Terug naar de Motor-pagina
Vorig - Voor de derde keer -
Volgende - Vertrek naar Santiago -




Een oefenrondje


Zo was er dus een clubje van vier, die samen met mij naar het verre, en tot nu toe onbereikbare, Santiago de Compostella wilden rijden. In de loop van de tijd moest Peter helaas afhaken, wegens verplichtingen elders, zodat uiteindelijk vier man overbleven voor de reis naar Santiago. Maar wel moesten we weten hoe dat zou gaan, met z'n vieren. Er werd besloten tot een oefenrondje bij mij in de buurt, een gedeelte van de zo succesvolle Veluwerit van 10 september 2011.

Nu kun je in maart besluiten om op 22 april een tourtochtje te gaan houden, maar er zijn dan toch omstandigheden die dat wat moeilijker kunnen maken.

Luc, die niet met zijn CX, maar met een Honda Pan-Europeran zou gaan, had wat problemen om, na een thermostaat vervanging, alle plaatwerk weer op de motor te krijgen. Ron's Diversion 900 kwam bij de dealer vandaan, met amper de helft van het gevraagde onderhoud gedaan, en Nick, die vier oude Silverwings had gekocht om er één van te maken, had een lekke benzine tank. Nee, de 22ste zou het niet worden.

Een week later klopte het wel. De Diversion had een complete beurt gehad, de "Pan" zat weer netjes onder het plaatwerk verstopt, en er was een nieuwe tank op de Silverwing gezet. Ook mijn eigen CX500, de "Rode Rakker" was in prima conditie. Dus : oefenritje.

Het was niet de meest zonnige ochtend van de maand april, deze 29ste, maar het leek erop dat het in elk geval een droge dag zo blijven. De motor werd onder de hoes vandaag gehaald, de foto-camera op het statiefje in de kuip gemonteerd, en de TomTom alvast geplaatst.

Luc was de eerste die arriveerde, op zijn fraai-rode Pan-European. En vlak voordat we aan de koffie begonnen, kwamen Mick en Ron ook aan. Eerst koffie, met een stroopwafeltje, dan opstappen en op weg.

H1et eerste probleempje deed zich direct al voor. Ik was vergeten de route voor deze dag in mijn TomTom te laden. Twee alternatieve routes waren wel in het geheugen van de navigatie aanwezig, maar wat we wilden rijden net niet. Dus reed Luc het eerste stuk voor. Maar ook dat was geen groot succes, omdat Luc's TomTom in een waterdicht kastje gemonteerd was. Het plastic ruitje was weliswaar doorzichtig, maar ook wel enigszins spiegelend. Nog binnen Ede nam ik de kop daarom over. Niet dat mijn TomTom de route wist, nee, maar ik wist de route wel. Dus HansHans volgend reden we Ede uit, richting Arnhem. Jammer genoeg was de N310 afgesloten, maar we waren nog vlak bij huis, en de weg hier kende ik ook wel zonder TomTom of Garmin of wat dan ook. Via de Schelmseweg kwamen we in Velp, bij kasteel Rosendaal, waar we de Posbank opreden. Heuveltje op, haarspeld bocht, en heuveltje af.

Bij het restaurant werd een korte stop gehouden. Maar toen iedereen weer had gedaan wat gedaan moest worden, werd er verder gereden. Er zijn niet erg veel wegen over de Posbank, die openstaan voor gemotoriseerd verkeer, dus verdwalen was niet mogelijk. Bij de Steeg naar Dieren, en daar langs het kanaal in de richting Apeldoorn. Maar het was al ruim na één uur, en ik begon wat trek te krijgen.

Bij een verkeerslicht was, schuin tegenover, een cafe-restaurant. Het leek open. Even snel overleg, en dan omkeren, en parkeren. Motor uit, helm af, en tijd voor lunch.
Vier koffie en uitsmijters en nog meer lekker later, werd er buiten nog even een sigaretje gedaan, voor wie dat nodig vond, en daarna vroeg ik Nick of die ons, via zijn Garmin, naar Nieuw Milligen wilde loodsen. Maar de Garmin kende Nieuw Milligen niet, en zodoende kreeg Luc de kans om ons met behulp van zijn TomTom door Apeldoorn te loodsen. Het ging heel wat beter als in de ochtend, alleen de laatste afslag waar Luc's TomTom naar links wilde, daar wilde ik rechtdoor.

En zo gebeurde het ook. De N344 is een lange weg, en hele stukken zijn kilometers lang rechtuit, vergelijkbaar met wegen zoals ik in Frankrijk \was tegengekomen. Nadat we een landbouw autootje hadden ingehaald was het heerlijk rijden. Heel even dacht ik erover om toch via Uddel te rijden, maar een blik op de klok deed me daarvan afzien. Maar Kootwijk stond nog wel op het programma.

Maar daarna werd er, via de beproefde route die steeds gereden wordt naar de Veluwse CX-stamtafel, naar Ede terug gereden. Bij Wekerom belde ik vooruit, en thuisgekomen stond de koffie al op ons te wachtten.
Enige tijd later, na koetjes en kalfjes, tenten en stoeltjes, haringen en gas, begon de thuisreis voor Nick, Ron en Luc. Een laatste zwaai, een 'hou je haaks en maak je niet zenuwachtig', en dan werden de motoren gestart, en verdwenen de drie in de verte.

Zaterdag zouden ze weer terug komen, en dan zouden we gevieren wegrijden, op weg naar die verre bestemming, Santiago de Compostella........




Vorig - Voor de derde keer -
Volgende - Vertrek naar Santiago -