Vorig - Naar Blaye -
Volgende - Regenpauze -
Door de regen naar Saint Jean-de-Monts | |
|
Het regent. Zachtjes, maar toch regent het. Alles is weer nat. Tenten, motoren,
alles wat niet binnen gestaan heeft. Ik heb me enigszins verslapen, lijkt het,
maar dat is ook wel weer in te halen. En zodoende vertrekken Luc en ik om
8:45, lekker vroeg, naar de volgende stopplaats, Saint Jean-de-Monts. Ron en
Nick willen eerst nog wat boodschappen doen in Blaye, maar Luc en ik
vertrekken alvast.
| |
|
Het regent , en de regen wordt steeds meer. Wat is er nou leuk aan motorrijden
als er zoveel water naar beneden valt. Over mijn motorpak heen heb ik een
regenjas (van mezelf) en een regenbroek (van Nick) tot over mijn laarzen heen.
Zodoende kan er geen regenwater van uit mijn niet-water dichte pak in de
laarzen druppelen. Maar de laarzen zelf, vooral links, zijn ook niet helemaal
waterdicht. En zo wordt mijn linkervoet steeds natter en natter. De
rechtervoet blijft grotendeels droog. Voorlopig tenminste.
| |
|
Bij Rochefort zijn van een grote afstand de contouren van één van de weinige
operationele zweefbruggen ter wereld te zien. Bij de voorbereidingen voor de
eerste keer kwam ik die opmerkelijke constructie ook tegen. En er was nog iets,
maar ik weet niet meer wat, maar daar kom ik nog wel op, bedenk ik me. Ik
krijg gelijk, ik kom er wel op..........
| |
|
We gaan even van de weg af, op zoek naar een tankstation en tanken weer eens.
Het regent nog steeds. Weliswaar niet zo heel erg hard, maar mensen, wat een
hoop nattigheid. Vol goede moed, hoewel het nog steeds vervelend weer is,
rijden we weer verder. Parkeerterrein af, weg op, en we draaien de D733 weer
op. Laten we eens …... en dan zie ik het, en de schrik slaat me om het hart.
Dat was het, daar is er weer eentje. Weer zo'n 'ik val er straks vanaf'-brug,
die met een mooie boog meters hoog boven het water een schijnbaar onmogelijk
smal wegdek draagt, waar het verkeer met hoge snelheid overheen raast. Ik zoek
naar een uitweg, een afrit, maar die is er niet. Ik moet erover, of hier
stoppen en dan? Het gas is losgelaten, maar nu draai ik het weer op,
zestig-zeventig, hard zat en wie er niet tevreden mee is die kan er best wel
omheen. Ik maak me zo klein als ik kan, achter het scherm van de Polaris kuip.
Daar gaat 'ie dan, geen keuze........
| |
|
Luc is al ver vooruit, en realiseert zich pas als hij halverwege is dat ik
voorzien ben van een rijk scala aan angsten en fobieën, waaronder een goed
ontwikkelde, en zeer onredelijke angst voor hoge bruggen als ik op de motor zit (in
de auto gaat het veel beter). Hij ziet me in de spiegel kleiner worden, en dan
toch langzaam weer dichterbij komen. Strak hou ik mijn blik zo dichtbij als
mogelijk is. En ik verrek het om opzij te kijken. Alleen de weg vlak voor me
zie ik. Natuurlijk gaat alles goed, en natuurlijk val ik niet, en helemaal niet
van die brug af. Niks aan het handje zou je zeggen, maar aan de overkant hijg
ik alsof ik een zware lichamelijke prestatie heb geleverd.
| |
|
Ik ben er overheen, maar vond het toch niet leuk......
| |
|
Later toch even uitgezocht hoe dat nou kon, ineens zo'n hoge brug. Vrijwel de
gehele route had ik op Google Earth nagekeken, en geen hoge dingen gevonden.
Alles leek goed te gaan. Dus wat dan? Maar omdat we van Blaye vertrokken, en
niet vanuit Les Eglisottes-et-Chalaures, lag onze route naar de eindbestemming,
Saint Jean-de-Monts net iets anders, en dat scheelde in de oversteek ongeveer
7 kilometer meer westwaarts, het verschil tussen de D733 en de D137, tussen
Rochefort en Saint Clement, tussen een hoge, en een normale brug.....
| |
|
Voorlopig rijden we weer verder, en in een min of meer normaal tempo, nu de
brug achter me ligt. Ik kom langzaamaan weer een beetje tot rust. De
kilometers gaan gestaag voorbij, totdat Luc aangeeft dat we even van de weg
afgaan, en ik vind het best. Wat gaat het worden? Tanken? Of toch iets anders?
Het wordt iets anders, want, net als ik, begint Luc ook koud en vooral nat te
raken. Bij een groot winkelcentrum parkeren we de motoren, en klimmen, nat en
koud als we zijn, met moeite er vanaf. Nu lopen we eerst naar 'cafetaria' maar
dat lijkt niets voor ons, en dan naar de naastgelegen 'boulangerie' en dat is
beter. Koffie, een warme soort van pizza, en een flink stokbrood 'avec
Jambon'. Terwijl Luc bestelt laat ik buiten weer even het water uit mijn laars
lopen, onder de verbaasde blikken van de overige klanten. Ik zit er niet mee. Straks komt er wel
weer water in, maar nu is het eventjes wat droger. We zitten warm, en hebben
wat te eten, en een kop koffie.
| |
|
Luc belt naar Nick, en krijgt te horen dat Ron en Nick door een zeer zware
regenbui zijn overvallen, 'je kon geen hand voor ogen zien'. Logisch dat ze
stopten, en een plekje zochten om te schuilen.
| |
|
Het blijft nat, en na een uurtje moeten we toch weer op weg, we zijn een heel
klein beetje opgedroogd, en een beetje meer opgewarmd. Dus weer op de motor,
en door de regenbuien heen naar Saint Jean-de-Monts. De laatste kilometers
hebben nog een onaangename verrassing. Aan één kant is de toplaag van de
weg gehaald, en zo blijft er van de weg een spoor van groeven over. Met de
auto geen probleem, maar een motor gaat alle kanten uit. De naast liggende
rijstrook, voor het tegemoet komende verkeer is goed. Dus de keuze snel
gemaakt. Andere rijstrook gebruiken. Net doen of we in Engeland zijn. Als er
een tegenligger komt gaan we natuurlijk weer naar de normale weghelft, maar
direct daarna toch weer terug.
| |
|
Drijfnat komen we aan bij Camping 'Au cours Vendee', Of er een huisje vrij is,
is Luc's vraag. Ja, dat is er bijna, maar alleen voor twee dagen. En het is er
pas schoon over twintig minuten. Geen probleem, we wachten wel even. Een half
uur later is het huisje vrij, en vrij schoon, en kunnen we erin. Een vast dak
boven het hoofd, een bank om op te zitten of liggen, een TV en best van alles,
een kachel. De natte spullen gaan uit, en ik fabriek een warme 'Latte' voor
ons. Nu wachten op Nick en Ron. Die komen een anderhalf uur later aan, met
verhalen over woeste regenbuien, van zondvloed-achtige proporties. En ook zij
zijn nat, en blij met het vaste dak boven hun hoofd.
| |
 ... Nick en Ron ... | |
|
De camping beschikt over een wasmachine en een droogautomaat, dus gaat de
vuile was er in, en een half uur later eruit, in de droger, en zo heb ik een
uur later het meeste weer netjes en fris en droog.
| |
|
Die avond, na een uitgebreid maal en de daarbij behorende afwas, doen we
weinig meer. Er wordt wat TV gekeken, de finale van de champions league, maar
dat is allemaal in het Frans, er wordt een poging tot internetten gedaan, maar
de verbinding is ronduit slecht, en de kaart wordt geraadpleegd, in verband
met het volgende stuk wat we gaan rijden. Rijden we morgen naar de volgende
camping, of verder? Als het morgen nog zulk weer is, dan rijden we helemaal
niet.......
| |
 ... de finale van de champions league ... foto Luc L. | |
|
|
Volgende - Regenpauze -