Vorig - de Kathedraal en Finisterre -
Volgende - Langs de kust naar El Helguero -
Het begin van de weg terug | |
|
Vandaag verlaten we Santiago de Compostela. Ik ben op het plein geweest, in de
kathedraal geweest, ben achter het beeld van de apostel langsgelopen, en ben
naar Finisterre geweest. Nu komt het tweede deel van de reis, terug naar huis.
De pelgrim neemt vanaf de kathedraal de taxi naar het vliegveld, de
motorpelgrim / toerist heeft nog een stukje te gaan.
| |
|
Nu moeten we eerst een motorzaak zien te vinden. Makkelijker gezegd dan gedaan,
maar internet en ik, dat gaat heel goed. Een paar kilometer van ons vandaan
moet een motorzaak zitten. Locatie is in de TomTom gezet, en, na het voltooien
van de formaliteiten op de camping (sleutel inleveren etc.) vertrekken we. Ik
rij achter de TomTom aan, de anderen rijden achter mij aan.
| |
|
Maar waar de TomTom aangeeft dat we bij de juiste straat zijn, is niets te
zien van een straat, laat staan van een motorzaak aldaar. Een honderd meter
verder stoppen we, aan de rand van een drukke straat. Ik snap er niets van, de
internet pagina gaf de straat aan, TomTom kende de straat, wat nu?
| |
|
Vragen dan maar, maar voordat ik daarmee kan beginnen ontdekken Ron en Luc een
bank, en dan moet er eerst weer geld opgenomen worden. En er wordt een man
aangesproken die kennelijk wel weet waar de gezochte motorzaak te vinden is,
want er komen heel wat armgebaren bij het gesprek te pas.
| |
|
Ondertussen sta ik aardig in de weg, merk ik, en ik besluit aan de overkant te
gaan staan. Meer ruimte, minder in de weg. Door het drukke Santiagose verkeer
heen lukt het me om te keren en een wat rustiger parkeerplekje te vinden. De
anderen staan nog voor de bank, en proberen een gaatje te vinden om weg te
rijden en om te keren. Als dat eindelijk lukt, tussen het verkeer door, rijden
we terug , gaan scherp rechts, over de busbaan, en tenslotte rijdt Ron de
stoep op en parkeert midden op het trottoir. Goed voorbeeld doet goed volgen,
en zo staan er vier Japanse motoren uit Holland op een Spaanse stoep bij
elkaar.
| |
 ... motoren uit Holland op een Spaanse stoep ... | |
|
Hier is de gezochte motorzaak, 'Terremoto', te vinden, Het blijkt dat we wel
bij de goede straat stonden, maar dat de bovenkant van die straat begon met
een trap naar beneden, en dan kun je de winkel niet zien......
| |
|
Om tien uur gaat de winkel open, dus moeten we nog even wachten. De tijd wordt
gekort met wat sigaretten, en rustig zitten wachten op de dingen die komen
gaan. Dan is er beweging bij de zaak, en gaan Ron, Luc en Nick op olie-inkoop.
Er wordt olie gekocht, nog wat rondgekeken, en dan is dat programmapuntje ook
weer afgehandeld. Oliecrisis opgelost, klaar. Wat nu?
| |
|
Nu weg uit Santiago. Ik volg TomTom, die ons via de camping de stad uit wil
sturen. Dan gaat er iets fout, wanneer we voor een verkeerslicht staan te
wachtten. In Spanje schijnt het zo te zijn dat je rechtsaf mag, als het licht
voor recht door / linksaf nog rood is, maar een oranje lamp voor rechtsaf wel
aan is. Wij echter willen linksaf, maar staan kennelijk op het
rechtsaf-voorsorteer vak. Achter ons begint een auto heftig te claxoneren,
iemand heeft erge haast om op zijn werk te komen of zo. Ik sta voorraan, en
schiet half in de stress....
| |
|
Rechtdoor, wat ik wil kan niet, want dat is rood licht. Linksaf kan ook niet,
en ik sta vast hopeloos in de weg en iedereen op te houden (zo voelt het). Dan
maar rechtsaf, eerst versnelling, tweede, veel gas geven tot een paar duizend
toeren, in elk geval weg voor die ongeduldige spanjool vandaan......
| |
|
Een grote roetwolk uit de uitlaat is een bijkomend resultaat, maar het kan me
niks verd.... schelen. De eerstvolgende rotonde keer ik om, en sta nu weer
richting waar ik vandaan kwam, voor hetzelfde kruispunt. Zwaar ademend,
trillend van de heftige emoties....... Ik wil nu graag weg uit Santiago.
| |
|
We verlaten de stad via een paar kleine weggetjes, naar de snelweg toe. Daar
gaan we in noordelijke richting verder over de N634. Veel vrachtverkeer houdt
de snelheid relatief laag. Een klein stukje autoweg A6, dan weer de N634. En
weer, voor de zoveelste keer deze reis, moet er getankt worden. TomTom geeft
aan dat er, vlak naast de route een tankstation is, en tussen de bomen door
zie ik dat ook staan. Dus die kant maar uit. Benzine voor de motor, wat vers
gebakken brood voor ons, en zo kunnen we er weer tegen. De eigenaresse van de
zaak komt ons nog even een zakje lekkers brengen, gratis en voor niets, Het
blijken een soort saucijzenbrood-bolletjes te zijn. Lekker. Maar dan moeten we
weer weg, weer de N634 op, achter een TomTom aan die steeds probeert ons een
niet bestaande weg of afslag op te sturen naar de autoweg A8, die soms wel, en
soms ook niet bestaat.
| |
|
Aan het begin van San Cosme de Barreiros staat een groot bord dat aangeeft dat
er over 3 Km. aan de rechterkant een supermercado is, en dat is voor ons een
goede de gelegenheid om een en ander in te slaan. De supermercado is weliswaar
bijna 5 kilometer verder, en aan de linkerkant, maar dat is typisch Spaans. Het is
allang fijn dat 'ie er is. Tijd om voorraad in te slaan voor een barbecue deze
avond, en tijd voor Ron om zijn kleding iets aan te passen, met een warme
broek onder zijn motorkleding.
| |
|
Om 13:00 zijn we in Lourenzo, op de Rua de Calvo Sotelo. Rook- en rustpauze.
In de verte is het lange, hoge, viaduct van de N634 zichtbaar. Als ik om me
heen kijk zie is in de verte een 'Camino' bordje. Fotootje maken, vind ik,
want met alle kilometers die gemaakt zijn heb ik nog geen goede foto van een
'Camino' wegwijzerbordje. Terug lopen, foto, ook van het paaltje eronder, en
weer naar de motor. Terwijl de anderen wat staan na te praten loop ik wat heen
en weer. En dan, als ik me omdraai, verhip, nog een 'camino' bord. Had ik hier
kunnen fotograferen, in plaats van terug te lopen.....
| |
 ... nog een 'camino' bord ... | |
|
Bij Ribadeo moet de monding van de Rio Eo worden overgestoken. Ik probeer om
niet op de A8 terecht te komen, en dat lukt zo goed, dat we de brug niet
kunnen bereiken. Luc neemt het even over, en we rijden terug, rotonde, en dan
toch maar de A8 op, in de richting van de Puente dos Santos, een meer dan 600
meter lange, en 40 meter hoge brug over de monding van de Eo. Heb ik nog geluk
dat de brug vlak is, en niet omhoog en omlaag golft, maar het blijft een
minder leuk moment.
| |
|
Er komen nog meer momenten, die niet zo heel erg leuk zijn. De A8 moet, zoveel
is duidelijk, de nieuwste en mooiste ontsluitingsroute voor Noord-Spanje
worden. En om dat voor elkaar te krijgen worden er bruggen gebouwd tussen de
bergtoppen. De ene nog langer als de andere, de andere nog hoger als de
eerste. Steeds komt er een motor aan mijn rechterkant rijden, om het zicht op
de diepte te blokkeren, steeds kijk ik strak voor me naar kentekenplaat van de
voorligger. Maar ook steeds, haast reflexmatig, kijk ik in mijn spiegel, en
zie daar toch hoe hoog ik ben, en hoe diep het is. Maar als ik bij Artedo het
nieuwe viaduct zie, een lange, vloeiende boog van architectonisch vernuft, die
de rijbanen van de A8 in één lange bocht tientallen meters omhoog voert, naar
een indrukwekkende hoogte van bijna 110 meter, dan wil ik niet meer. Dit wordt
duidelijk veel te veel. Dit kan ik echt niet.
| |
|
Gelukkig hoeft het niet, want het wegdek is nog niet klaar, maar we worden wel
over het naastliggende viaduct van de N634 gestuurd, het Viaduct de Cancha,
wat 'slechts' 70 meter boven het dal uit torent. Ook niet zo prettig, en zeker
niet met de betonnen zuilen van het reuzen viaduct naast de weg, maar in elk
geval beter als dat monsterachtig hoge gevaarte, wat in een zwaartekracht
trotserende boog tussen de bergen staat.
| |
|
Op camping Cudeliro krijgen we een fraaie plaats met voldoende ruimte voor
onze vier tenten en vier motoren. Kamp maken is ondertussen een routine
aangelegenheid en zodra mijn tent staat, en het luchtmatrasje is opgepompt, ga
ik even liggen, even slapen, even bijkomen van die hoge bruggen en de
inspanningen die dat gekost heeft.
| |
 ... een fraaie plaats ... | |
|
De campingkat komt kennismaken, een zwarte magere kat, en sluit een soort van
vriendschap met Ron. Zolang er maar te eten is.....
| |
|
Als we aan het avondeten gaan, weer een vleesmaaltijd, met brood, bereid op
een barbecue rooster gebeurt er wat. Ik neem een hap van mijn broodje warm
vlees, broodje lomo, scheur wat stokboord af, en merk dat er toch wel veel
vlees meekomt, maar begin dapper om die hele mondvol netjes weg te kauwen.
Maar 't is te veel, ik verslik me, en weet: dit is echt fout.
| |
|
Kuchend en hoestend kom ik overeind, maar kan niets zeggen, niets duidelijk
maken. Behalve met mijn armen wijd gaan staan en hopen dat iemand het begrijpt,
dat iemand weet wat 'ie moet doen. Nick is er het eerste bij, hij pakt me
beet, weet precies hoe het moet en "Heimlicht" me het stuk vlees uit de keel.
Floep, op het gras. Dat lucht op, echt waar. Een slokje water en een bedankje
aan Nick, en dan even bijkomen. Het volgende stukje vlees met brood wordt heel
wat voorzichtiger gegeten, en de campingkat ontfermt zich over het stukje wat
ik niet meer weg kon krijgen. Keurig opgeruimd.
| |
|
Dan volgt er overleg, overleg over hoe we de volgende dag verder gaan. Want
volgens de planning gaan we via de 'Picos de Europa ', over de bergpas bij
'Puerto de San Glorio'. Maar die route, zo verteld TomTom ons, duurt bijna 6
uur, en dat is toch wel lang, zeker als je er rook- en tankpauzes bij optelt,
en zeker als er eentje is die niet zo heel makkelijk bergbochtjes omhoog of
omlaag neemt, ik dus. Maar ik hoef die 'Picos' niet zo nodig te zien, en wat
mij betreft kunnen we ook gewoon naar Ruiloba, waar de volgende camping zit,
rijden. De anderen, langzaam aan ook een beetje verreden, zijn het met me eens.
We doen het rustig aan, die Picos liggen er een andere keer ook nog wel.
| |
|
|
Volgende - Langs de kust naar El Helguero -