|
Proloog
|
In 2007, ik was nog geen jaar her-opstapper, was er een CX-club treffen van de
Engelse club in Kent, in Engeland. Op dat moment vond ik dergelijke avonturen
nog zeer avontuurlijk, en helemaal niet voor mij weggelegd. Maar om de een of
andere reden wilde ik even kennismaken met twee 'Kent-gangers', wat er
uiteindelijk in resulteerde dat mijn 'Rode Rakker' werd uitgeleend aan
'knipperlicht' Frans, die er mee naar Kent zou rijden. Dat ging niet door.
Frans en Henk kwamen samen die avond op mijn CX terug, wegens een vastloper
van Henk's CX, ergens in België.
|
De jaren verstreken, Vechta in Duitsland en SJK, het Nederlandse CX treffen
werden toegevoegd aan mijn ervarings lijstje. Een indrukwekkend reis naar
Santiago de Compostella werd ondernomen, en na een jaar of tien voelde ik me
al weer een hele motorrijder. Duitsland en Frankrijk waren ook geen vreemde
landen meer. Alleen dat Engeland, dat bleef een tikje onbereikbaar.
|
Eind 2015 maakte ik plannen voor een bezoek aan het Engelse treffen in 2016.
Wegens andere prioriteiten ging dat niet daar, maar in 2017 moest het wel
kunnen. Via het forum van de Dutch Honda V-twin club werd een oproepje
geplaatst, en ook Frans (een andere Frans als de eerste keer) wilde Engeland
wel eens verkennen op de CX. Frans had ook een CX, en ook een rode, en ook een
rode kuip weten te bemachtigen. Het leek bijna wel een tweeling motor van mijn
eigenste 'Rode Rakker' te zijn, ware het niet dat zijn CX er beduidend
verzorgder en glimmender uitzag dan mijn motortje. Maar goed, de tweeling
CX-en gingen naar Engeland........
|
Bij de Stena-Line werden tickets geboekt voor de nachtboot. Het treffen in
Engeland zou plaatsvinden nabij de plaats Tewkesbury, aan de rivier de Severn.
Om daar te komen via de kanaal-tunnel zou een reis van ruim 720 kilometer zijn,
bijna 8 uur lang. Zo'n reis moet echt wel onderbroken worden door een
overnachting ergens. De kosten voor de overnachting, benzine, en de tunnel
afgezet tegen de kosten van de nachtboot vielen nadelig uit voor de boot. Maar
een goede nachtrust, geen gedoe op een camping en een route die de M25 bij
Londen vermeed deden mij besluiten om dat toch maar te doen. Gelukkig was
Frans, die vaker in Engeland was geweest, het daar mee eens. Vooral het
vermijden van de M25 vond hij wel een goed idee. In tijd was het een paar uur
langer, in kilometers enkele tientallen kilometers korter.
|
|
Vertrek naar Engeland
|
Om 18:00 vertrokken we die donderdagavond vanuit Ede. De zon scheen, het
weer was prachtig, en de motor deed het prima. Maar het was wel een gewone
donderdag avond, met de gewone verkeersdrukte en dus ook de gewone file's op
de weg. Staan blijven in de file, met een watergekoelde CX doet de temperatuur
meter langzaam maar zeker oplopen. Dus werd er langzaam tussen de rijen auto's
doorgereden, totdat er weer een beetje ruimte was. Verder maar weer.
|
... vertrokken we ...
|
Ook bij Rotterdam/Schiedam, op de A20 stond een aantal files. Een bestuurder
van een nogal luxe auto keek opzij, zag mijn zijdeksel en moest lachen. Ik ook,
want hij was nu voldoende afgeleid, en zag niet dat er voor hem voldoende
ruimte was gekomen om verder te rijden. Beetje gas geven, en de 'Rode Rakker'
stond weer wat verder. Eenmaal voorbij de plek waar zwaailichten een rijbaan
hadden afgesloten schoot het wat beter op. Langs Maassluis, over de dijk, naar
Hoek van Holland. Het was minstens dertig of vijfendertig jaar geleden dat ik
hier voor het laatst geweest was, om mijn tante naar de boot naar Engeland te
brengen.
|
Terwijl we het terrein van de Stena naderden zag ik in de verte een schip
liggen. Dat moest wel de 'Britannica' zijn. Even schrok ik, want dat ding was
wel erg groot. Stug doorrijden dan maar, en net doen of er niets aan de hand
was. Bij het Stena incheck loket kreeg ik twee tickets: een voor de hut, de
ander voor het ontbijt. De paspoort controle iets verderop verliep zo mogelijk
nog sneller. En zo reden Frans en ik nu op het schip toe. We waren niet de
eersten, maar zeker ook niet de laatsten. Een Stena man wenkte ons dat we
mochten doorrijden en dat deden we dan ook.
|
De oprij platen van deze schepen zijn, wat mij betreft althans, een stel
rotdingen. Op de stalen platen waren schuine ribbels gelast. Waarschijnlijk
gaf het lekker veel grip aan autobanden, maar voor een motor was het niet
leuk. Gewoonlijk, als ik erg langzaam rij, rij ik met voeten vlak boven de
grond. Hier resulteerde dat in flinke klappen tegen mijn voeten, en was ik
gedwongen om de voeten op te tillen, en langzaam naar boven te rijden, zonder
mogelijkheid om snel even de voet aan de grond te zetten als het erg wiebelig
wordt. Zo gauw het kon zocht ik een plekje op waar ik kon rijden zonder die
rot-ribbels.
|
We werden naar een plek voor motorrijders gedirigeerd. We waren niet de
eersten, maar er was ruimte genoeg. Met de aanwezige spanbanden werden de
motoren vastgezet. Stena adviseert om de motor op de zij-poot te laten staan,
en dan met een enkele spanband vast te zetten. Frans had een beter idee, zette
de motor op de midden-standaard, en gebruikte drie spanbanden, waarvan eentje
om de middenbok te zekeren aan het voorwiel. Die kon geen kant meer uit.
|
... gebruikte drie spanbanden ...
|
De hutten werden opgezocht, en ik werd aangenaam verrast, maar ook een beetje
onzeker, als ik merk dat ik een vijf-persoons hut op dek 11 helemaal voor
mezelf alleen heb. Straks toch maar even controleren of het allemaal wel
klopt. Voor nu ging het pak uit, de schoenen werden opgezocht en de nodige
papieren en andere zaken bij me gestoken. Nu naar dek 9, waar de openbare
ruimtes waren. En daar was een service balie. Dus toch maar even vragen of die
vijf persoons echt helemaal voor mij alleen was. En dat was 'ie, gelukkig.
|
Frans zat er al, aan het raam, de gebeurtenissen buiten te bekijken. In een
haven is altijd van alles te doen, zelfs 's avonds laat. Ook werd het
achterdek nog even bezocht, waar we een ruim uitzicht hadden over Hoek van
Holland en de waterweg. Maar het was koud op het achterdek, het was al laat
aan het worden, en ik wilde eigenlijk wel mijn bed op zoeken. Het is een goed
schip, die Stena Britannica. Na een opfrissende douche schoof ik het bed in. En
niet heel veel later was ik in slaap gewiegd door het brommen van de motoren
en de rustige gang van het schip.
|
... een ruim uitzicht ...
|
|