Terug naar de Motorpagina


Vechta 2019 - Dag 2 - Zaterdag


Proloog        Dag 1        Dag 2


Voor de zoveelste keer deze nacht werd ik wakker, maar er was wat anders. Het was niet meer zo koud als de voorgaande keren. Een blik op de klok van de iPhone leerde me dat het nu ongeveer vijf uur was, en dat zou kunnen betekenen dat het al weer wat warmer aan het worden was. Wat te doen? Blijven liggen in de hoop er nog een uurtje bij te slapen, of toch maar, in ieder geval aan de buitenkant, het mens een beetje op te knappen onder de douche? In elk geval kon ik die spullen wel even bij elkaar gaan graaien. Tassen en koffers werden omgekeerd op zoek naar een handdoek en overige spullen. Toen ik alles gevonden had bedacht ik me dat ik ook nu naar de douche kon lopen, en helemaal niet hoefde te wachten totdat het zes uur was.

... bij de resten van het kampvuur ...
... bij de resten van het kampvuur ...

Het was nog rustig op de CX-camping, behalve dat er bij de resten van het kampvuur nog, of al, een aantal mensen zaten. De douches waren warm, en daar knapte dit akelige hoopje mens een beetje van op. Terug bij de tent lukte het me zo waar om toch nog een half uurtje te slapen, voordat ik weer wakker werd. En nu, een wandelingetje over het BDKJ terrein volgde, waarbij ik min of meer gewoonte getrouw de CX-achtige en andere motoren telde. Alles bij elkaar kwam ik tot ongeveer 165 CX-achtigen en daarbij nog 68 andere motoren. Maar ik zal er best wel wat gemist hebben, want er waren een hoop motoren die niet centraal stonden, maar verspreid bij de diverse tenten en/of campers. Terug in mijn tent ging ik toch nog even op het luchtbedje liggen, en viel prompt in slaap.

... CX-achtigen ...
... CX-achtigen ...

Om 7:30 werd ik weer wakker. Een blik op de iPhone gaf nog steeds hetzelfde resultaat: geen services, en dat was flink balen. Ik keek eens rond en vond dat de paar vierkante meters van mijn tentje eruit zagen alsof een twee-jarige kleuter met mama's wasmand aan het spelen was geweest. Kortweg, het was een rommeltje. Tijd genoeg om even op te ruimen voor het ontbijt.

Dit hoorde hier, dat moest daar en als ik nu dat zo pak en de inrit foto daar doen dan ruimt het weer flink op. De sokken verdwenen in een koffer, de extra spijkerbroek vond weer een net plekje en alles lag klaar om weer opgepakt te worden op de motor, klaar om naar huis te gaan. Huh? Het was pas zaterdag.....

... CX-camping ...
... CX-camping ...

Een tikje in de war vertrok ik naar het ontbijt. Het vertrouwde schuifelen was al begonnen, en ik sloot aan in de rij, nog steeds een beetje piekerend. Twee broodjes, kaas, ham, een eitje en koffie, een typisch Vechta ontbijt. Nadat de eerste ronde koffie op was ging ik nog even terug, voor een tweede ronde. Zo, nu kon ik er weer even tegen.

Maar wat nu? Blijven, of toch niet, beide gedachten draaiden een dansje in mijn hoofd, maar uiteindelijk bleek 'naar huis' het te winnen van 'blijven' De stop werd uit het luchtbed getrokken, en opgevouwen. Dat was het laatste wat er nog moest gebeuren. Ik haalde de motor op, en begon deze op te laden. De koffers werden aangehaakt en vastgezet, de tent werd opgevouwen en het grondzeil opgeborgen. Alles verdween netjes op de motor, waar het werd vastgezet. De Dutch CX-ers die zagen dat ik vertrok kwamen mij nog even een goede reis wensen, en dat ik vooral voorzichtig moest doen. En zo vertrok ik, toch weer een dag vroeger als gebruikelijk, op weg naar huis.

Zonder de services van de telefoon was er ook geen verkeers informatie. Wel was er de stem van de TomTom, maar die had ik uitgezet. Ik had al vele malen geprobeerd om de weg via Diepholz en Lohne als terugweg te vinden, en was tot nu toe steeds verkeerd uitgekomen. Maar nu lukte het. Niet omdat ik de TomTom volgde, maar omdat ik de HansHans volgde. Hier, en dan zo, naar rechts, wat verder naar links....

En daar was dan de B214, de gezochte weg. Jaren geleden was ik vanaf een andere kant min of meer per ongeluk ook op deze weg beland, maar toen was er groot onderhoud aan de gang, en waren de weggedeelten van 70 km/u 50 km/u geworden, en de gedeelten van 100 km/u waren 70 km/u geworden. Maar nu was daar niets meer van te zien.

Het was eenvoudig weg een heerlijk rustige rit door Duitsland, met slechts af en toe een auto of motor die een ietsjes meer haast had als ikzelf. In de buurt van Nederland kwam ik achter een Nederlandse auto, die duidelijk ingesteld was op de Nederlandse snelheden. Deze auto reed vrijwel exact tachtig km/h, terwijl er best iets sneller gereden mocht worden op deze B214. En toen er voldoende ruimte en zicht was, ja, toen werd het gas van de CX opengetrokken, en een paar tellen later reed ik voor, in plaats van achter die auto.

Ik reed nu al een flink aantal kilometers met de benzinekraan op de reserve stand. Toch zag ik vrijwel geen benzinestations langs de weg. Pas in Nordhorn was er een tankstation, maar Denekamp was niet zoveel verder. En daar zou ik in elk geval in Nederland zijn, waar ook de iPhone weer normaal zou moeten functioneren. Geen probleem dus.

In Denekamp was er inderdaad een tankstation. Weliswaar aan de andere kant van de weg, maar dat was ook niet moeilijk. De CX werd neergezet, de tankdop geopend, en er werd afgetankt. En daarna werd er gecontroleerd of er weer smart-phone services beschikbaar ware. Gelukkig, dat was er weer. En het eerste wat ik las was een berichtje van Joke, die wilde weten of alles goed was. Nu er geen verbinding was, was ze een beetje ongerust geworden.....

Na een geruststellend app-je naar huis werd de reis vervolgd. En nu liep ik weer tegen een onhebbelijkheidje van de nieuwe TomTom aan. Een eindpunt kiezen gaat makkelijk, maar als je de ene keer langs de snelste weg wilt, en een andere keer de snelwegen wilt vermijden, tja, dan zijn er wel een helehoop extra handelingen nodig om dat voor elkaar te krijgen.

Ik probeerde op de TomTom of de snelste, of de leukste weg naar huis te vinden, wat meestal prima gaat, ondanks het voornoemde onhebbelijkheidje. Maar wanneer de TomTom daar mee bezig is wordt er geen verkeersinformatie doorgegeven. En zo reed ik dus pardoes een file in, en niet de minste ook. Nu ik TomTom de kans gaf on mij te vertellen wat en waar en hoe, wist het apparaat dat ik minstens 20 minuten vertraging op de route had. En dat in de volle zon. Langzaam zag ik de thermometer in de kuip oplopen, 29, 33, 36 graden celcius. Toen het ding 41 graden aangaf, bijna twintig minuten later, kon ik eindelijk de A1 op, en eindelijk weer snelheid maken, eindelijk weer wat verkoeling.....

Nu de TomTom de snelste weg naar huis toch al had berekend besloot ik om dat maar te volgen, behalve dan dat ik bij Apeldoorn niet in de richting Arnhem ging, maar de richting Amersfoort. TomTom vond dat ik dan ook maar via de A30 moest rijden, maar eigenwijs als ik was vond ik dat geen goed idee. Bij Hoenderloo werd de snelweg verlaten, en over de N304 reed ik rustigjes naar Ede toe, waar ik ongeveer om twee uur aankwam. Mooi op tijd, want het begon al weer heel erg warm te worden.

Naschrift:
Maar waarom deed de telefoon het niet in Duitsland? Een paar dagen later kwam ik erachter dat na de overname van de werkgever door een andere instelling alle telefoon abonnementen waren aangepast, en wel zo, dat de telefoons in het buitenland niet meer gebruikt konden worden. Toch jammer dat niemand mij dat had verteld.....




Proloog        Dag 1        Dag 2


Terug naar de Motorpagina