SJK - Vrijdag Sint Jansklooster 2007 | |
|
| |
|
Geen probleem, dacht ik vrijdagmorgen. Ik had nog vakantie, kon
uitslapen en het ritje naar SJK zou zelfs binnendoor vast niet meer
dan anderhalf uur in beslag nemen. Maar toch maar eens even kijken of dat
nou wel klopte. Niet dus. Zelfs over de snelweg, de meest effective route,
zou het al bijna anderhalf uur duren. Dus als ik nog een kans wilde maken
om een beetje op tijd daar te zijn, moest ik weg om..... Ik keek naar
de klok. Ja, nu zou een goede tijd zijn om te vertrekken. Gelukkig
had ik alles de vorige dag in gepakt, en even gekeken of het vast
kon, en bleef liggen. Opladen, laarzen aan, jas en helm, en weg..... als
ik niet vergeten had waar ik m'n sleutels nu weer had neergelegd. Maar
toen dat ook weer was opgelost was er geen beletsel meer om te vertrekken.
In plaats van de binnenwegen werd het dus toch de snelweg. Maar ook op de snelweg zijn er verschillende manieren om te rijden. Ik koos voor de wat rustiger manier. Niet zenuwachtig elke vrachtwagen inhalen door elk piepklein gaatje, maar afwachten, en dan rustig erlangs. Arnhem, Apeldoorn, en tenslotte Zwolle. De "Blauwe Engel" hield zich goed, ondanks de luidruchtige uitlaatjes, waarvan het binnenwerk los lag. 100 Ging makkelijk, 120 ook. Dus geen problemen. Ook toen ik de afslag Zwolle-Zuid nam geen problemen. Zwolle was nog steeds aan het bouwen. Maar er was wel verschil met het vorige jaar. Toen reed ik op weg naar SJK nog tussen weilanden en leeg bouwterrrein door, nu stond er een woonwijk waar ik omheen geleid werd. De weg was iets anders dan het vorige jaar, maar goed te volgen, doordat bijna overal de bordjes die de N331 aangeven, stonden. Maar de laatste rotonde kreeg me toch bijna te pakken. Ik voelde het achterwiel weg slippen, maar kreeg de motor toch weer onder controle. Dat was wel effe schrikken! Verder was de weg rustig, was het droog, en vlogen de meters met tientallen tegelijk onder m'n banden door. Al snel was ik voorbij het bordje Sint Jansklooster, en vond ik bij kilometerpaaltje 21,9 de wegwijzer naar de kampeerboerderij "Het Kamper Erve" Ik was niet de eerste, want een aantal waren al de vorige dag aangekomen. Wel was het grote veld nog akelig leeg, slechts een handjevol motoren stonden er. Maar daar zou snel verandering in komen... | |
 ... een handjevol ... | |
|
Maar eerst moest er gewerkt worden. Drie kleine party-tentjes, en twee,
door Sieds meegenomen, hele grote tenten moesten worden opgezet.
Snel werden de drie kleinere tentjes opgezet, en eentje werd er bij de
ingang geplaatst.
Maar ook mijn eigen tent moest nog worden opgezet. Dat werkje werd nu
eerst gedaan. Ik zocht een mooi, niet al te nat plekje uit en snel werd
de tent opgezet. Niet moeilijk, maar het kost toch even wat tijd. Maar
nu konden mijn spullen van de motor af, en in de tent, zodat, in geval
van regen, alles droog bleef.
| |
 ... mijn eigen tent ... foto door Grietje N. | |
|
Nu werd het tijd om de grote tenten op te bouwen. Gelukkig had iemand
alle buizen en verbindingsstukken van merktekens voorzien, zodat,
toen we in de gaten hadden
waar alles moest, het frame in een mum van tijd in elkaar zat. Het tentdak
werd uitgerold, en erover gelegt, en toen werd met vijf man tegelijk
eerst de ene zijde, en toen de andere zijde van poten voorzien. Maar
de tent stond nog niet op de juiste plaats, dus werden alle beschikbare
hulpkrachten in geschakeld, ook de net aangekomen Wouter en Pauline, om
de tent te verplaatsen. Daarna werd de tweede tent opgebouwd. Nu we wisten
hoe het moest stond de tweede in recordtijd. En dat was maar goed ook,
want tijdens de opbouw vielen er al een paar spatjes regen, en toen
alles stond begon het echt te regenen. Nu we tegen de regen beschermd
werden door het dak konden rustig de wanden van de tent vastgemaakt worden.
Sieds wist een oplossing voor het regenwater wat tussen de twee tenten
door naar beneden viel, en toen was er één grote overdekte ruimte, waar,
in plaats van de regen, de CX-ers konden binnendruppelen.
| |
 ... wanden van de tent ... |
 ... CX-ers ... |
|
Lampjes werden opgehangen, stroom aangesloten, en een hele grote
aanhangwagen werd met heel veel draaien en moeite op de juiste plaats
gemanouvreerd. Daarna werden uit de keuken bij de boerderij de flessen
fris en en een aantal kratten bier opgehaald. De bar was nu officiëel open.
Ook de ingang was nu officiëel bemand. Dat merkte ik toe ik een foto'tje ging maken. Of ik maar even wilde komen betalen.... Op weg naar m'n tent merkte ik ineens wat ik nu gemist had, deze middag. Het was bijna drie uur geworden, en in had nog niets gegeten. Dus trok ik m'n jas en laarzen aan, nam de helm en ging per CX op zoek naar wat te eten. Dat vond ik in Zwartsluis, cafetaria "de Vollenhoofsche Poort". Pas bij het eten van mijn drie broodjes merkte ik hoeveel trek ik eigenlijk had. Een klein uurtje later was ik terug op de camping, en kon er meteen een ingangsfoto worden gemaakt. Er waren al meerdere CX-ers binnengekomen, tussen de buien door. Het veld stond al aanmerkelijk voller dan een uurtje eerder. Soms regende het, soms niet, maar dat scheen een traditie te zijn. Eén ding werd wel duidelijk, toen een regenboog verscheen. Aan het einde van de regenboog, zegt men, staat een pot met goud. En ik denk dat het waar is, want het einde van de regenboog lag precies boven het veld waar alle CX-en stonden. En het onderhoud kost af en toe best een helehoop geld....... Dus het zal wel een symbolische pot met goud zijn geweest. | |
 ... regenboog ... | |
|
Ik had bardienst, en dat werd erg vergemakkelijkt door Kaithlyn en
Stephanie, die zo veel hielpen dat Henk en ik niets meer te doen hadden.
Maar het was wel gezellig. Ik werd aangesproken door iemand die ik niet direct herkende. Het was Piet E. die een paar weken eerder bij mij thuis naar de ophangbeugel voor een Polaris was komen kijken. Hij had gelezen van mijn andere CX, en dat ik nog een tang zocht om de vul- en inspectieopening van het cardanhuis te openen. Ik kreeg van hem in leen een prachtige tang, geknipt voor zulk zwaar en grof werk. Het was niet de plaats om direct de cardanolie te controleren (de CX stond niet op de middenbok, het veld was niet echt vlak) dus ik mocht die tang mee naar huis nemen. Hij zou hem wel weer eens komen ophalen. Dat deed me eraan denken dat ik voor Arnold K. nog wat had meegenomen. Was hij al aangekomen ? Ja, hij was er, daar en daar bij die motor. Hij was vlug gevonden. Ik overhandigde hem het originele Honda CX-ruitje, wat bij mij van de blauwe CX was afgekomen. Net wat hij zocht om zijn CX wat meer origineel te maken. Weer een mens blijgemaakt. Het bestuur had voor de vrijwilligers een maaltijd geregeld, die we ons goed lieten smaken. Voor de afwas was geen corvee geregeld maar Grietje en ik hadden toch even niets omhanden. Met een half uur of zo waren we al weer klaar. Toen vond ik het hoog tijd om eens motoren te gaan kijken. Er was weer veel te zien. Mooie en minder mooie, rat- en showbikes vulden het middenterrein, de rest van het veld overlatend aan tenten. Het was niet zo'n opeengepakheid als in Vechta, maar het maakt dan ook een heel verschil of er 500 of 100 motoren zijn. | |
 ... veel te zien ... |
 ... motoren ... |
|
Die avond ging voorbij zoals een SJK avond voorbij hoort te gaan. Ik kwam
Trevor weer tegen, die ik in Vechta ook al even had gesproken. Voordat ik
het wist waren we een uur aan het praten, over alles en nog wat. Trevor
ging, andere kwamen, en het werd later en later. In tegenstelling tot de
warme sfeer binnen in de tent werd het buiten kouder en kouder. De
dunne trui die ik aan had was daar niet voor gemaakt, en de
bootschoenen die ik aan had, welnu, lek waren ze niet, maar nat was het
wel. Toen ik dan eindelijk, na veel praten, veel luisteren, en veel koffie en fris naar de tent toeliep was het al erg ruim na middernacht. En koud was het ook. Terwijl ik me bukte om de rits te openen kwam er een heftige rilling over me heen. Dat voelde niet goed, had ik direct in de gaten. Ik schoof zo snel mogelijk de slaapzak in, op zoek naar warmte. Maar het is moeilijk om warm te worden als je het koud hebt. Een uur later was ik een beetje bijgewarmd, maar het duurde tot voorbij drie uur voordat ik eindelijk, eindelijk in slaap viel. | |
|
| |