SJK - Zondag Sint Jansklooster 2007 | |
|
| |
|
Om half zeven werd ik, na een nachtje stevig doorslapen, wakker. Dat
doet een mens goed, en om het helemaal goed te maken, besloot ik om
te gaan douchen. En zo liep ik over de camping waar zo vroeg in de
ochtend slechts een enkeling de euvele moed had om zijn of haar hoofd
buiten de tent te steken. Na het douchen voelde ik me prima. En
ook de rest van de wereld werd wakker. Sommige waren al aan het inpakken.
De broers Timmers ook, want hun CX had een doorgeslagen pakking
opgelopen, en ze moesten worden opgehaald door een berger. Een triest
vertrek voor een CX.
| |
 ... een triest vertrek ... | |
|
Terwijl de CX van de Timmers, en de gebroeders zelf, werden afgevoerd
ging ik naar het ontbijt.
Broodjes, en een eitje, en zelfs een restand van de salades van de
vorige avond. Ik liet het me goed smaken. Evenals de koffie natuurlijk.
Vervolgens werd alles ingepakt, de slaapzak opgerold en de tent afgebroken en verpakt. Nadat mijn CX op de middenstandaard was geholpen kon ik de bagage vastzetten. Zo was de motor al gereed voor de terugreis. Nu ik nog. Maar eerst: corvee. Ik was ingeroosterd voor afwas-corvee. De afwas doen voor 120 mensen. Waar begin je aan zoiets ? Gewoon, bij het eerste bordje. Arnold kwam al spoedig helpen, en even later kwam Henk ook. Al gauw hadden we een flink tempo te pakken. En al denk je dat er geen einde aan komt, toch was er al vrij snel een moment dat de vuile borden op waren, de kopjes allemaal schoon en ook het laatste mes afgedroogd was. | |
 ... afwas-corvee ... foto door Henk T. | |
|
Grietje was al komen vragen wanneer ik klaar was. De afspraak was
namelijk dat ik met Grietje, Werner en Peter naar Ede zou rijden, over
de binnenwegen. Peter was niet met een CX op het treffen, want zijn CX
moest nog worden opgeknapt. Hij was met een Suzuki 250 met Velorex zijspan
gekomen, en die combinatie, hoe fraai ook, haalde gewoon de 90 kilometer
per uur niet. Maar nu waren we klaar voor het vertrek.
| |
 ... Suzuki 250 met zijspan ... | |
|
Na een zeer hartelijk afscheid begonnen we gevieren aan de reis naar Ede.
In Ede zouden we even bij Michael langs gaan, een CX-club lid, die door een
ongeval en werk omstandigheden tot ons verdriet niet op het weekend
had kunnen komen. Ik kreeg de eer, het genoegen en de verantwoordelijkheid om op kop te rijden. Werner volgde, daarachter Grietje en als hekkensluiter Peter met zijn zijspan. De weg binnendoor naar Ede wist ik vrijwel uit mijn hoofd, maar soms aarzelde ik heel even, omdat ik even moest nadenken. Maar het ging allemaal wonderwel goed. Met een vaartje van tussen de 65-75 km/u reden we langs Zwartsluis, Hasselt, Zwolle. Daar gaf Werner aan dat er ergens over 40 kilometer getankt moest worden. En volgens mij zou dat bij Vaassen kunnen zijn. Verder gingen we, over de oude IJselbrug naar Hattem, en dan naar Wapenfeld, Heerde en Epe. Bij Emst, op een rotonde, sloeg de motor van de "Engel" over. Dat moest de benzine zijn, realiseerde ik me direct. Vlug op reserve, en na de rotonde liep de CX weer engelachtig. Bij Vaassen werd er de tankstop gehouden. Alle vier de motoren werden afgetankt, en verder gingen we weer. In Apeldoorn was er even een communicatie storing. Ik hoorde Werner achter me wat zeggen, maar kon het niet verstaan. Zat m'n bagage los of zo ?. Ik stopte. Maar Werner en Grietje reden door, en stopten op een parkeerplekje. Wat was er aan de hand ? Ik reed naar Werner toe. Het bleek had hij met Grietje had gesproken, over een HD treffen in Breda, juist dit weekend. Het had niets met mij te maken. Niets aan de hand dus. We reden Apeldoorn uit, en langs Otterlo naar Ede. Daar was ik in de veronderstelling dat we naar Michael's huis zouden gaan, maar we moesten toch bij "de Haan" zijn. Dat betekende een extra rondje langs de verkeerslichten, maar toen waren we er ook. 'Nicoprodeo' en Michael verwelkomden ons hartelijk. Koffie werd geschonken, en de verhalen over en weer kwamen los. Over SJK, over Grietje's schuiver, over de val met de fiets. Peter, Werner en Grietje besloten niet eerst te lunchen, maar direct door te rijden, want via de binnenweggetjes naar Hoogerheide was het nog lang. Ik nam afscheid van Michael, Werner, Peter en Grietje, en was tien minuten later thuis. | |
 ... verhalen over en weer ... | |
|
| |