik wat mis. Juist, geen geluid van regendruppels op de tent. Dat is mooi, want dan kon het best eens een mooie dag worden.

Vandaag begint de terugreis. Dat besluit is in alle rust en overleg genomen. Nu kan ik nog zelf naar huis, en ik vind het nu ook welletjes. Zo moe als ik gisteren was, dat is niet echt gezond. Al die indrukken die ik moet verwerken, die vragen om aandacht. En er komen er nog meer bij. Nee, het is even genoeg geweest.

Een ontbijtje met brood, sinaasappelsap en dergelijke later ben ik al weer bezig om de spullen in te pakken. Maar het blijkt dat de regenbuien van de afgelopen nacht toch kans hebben gezien om wat spullen in het voortentje nat te maken. Via het grondzeil is er water bij de niergordel en één handschoen gekomen, en dat is best lastig. Maar dat is alles, mijn Khyam tentje heeft het natte gedoe verder prima doorstaan.

Dan maar met een natte handschoen op pad. Na bestudering van de kaart besluit ik om toch een stukje snelweg te doen, tot aan La Souteraine en vandaar weer naar Guéret, La Chatre, dezelfde weg terug die ik ook op de heenweg had genomen.
Even heb ik gedacht aan een alternatieve route, via Poitiers, Le Mans, Amiens en Lille, maar dat idee maakte me wat onzeker, dus dat gaat niet gebeuren. Nee, voor mij is dezelfde weg terug een goede weg terug. En zo gebeurt het. De snelweg doet net zo zee-ziek makend op- en neer als de N145, en ik ben blij als ik eindelijk, bij Guéret, weer een min of meer normale weg onder de banden heb. Het valt me weer op dat een terugweg niet hetzelfde is als de heenweg. Hoewel de weg langs dezelfde dorpen en stadjes gaat is de volgorde, en wat je ziet, toch nieuw. Natuurlijk heb ik dat dorpje al gezien, maar dit is toch de andere kant van de huizen. Natuurlijk is die rivier dezelfde als die ik gisteren overstak, maar nu rij ik de andere kant uit, en is de rivier ook anders.

Ik stop als ik Bourges bijna gepasseerd ben om te tanken en een hapje te eten. Even van de motor af, even de benen strekken, en een hapje eten uit de voorraad in de topkoffer. Even bijkomen.

Maar de N151 wacht, en daar gaat ik weer. Door het 'lege' land van Frankrijk, naar La Charité-sur-Loire, waar ik nu naar het silhouet van de kerktoren toerij, inplaats van dat de kerktoren steeds kleiner wordt in de spiegels.


... het 'lege' land ...


Voorbij la Charité-sur-Loire wordt de hemel donkerder, en regen begint zachtjes te vallen. Onder een paar bomen stop ik, en haal de regenjas uit de tanktas. Nu mis ik mijn "Rode Rakker", met die geweldige Polariskuip. Daarmee heb je amper last vand de regen. Maar met het schermpje op deze "Bah'Kup" is het toch een ander verhaal.
Soms stopt de regen, soms stop ik. Weer komen al de dorpjes van de heenreis langs, maar nu in de omgekeerde volgorde. Ik rij door de stadjes Varcy en Clemency, en langs het tankstation wat me al de vorige dag ook al was opgevallen. Als ik me niet vergis......


... Varcy, omgekeerde volgorde ...


... Varcy ...

De TomTom staat, nu ik met hulp van een kaart ongeveer weet waar ik rij, vaker uit dan aan. Maar nu gaat 'ie toch even aan. Niet dat het nodig is, want ik weet wel welke weg ik moet hebben, maar meer als ondersteuning. TomTom en ik zijn het inderdaad over de route eens, en we vinden allebei dat we hier maar rechtsaf moeten gaan, naar Vincelles toe, over de D85. Deze weg biedt nog een aantal fraaie uitzichten in de richting van de Vincelles en Auxerre, totdat de weg hier daalt, en Vincelles recht voor me ligt.

'Complet', en dat betekend vol, staat er op het bordje bij La Ceriselles. Maar dat waren ze twee dagen geleden ook, en toen was er toch nog plaats te vinden. En zo te zien is die plaats er nu nog steeds. Het kost even wat woorden, gelukkig in het engels, om de jongedame achter de balie te overtuigen, maar ik mag toch weer hetzelfde plekje nemen als de vorige keer. De Nederlanders en de Engelsen zijn er ook nog steeds, en met een 'Hee, ben je daar weer', wordt ik welkom geheten. Ik pak snel het tentzeil, want een blik op de langzaamaan loodgrijze lucht doet me een flinke bui verwachtten. Tentzeil, neerleggen. Tent erop, en terwijl de eerste druppels al vallen weet ik de tent in een persoonlijke recordtijd op te zetten. Net voordat de regen echt gaat vallen heb ik de meeste spullen droog onder dak, inclusief mezelf.

Van de Engelsman mag ik weer het verlengsnoer lenen, wat, zodra de regen een beetje weg is, weer wordt uitgerold. Mijn eigen snoertje daaraan, en dan kunnen de TomTom en de telefoon ook weer van nieuwe energie worden voorzien. Klaar. Wat is het volgende punt. Koffie. Ja, want de Engelsman bied me een kop koffie aan, en ik accepteer graag, aangezien ik daar best wel aan toe ben... Zo zitten we, als de regen voor een tweede keer langskomt, onder de luifel van een camper aan de koffie.

Dan breekt de zon de wolken open en eerst aarzelend, later met meer overtuiging is er zonneschijn. De Nederlandse buren gaan boodschappen doen, en de Engelsen trekken er toch nog even opuit, naar de wijngrotten in de buurt, en ik leen een stoel van hen, plaats deze voor mijn tent, en ga wat lezen vanaf de Iphone. Een kopje oploskoffie erbij, met kunst en vliegwerk en een dompelaar gebrouwen, en terwijl de zon langzaam mijn natte spullen droogt, vind ik dat het best is uit te houden, hier op de camping.

Als de Engelsen terugkomen van hun bezoekje aan de wijngrotten in de omgeving, mag ik nog een koffie bij ze komen drinken. En omdat de koffie best was, al was het oploskoffie, en ik verders toch niks te doen heb, zit ik even later weer bij de camper. Uit de koffers neem ik de mini-stroopwafeltjes mee, die Joke aan me heeft meegegeven, maar die ik voor een speciale gelegenheid heb bewaard. Dit lijkt me een aardige gelegenheid. Het wordt een gezellig uurtje of twee. We praten over van alles en nog wat. Over het weer, de kinderen, de vakantie en het werk. En over motoren, want hij heeft een oude Lambretta, helemaal opgeknapt, maar rijdt er amper op.

Dan komen de Nederlanders terug van de boodschappen. En dan is er een probleem. Want de stroom van hun caravan is uitgevallen. Er wordt op zoek gegaan naar de oorzaak van het probleem, want alleen bij hen is er geen stroom meer. Als laatst aangekomene ben ik kennelijk de verdachte bij uitstek, want er wordt een lijst met vragen aan me gesteld. Welke stekker ik gebruikt heb, en wat ik aan apparaten heb aangesloten, en welk stop contact ik gebruikt heb en meer van dat soort vragen. Ik snap best dat hij wat zenuwachtig is, maar om nu te vragen of ik wel betaald heb voor electriciteit gaat toch wel erg ver. Als er iemand van de camping langs komt om de zekering weer om te zetten, is alles weer snel opgelost, maar ik blijf het een beetje vreemd vinden.

Vreemd is ook het avondeten. Omdat op het entertainmant programma van de camping voor deze avond een barbeque gepland staat, is er geen mogelijkheid om een bordje frites of zo te bestellen. Ik kan wel met de barbeque meedoen, en die begint, heel Frans, om negen uur. Ach, waarom niet. Zo zit ik daar tot een uur of half elf aan lekkere salades, heerlijk stokbrood en wat gebarbequede worsten en dergelijke. Het blijkt dat er daarna ook nog een karaoke zangavond gehouden wordt, maar dat is niet echt mijn soort entertainment, dus ik vertrek naar de tent. Als ik wat later in de slaapzak lig is het feestgedruis duidelijk hoorbaar, totdat het na middernacht is. Eindelijk stilte, eindelijk slapen.....



Vorig - Weer op weg - Dag 3
Volgend - Weer op weg - Dag 5