Vechta 2007 , dag 2 | |
|
| |
|
De volgende dag begon met een stralende zon, blauwe lucht en ik
word wakker van het heen en weer geloop van mensen langs de tent.
Lang blijven liggen heeft geen zin, dus uit de tent. Bij de wasruimte
even flink opfrissen met veel koud water. En nu, hoe komt een mens
hier aan een ontbijt ? Volgens Henk, die ook een beetje wakker
wordt, is er om 8:00 ontbijt. En het is nog lang
geen acht uur. Is er nog wat bijzonders te doen dan ? En dat is
er. Een eindje verderop ligt Edward, die zonder de tent op te zetten zijn
slaapzak had uitgerold en er in was gestapt en als de meeste
Nederlanders al wakker zijn, nog prinsheerlijk ligt te slapen.
| |
 ... Edward ... | |
|
Verder was het wachten, en was het een heel rustige ochtend.
Totdat, ineens, Werner door zijn stoeltje zakt, en er bijna niet meer
uit komt. Altijd leuk, leedvermaak.....
| |
 ... door zijn stoeltje ... | |
| Het ontbijt was een schuifelend buffet. Een lange rij mensen die voetje voor voetje voorwaarts schoven, en eenmaal bij de tafels met brood en beleg aangekomen, hun bordje volladen. Toen het mijn beurt was, werden twee broodjes, en een paar plakjes kaas op het bord gelegd, met een eitje. Koffie in de beker, en waar zal ik eens gaan zitten ? | |
 ... schuifelend buffet ... |
 ... lange rij ... |
|
Rondkijkend zag ik in een hoek, aan twee tafeltjes, mensen die ik
kende. De Dutch Cx-club had daar zijn ontbijtkamer gemaakt, ondanks de
reserveringen die een paar Duitsers in de vorm van bekers en borden
hadden uitgezet. Maar net als een handdoek op het strand werd ook deze
vorm van claim zetten niet getolereerd. Na mijn broodje kaas en
broodje ei kreeg ik nog een eitje, van Eric, en even later kwam er
nog eentje mijn kant op. Drie eitjes is zelfs voor mij vrij veel, maar
toch, het smaakte prima. Een tweede kopje koffie veroveren was
moeilijker, maar lukte bij de tweede poging toch. Nu kon de ochtend
echt beginnen.
| |
 ... ontbijtkamer ... |
 ... Dutch-CX club ... |
|
Aan het einde van de morgen zou de toertocht beginnen, maar daarvoor
moet de tank wel vol zijn. Dus trekken Henk en ik er met de motor op uit
om te tanken. Bij de dichtstbijzijnde pomp in Vechta is het een drukte
van belang: CX-en en andere motoren reden af en aan. Niet alleen wij
moeten voor het ontbijt in de rij staan, ook onze CX-en voor hún ontbijt
| |
De Toerrit | |
 ... de toertocht ... afbeelding met toestemming van Benno Behrens | |
|
Om ongeveer elf uur is het weer tijd om het motorpak aan te trekken.
Maar het kleine tochtje naar het tankstation heeft me al heftig doen
zweten. En zou ik me dan nu weer in dat pak moeten hijsen ? Beter
niet. Maar toch... word het pak aangetrokken, want als je gaat, dan ga
je ook. Het is nu iets over 11:00 en we lopen naar de motoren. Maar
we zijn echt niet de eersten. Een hele rij motoren staat al klaar voor
de toertocht. De groep uit Nederland probeert een beetje bij elkaar
te blijven, maar dat is echt niet makkelijk als er zoveel Duitsers,
Denen, en Zweden om je heen lopen en rijden. We krijgen nog een paar korte
aanwijzingen, en dan was het wachten op het startsein.
|
|
 ... klaar voor de toertocht ... | |
|
We rijden het terrein af, een klein weggetje op. De toertocht is goed
georganiseerd. Kruisingen worden vrijgehouden, zijstraten afgesloten.
Mensen komen hun huis uit om de stoet van meer dan 200 motoren voorbij
te zien komen. Weer valt het me op hoeveel het landschap toch op de
Achterhoek lijkt. Bomenrijen, velden met gewas, en bospercelen wisselen
elkaar af. Maar het is wel warm, veel te warm.
In Bakum is het lunchpauze. Erwtensoep staat er op het programma. Maar eerst moet ik drinken, veel drinken. Samen met Henk loop ik naar de overkant, een winkel binnen. Daar kopen we beiden een grote fles vruchtensap. Tegen de gevel van een meubelzaak, in de schaduw, komen we een beetje bij. Maar toch ga ik wat eten. | |
 ... In Bakum ... | |
|
Erwtensoep met dit weer is wel wat vreemd. Maar rijden met een lege maag
kan helemaal funest zijn. We proberen de andere Nederlanders weer te
vinden, maar dat lukt niet erg. In de tuin naast het restaurant waar
we gestopt zijn vinden we een paar van de groep, inclusief de Noorse
Nederlanders. Even bijkomen weer, in de schaduw. Dan gaat de tocht
weer verder. Het lukt me niet, in de drukte bij het wegrijden, om bij
de Nederlanders te blijven. Tussen een grote groep Duitsers in rij
ik verder, vrij vooraan in de colonne.
De route gaat verder door het mooie land rondom Vechta. Op de velden wordt gewerkt, en zo te ruiken worden er aardbeien geplukt, de lucht is dik van de geur van aardbeien. Wanneer we een flink eind op weg zijn naar de tweede stop, naderen we steeds meer en meer een donkere lucht, die ik in de verte al zag hangen. Enkele dikke spatten, gevolgd door een korte bui. Later hoor ik dat de achterste rijders een flinke bui hebben gehad, maar voor mij is het voldoende om mijn jas iets dichter te trekken, en is de bui heerlijk verfrissend. Dan rijden we het erf van boer "Hoyer" op. Hier is een koffiepauze gepland. Het is duidelijk te merken dat ik vrij vooraan in de groep reed, want minutenlang blijven motoren binnen rijden. Ik doe mijn motorjas even uit, en hang hem over het windscherm heen, een beetje uit te dampen. Naast koffie is er ook nog een verrassing : van een dorpsfeest is een praalwagen overgebleven, en die heeft de vorm van een enorme 'trike'. Deze praalwagen wordt juist het erf opgereden als alle motorrijders in de rij staan voor de koffie. | |
 ... het erf van boer "Hoyer" ... |
 ... motoren ... |
|
Dan vallen er aan paar spatjes regen. Een korte regenbui, en alles is
weer droog. Nog een paar dikke druppels, en dit lijkt serieus te gaan
worden. Tien tellen later valt het water met bakken uit de hemel. Gelukkig
heeft de boer een hele grote schuur, waar we met ons allen de bui kunnen
afwachten. Maar ik besluit om toch even helm en motorjas op te halen.
Natuurlijk wordt ik hartstikke nat, dat was te verwachtten. De motoren
staan eenzaam in de regen.
| |
 ... in de regen ... |
 ... in de schuur ... |
|
Als de bui over is besluit de tourleider verder te gaan. We lopen naar
de motoren toe, die de hele tijd buiten, in de plensbui hebben gestaan.
Dat gaat een probleem worden, ben ik bang. De "Rode Rakker "houdt
niet van regen. En ja hoor, hij start niet. Wat ik ook probeer, geen
resultaat. Om ons heen rijden al motoren weg, en het erf wordt leger en
leger. Een schroevendraaier van een Duitse CX rijder stelt me in staat om
in de haast de carburateurs te laten leeglopen. Maar nog geen resultaat.
Frans is de enige Nederlander die nog bij me staat, en nog een stuk of
tien motoren moeten de weg nog op. Ik geef het op, pak mijn regenjas
uit de koffer en wenk Frans om te vertrekken. Maar Frans geeft het
niet op. Hij gaat het nog even proberen. En daar klinkt ineens duidelijk
het geluid van mijn CX. Hij doet het! Nu snel de jas aan, helm op,
haasten.
De toertocht eindigt met de viaductonderdoorgang, waar foto's genomen worden. Vrij snel daarna komen we weer op het terrein van het BdkJ. En zo te zien heeft het daar helemaal niet geregend. Het is nu bijna half vijf, en ik gooi de natte spullen in de tent, en mezelf ook. Even liggen. Prompt val ik in slaap, en wordt pas een half uur later wakker. | |
|
In Vechta miezert het nu, en verschillende mensen zoeken beschutting
tegen de regen onder een afdakje, vlakbij. Ik zit vrij warm en droog
in m'n tentje, en besluit daar nog even te blijven, een stukje eBook op
de PDA lezen. Maar wat later ga ik toch maar eens buiten kijken. Het
motregent nu, en het is kil en klam. Onder een afdakje zit Edle
zo goed mogelijk uit de regen, en ik ga erbij zitten. Terwijl de regen
zachtjes valt, en
de kleuren vaag en grijs maakt, praten we, over de kinderen, over
Hannover, over het werk, over Handels "watermusic".
| |
|
Dan is de regen weg. Alles is drijfnat, en het is etenstijd. Tijd voor
mij om eens te gaan kijken bij de snackwagen. Het hele veld is nat, en
zelfs een warm frietje kleurt de dag niet meer.
En wat nu, weer een boek ? Nee, dat lijkt me niets. Wat is er op het terrein te doen ? Daar is, hoor ik al gauw, de prijsuitreiking. Daar wil ik bij zijn. Samen met Frans en Henk zit ik aan het kampvuur, warm genoeg, op deze ijskoude avond. Amper zit ik daar of Kaithlyn, Lieke's jongste, komt erbij. Ze wil alles weten, wat de spreker zegt, waarom Coen op het podium moet komen : alles. De hele prijsuitreiking is een happening, en van slecht weer willen we niets weten. "Das ist kein Gewitter, das ist ein CX" wordt er bij de zoveelste donderslag gezegt. Maar toch, net als de mooiste motor, de "BlackWing" komt aanrijden, barst de regen los. Het zal die avond amper meer droog worden. | |
 ... aan het kampvuur ... | |
|
Wat later loop ik nog wat over het terrein. En het lijkt erop dat in
de grote tent iets te beleven valt. Ja hoor, tussen de samengepakte
menigte door zie ik stukje CX- weekend op een projectiescherm voorbij
komen. Het is kennelijk al geruime tijd bezig, want ik herken de toertocht
van deze middag. Ik maak de rest helemaal mee, en herken af en toe
iemand. En ook mezelf zie ik voorbij komen, in een bocht, ergens
gedurende het tweede deel van de tocht. Het is een heel gebeuren, wat
zich daar op het witte doek afspeelt.
Om elf uur zoek ik toch mijn slaapzak maar weer op. Ik loop ijverig te gapen, en morgen is de rit naar huis, dan wil ik een beetje fit zijn. Na een half uur draaien en woelen val ik eindelijk in slaap, totdat ik met een schok wakker wordt en overeind schiet : er is weer iemand over mijn scheerlijn gestruikeld..... | |
|
| |