SJK 2018 - Zondag Sint Jansklooster 2018 |
|
|
|
Ik was deze ochtend niet een beetje gaar, nee. Min of meer compleet geradbraakt voelde
ik me. Bij nadere inspectie bleek dat de lattenbodem van mijn bed verschoven
was, waardoor ik in een flinke kuil had gelegen. En het was nog niet eens
zeven uur. Even blijven liggen dan nog, misschien dat ik nog de slaap kan
vatten.
| |
|
Hooguit een kwartier later stond ik naast het bed. Nee, slapen dat ging niet.
Dan maar het ochtendritueel aanvangen en zo stond ik een half uurtje later min
of meer uitgerust bij de bar, op zoek naar dat wondermiddel, een kop koffie.
Werner, Erik en Marko waren druk bezig, Kaihtlyn legde de laatste
hand aan de warme broodjes en de komkommers, en Rembrandt was in de keuken van
'Het Kamper Erve' bezig met de eieren met spek. Het duurde even, maar toen
waren er voldoende broodjes, voldoende eieren en natuurlijk ook voldoende
CX-ers die hun ontbijt wilden.
| |
 ... in de keuken ... |
 ... hongerige CX-ers ... |
|
Ook ik stond weer netjes in de gelukkig niet al te lange rij, leverde het
bonnetje in en bediende me van die rijk voorziene dis, het ontbijtbuffet. Met
het hoog-opgeladen bordje vol zocht ik een plekje, zo ver mogelijk bij de alom
tegenwoordige wespen vandaan. Die wespen hadden een goede tijd, met al de
zoetigheden die op de bar stonden. Maar ook vlogen ze overal in de tenten rond,
op zoek naar lekkernijen. De oplossing was: geen zoetigheden bij het eten
nemen, en dat werkte verrassend simpel. Tweemaal kwam een wesp kijken wat ik
had, en beide keren vloog het beestje teleurgesteld weg.
| |
|
Weg ging ook het eten. Een extra kopje koffie sloot voor mij de maaltijd af,
en na bordje en bestek ingeleverd te hebben ging ik eens kijken of er al wat
opgeruimd kon worden. Er waren al CX-ers die hun motor naar de eigen tent
gereden hadden om de spullen op te laden, dus die parkeerplankjes konden al
weggehaald worden.
| |
|
Behalve het incidenteel weghalen van een parkeerplankje was was er op dit
moment niet veel te doen, en daarom besloot ik om de caravan leeg te ruimen.
De 'Rode Rakker' werd gestart, en naar de caravan gereden. En dan merk ik toch
dat, hoewel ik meestal 'buitenshuis' was geweest, er toch veel rommel gemaakt
kon worden. Het duurde even voordat alles weer volgens de regelen der pakkunst
ingepakt en opgeladen was. Ik wilde alleen nog eventjes de boel een beetje
netjes aanvegen. Mooi, schoon, alleen nog dat hoekje even doen, dacht ik, en
prompt sneed ik me lelijk aan een scherp randje van het aluminium. Een pleister
was snel te vinden, maar het schaartje was zoek. Dan maar aan de buurman vragen.
| |
|
Vakkundig verbonden stapte ik weer op de CX. Nog een laatste blik achterom naar
mijn tijdelijke huis, en dan werd er voorzichtig naar het SJK veld gereden.
Nog even stond ik te aarzelen: meehelpen met het afbouwen, of toch maar
rustigjes naar huis rijden. Er werd tot het laatste besloten, maar ik vertrok
niet voordat ik een uitgebreid rondje had gemaakt om afscheid te nemen van de
vrienden van dit SJK weekend.
| |
 ... mijn tijdelijke huis ... | |
|
Nog voor de Kadoelenbrug stopte ik even. Want na al die hartelijke afscheid
groeten was ik vergeten om de oordopjes te plaatsen. Toen dat verzuim hersteld
was werd de weg vervolgd. Via Kraggenburg naar Ens, en daar de N50 op. Niet
elke automobilist vond mijn snelheid hoog genoeg, maar er waren plekken waar
deze haastigen mij konden passeren, en dat deden ze dan ook. Ikzelf bleef
rustigjes doorrijden, zonder me al te veel aan te trekken van weer een auto
die me wilde inhalen.
| |
|
Na het knooppunt Hattemmerbroek veranderde de N50 in de A50. De hjaastige
medeweggebruiker kon hier veel makkelijker inhalen, en deed dat dan ook. Toch
was er nog genoeg ruimte om af en toe zelf een auto met aanhanger of caravan
in te halen. Het was een bekende reis, langs Heerde, Epe, Vaassen naar
Apeldoorn. En toen moest er gekozen worden: A12 of N304?
| |
|
De zon scheen, het was prima weer, dus werd het de N304. Een automobilist
wilde ook die kant op, en was zo gehaast dat het grootste stuk van de
invoegstrook overgeslagen werd, dwars over het puntstuk heen werd de
hoofdrijbaan opgezocht, en weg was hij. Zoveel haast had ik niet. De afslag
Hoenderloo werd genomen, en ja, ik had het kunnen verwachten, ik kwam achter
een auto die niet harder wenste te gaan dan 70km/u. Nu was het mijn beurt om
rustig achter een ander te blijven rijden, die iets langzamer ging als ik
wilde gaan. Op sommige plekken in de N304 is inhalen soms mogelijk, maar deze
keer vond ik het steeds net niet kunnen. Rustig aan dan maar, we zouden er wel
komen.....
| |
|
Niet veel later bereikte ik Ede, en nog een tien minuten later was ik thuis,
waar ik de CX parkeerde op zijn eigen plekje. Het afladen kon wel wachten tot
het einde van de middag, nu eerst even verhalen vertellen en vooral even een
beetje rusten........
| |
|
|
Terug naar de Motorpagina