Vorig - Weer op weg - Dag 5
Volgend - Weer op weg - Nieuwe epiloog
| 28 augustus 2010 | |
De lange weg naar huis | |
|
Ontwaken met een prachtige zon vlak buiten je tent is eigenlijk helemaal
niet slecht. Zelfs niet om kwart over zeven. De zon schijnt en het lijkt
hier een prachtige dag te worden. Ontbijtje wordt gedaan, en ik ga de
boel maar eens bij elkaar pakken. Het verlengsnoer van de Engelsman
gaat terug, met het restant van de stroopwafeltjes als dank erbij,
de CX wordt bij de tent gereden en langzaamaan weer volgepakt.
De thermometer geeft al gauw 26 graden aan, en het kan nog wel warmer
worden vandaag. Dus ik kies ervoor om zelfs geen shirt onder de dikke
motorjas aan te doen.
Benzine is er genoeg, maar omdat het zaterdag is moet ik wel voor
twaalf uur wat aan de mondvoorraad doen, want ik weet niet hoelaat
de winkels hier sluiten op een zaterdag. Maar als ik La Cerisselles
verlaat is daar, twintig meter verder dan de oprijlaan, al een Maximarkt.
Hoewel ik er niet van hou om steeds maar op en af te stappen, omdat
ik niet zo goed uit de weg kan met alle bagage die achterop en in
de weg ligt, besluit ik om hier toch maar inkopen te doen. Halfje
brood, Edammerkaas, en ham. Ook nog twee blikjes met sinaasappeldrank
gaan mee. De blote borst onder de motorjas wordt aan de kassa een beetje
vreemd bekeken, maar ik doe net of we dat in Nederland altijd zo doen.
Met de voorraad veilig weggestouwd in de tanktas ben ik klaar voor
de rest van de dag, en eventueel morgen. Nu dan echt op weg.
| |
|
Van Vincellotes in de richting Auxerre, en dan naar het noorden, naar Troyes. Die weg gaat
over een hoogte vanwaar ik een schitterend uitzicht op Auxerre heb, gaat
slingerend verder door dichte bossen, dan weer langs een dorpje, en een
klein stadje. Daar merk ik dat het toch wel frisjes aan het worden is.
Toch maar stoppen, en het shirt aandoen. Even later kom ik ook weer
langs St.Florentin, waar de heenreis een kleine onderbreking opliep.
| |
|
Van St. Florentin naar Troyes, van daar naar Chalons-en-Champagne.
Bij Troyes geven de bewegwijzering en de TomTom beide aan dat ik
linksaf moet. Vooruit dan maar. En zo wordt ik helemaal rondom
Troyes geleid, via een goed berijdbare rondweg. Dan moet ik de rondweg af,
en over de normale D677 verder naar Chalon-en-Champagne. En op deze
weg blijkt maar weer eens dat niet alle Fransen als een idioot
doorjakkeren. Vijf, zes auto's zitten achter een bestelbusje wat met
moeite de zeventig haalt. De eerste auto daarachter heeft ook nog
eens een caravan op sleeptouw. Nee, daar kom je niet makkelijk langs.
Gelukkig is er toevallig een verdubbeling van de rijstroken, en
daar.... blijft de bestuurder op de linker rijbaan, terwijl de
caravanist op de rechter rijbaan rijd.
Pas als er weer een versmalling aankomt, gaat de busjesman naar rechts, en maken vier auto's snel gebruik van de ontstane ruimte. En dat laat mij precies achter dat busje komen. Nu heb ik de kracht van de hogere toeren nodig, om snel op te trekken, snel te passeren. Maar op deze CX mis ik dat, zijn dergelijke kunsten niet aan te bevelen omdat de motor dan begint te hikken en stotteren en ploffen. Nee, dit is niet fijn. Gelukkig is daar al snel het volgende dorpje, en de busjesman sorteerd links voor. Ik wacht totdat hij werkelijk links af gaat, ik heb al een paar rare kuren van hem gezien, en het zou me niet verbazen als hij toch besluit rechts af te gaan, en daar rij ik. Nee, laat hem maar gaan, dan is mijn weggedeelte veilig. Hoe veilig mijn weg wel is wordt een paar honderd meter verder duidelijk, als ik in een zijstraat twee gendarmes zie staan, die net een auto hebben gecontroleerd, en kennelijk op jacht zijn naar een nieuwe prooi. Dat ben ik dus niet. Doorgaan maar weer, de D677 is nog lang niet ten einde. Verder naar Arcis-sur-Aube en dan naar Chalon-en-Champagne. Bij Chalons-en-Champagne is er een klein probleem. Er omheen gaat niet, dan maar er doorheen. Richting? Reims moet het zijn. En Reims wordt het. Over de D944 leg ik de laatste kilometers naar Reims af. Dan richting Rethel en Charleville-Mezieres. Dit is weer een halve snelweg, net als gisteren bij La Souterraine. Vooruit dan maar, want hij gaat in elk geval wel de goede kant op. Maar ik kijk zo eens op mijn klokje, en schat de afstand tot Rocroi en tot huis, en kijk nog eens..... Als ik nou eens door rij, en niet stop bij Camping de La Muree, hoe laat zou ik dan thuis zijn? Wat zou het weer in Nederland nu zijn? Zijn de A2, en de A50 goed te berijden? Allemaal vragen die door mijn hoofd spelen. Een andere vraag is: waar is het dichtsbijzijnde benzinestation, want de CX is niet zo heel dorstig, maar zal zo langzaamaan toch wel weer wat willen drinken. Als ik nou eens.... Bij Rethel had ik eigenlijk de N51 willen verlaten, en over D-wegen naar Bourg-Fidele willen rijden. Maar als ik hier afsla, naar Bourg-Fidelle toe, ben ik, denk ik, over 10-15 minuten op de camping. Tent, slapen, eten, slapen en morgen het laatste stukje. Maar ik kan ook doorrijden, want Nederland is slechts 300km en thuis net iets meer dan 400 km verweg. Reistijd geschat 5 tot 6 uur, dus aankomsttijd tussen 19:00 en 20:00. Doorrijden dan maar, en in Belgie hebben ze vast ook wel een camping waar ik terecht kan als ik het niet meer zie zitten om verder te rijden. Een tweede punt is, dat als ik hier de snelweg aanhoud, ik een goede kans heb om een 'Aire' tegen te komen, en dat betekend: benzine, en even uitrusten. Binnen vijftien kilometer heb ik de gewenste 'Aire' gevonden. Bij het beeld van Woinic, 'le sanglier geant', symbool van de Franse Ardennen, tank ik de "Bah'kup" weer eens vol, waarschijnlijk voor de laatste keer in Frankrijk. Even wat rust, toilet opzoeken, broodje eten, en wat rondkijken. Het is ondertussen best veel kouder geworden, en ik trek toch even een trui aan. Vanmorgen in Auxerre nog begonnen zonder shirt, nu een trui nodig. Dan weer de motor en de snelweg op. Charleville is een rommelig stadje, een indruk die nog wordt versterkt door de steeds maar vallende regen. Het kost me moeite om door de stad heen te rijden, want ik heb geen idee waar in nou precies heenga. TomTom beweerd dat ik goed ga, en daar lijkt het inderdaad op, als ik langs een een bordje Rocroi rij. Lichtsignalen van een tegenligger. Is er wat aan de hand dan? Geen idee, en ik rij rustig verder. Maar er is inderdaad wat aan de hand. Politie controle. Dat is de tweede keer vandaag. Maar alle gendarmes zijn druk, en ik hoef niet te stoppen. Maar de aanblik van twee vrouwelijke gendarmes doet me wel bedenken wat of dat nou 'gendames' zijn.... | |
|
De regen die me vanaf Charleville gezelschap heeft gehouden houdt op,
vlak voordat ik Rocroi bereik. En aan het einde van de weg, een
al bekend beeld: Rocroi. Bijna buiten Frankrijk, bijna in België.
Met zon rij ik de Belgisch-Franse grens over, Belgie in, door Bruly heen,
naar het stukje bochtige weg, het begin van de N5.
| |
 ... de Belgisch-Franse grens ... | |
|
Ergens voor
Charleroi ga ik van de N5 af, want ik heb zo het idee dat dat moet
gebeuren. De TomTom wordt erbij gehaald. 'Naar huis, snelwegen vemijden'
is de opdracht. En dat lukt. Braaf achter TomTom aanrijdend begint Belgie
steeds verder achterme te liggen. En op een gegeven ogenblik ben ik
in Vlaanderen. Geen frans meer als voertaal, maar gewoon Nederlands,
nou ja, Belgisch dus.
| |
|
Weer komt het regenwolkje dichterbij. Het lijkt wel of dat wolkje het
speciaal op mij voorzien heeft. Zo is het droog, en als ik links of
rechtaf ga, dat is dat wolkje daar ook al. In Schaffen stop ik voor
een tankbeurt, eventjes droog onder de overkapping. En als ik daar
weer wegrij ben ik het wolkje kwijt. Of het wolkje is mij kwijt, natuurlijk.
Droog ga ik verder, in de richting van het nu niet meer zo heel verre Nederland.
| |
|
Deze buurt ken ik een beetje. Hier hebben we met de Belgische Toerrit
van 2009 ook gereden, en het moet niet al te ver bij Jan R. vandaan zijn.
Op de TomTom voer ik zijn adres in. Afstand: 1,2 km. Vergeleken met wat
ik heb gereden vandaag of deze week is dat vlakbij. Als ik eens ga
kijken of 'ie thuis is?
Ja, hij lijkt thuis te zijn, maar op de oprit staan 5 of 6 grote auto's. Kennelijk een flink bezoek. Andere keer dan maar, besluit ik, en rij door. Toch jammer. Er is een wegomlegging, maar die voert me toch weer naar dat stukje met de kinderkopjes weg vlakbij de Baileybrug. Welnu, ook nu kan ik gebruik maken van het strookje beton langs de kant van de weg, en dat doe ik dan ook. | |
|
Eenmaal over de Baileybrug komt Nederland snel dichterbij, en bij Postel kom ik weer op
vaderlandse bodem. Eersel, en de rotonde op, richting Eindhoven. Het
is me direct duidelijk dat ik weer in Nederland ben. De rijstijl van
de automobilisten is weer typisch hollands, maar ik laat me niet
haasten, kan me niet haasten, want boven de 110 km/u kom ik maar met moeite.
Bij Eindhoven is de maxium snelheid 90 km/u, en dat is prima voor mijn
ietwat kreupele motortje. Het gedraai en geweef tussen al die verschillende
rijstroken is wat ingewikkeld, maar uiteindelijk vind ik toch de
juiste rijbaan in de richting Nijmegen. Het gaat vlotjes, deze rit
naar huis. Ik dacht dat ik pas na acht uur 's avonds thuis zo zijn, maar
het lijkt er nu op dat het toch wat eerder wordt. Nederland heeft nog
een klein buitje voor me in petto, maar het is snel over. Daarna blijft
het droog, en zelfs de zon gaat schijnen. Drie rivieren liggen nog tussen mij en Ede.
| |
|
Er zijn wegwerkzaamheden ter hoogte van Heteren. Ik ben bijna thuis. De
laatste brug is de brug over de Neder-Rijn. Nu bij Wageningen van de snelweg af, dan naar Ede. Ik
weet dat men zegt dat de laatste kilometers van een verre reis de
gevaarlijksten zijn, omdat je dan alweer op vertrouwd terrein bent. Dus
ik let extra goed op, maar, of misschien daardoor, er gebeurt niets
bijzonders. Om 19:25 draai ik de straat in, en zet de motor stil,
naast de "Rode Rakker". Ik ben weer thuis.
| |
|
| |
Volgend - Weer op weg - Epiloog