Vorig - Van La Muree naar Charny -
Volgende - Naar Saint Hilaire-de-Lusignan -
Technische problemen met een GL500 Silverwing | |
|
Duidelijk is wel dat de kikkers zich niet stil gehouden hebben vannacht.
Kabaal alom, en in de vroege ochtend werd het kikkerkoor versterkt door een
paar vogels die ook wilden laten weten dat ze er waren, en naar hartelust
meezongen. Dat kwam onze nachtrust niet ten goede.
| |
|
Maar goed, we pakken de boel in, en rijden naar het centrum van Charny. Daar
is een supermarkt met een tankstation, en de motoren krijgen weer wat benzine
in hun tank. Niet alleen voor de motoren moet er ingekocht worden, ook voor
ons worden er boodschappen gedaan, en nu er weer voldoende voorraad is wordt
de reis, ondersteunt door een heerlijk zonnetje, weer voortgezet. Het gaat een
hele tijd goed, totdat Nick ineens zijn motor naar voren laat schieten, en
stopt, in het kleine plaatsje Sury-és-Bois.
| |
|
We zijn amper 60 of 70 km verwijderd van Charny, en nu al loopt Nicks motor
warm. Wat is er toch aan de hand? Een lekke koppakking? Lek in de waterpomp
seal? Er lijkt voldoende water in te zitten, maar toch ….
| |
|
Wanneer we willen controleren of er luchtbellen naar boven komen in de
radiator, als de motor loopt, wordt er in één keer een hoop duidelijk. Er
spuit een complete fontein omhoog uit de radiator. Dat is duidelijk niet goed!
Terwijl Ron en Nick staan te debatteren over hoe het heeft kunnen gebeuren bel
ik Theo J. in Bennekom, die het telefonisch eens is met Ron: Lekke koppakking.
Daar sta je dan, met je goeie gedrag, en een potentieel defecte GL. Wat te
doen? Pakkingen hebben we nodig, en een werkplaats. Wegenwacht of ANWB bellen?
Dan zitten we zo-wie-zo paar dagen hier vast. En pakkingsets voor een
CX500/GL500 liggen niet zomaar bij elke Honda dealer op de plank. Hoe komen we
aan een nieuwe koppakking? Beter gezegd, hoe komen we aan een nieuwe set
koppakkingen? Op laten sturen uit Nederland is eigenlijk de enige optie die we
met elkaar kunnen bedenken. Maar waarheen laten sturen? Een Honda dealer
misschien? Het lijkt de enige oplossing. Maar misschien toch niet, bedenk ik
me, als ik nou eens........
| |
 ... in Sury-sur-Bois ... | |
|
In 2010, bij mijn allereerste poging om naar Santiago te rijden, had ik via
een Franse CX/GL club iemand gevonden die had gezegd: “Als er wat is, bel
dan....” Het was niet nodig geweest, maar we hebben wel een oppervlakkig
contact gehouden. Nu, nu is er zeker wat. Ik weet niet of......
| |
|
Ik pak de kaart, kijk even, en besluit dan te gaan bellen. Ik krijg Annette
aan de telefoon, en als ik heb uitgelegd wie ik ben en wat er aan de hand is,
krijg ik Mike te spreken. Die moet even kijken wat hij heeft liggen, en even
later belt Mike terug. Hij heeft pakkingen liggen, en als we naar Gençay
kunnen komen dan pikt hij ons daar wel op. En mochten we onderweg komen te
stranden, wegens complete uitval van de Silverwing, dan komt hij ons ophalen
met een busje. Dit is goed nieuws voor ons, en we zetten koers naar Gençay,
ruim 200 kilometer verder.
| |
|
200 Kilometer met een motor waarvan we niet weten of hij het kan halen. Nick
met de GL voorop, wij volgen. Hard gaat het niet, en Nick houd voortdurend de
temperatuur in de gaten. Loopt die te ver op, dan wordt er gestopt, en het
water wordt bijgevuld. Zolang er geen erge temperatuur pieken zijn gaat alles
goed, is het idee. Bij de plattelands garage van Armichaud in
Neuvy-sur-Chapelle wordt getankt en koelvloeistof gehaald, en aldus toegerust
gaan we verder, op weg naar de koppakkingen die op ons liggen te wachten.
| |
|
In Graçay is de weg door het centrum verspert: deviation staat er. Nick vind
van niet, en even later, na twee of drie keer omdraaien en opnieuw beginnen,
gebruiken we onze tour-motoren als cross-motoren, en rijden we door de het
centrum van het stadje, waar vrijwel alle wegen opgebroken zijn. Vlak buiten
Graçay stoppen we even. Koelpauze voor de motor, drinken voor de bestuurders,
en een sigaret voor wie dat wil.
| |
 ... koelpauze voor de motor ... | |
|
We passeren schilderachtige dorpjes, met kasteelruïnes zo uit de film geknipt,
die gewoon vragen om gefotografeerd te worden, maar daar is geen tijd voor.
Als Nick's machine stopt is er een koelprobleem, dus we laten de motor niet
stoppen. Zo rijden we door, alleen onderbroken voor bijvullen en rookpauzes.
Totdat we eindelijk in Gençay aankomen. Nick rijdt een één richtings straat
verkeerd om in, en ik, ik moet er achter aan, en dat is niet prettig vind ik,
regelgevoelig als ik ben. Bovenaan, op het plein voor de locale VVV, het
Office de Tourist, staat Nick. Als ik probeer om Mike te bellen, hoeft dat al
niet meer, Een CX650c komt het plein oprijden, met een breed lachende kerel in
het zadel: Mike. Een korte kennismaking later rijden we vlot Gençay weer uit,
en na een een ontelbaar aantal landweggetjes rijden we het erf van zijn
boerderij op. Tot zover hebben we het gehaald.
| |
|
Ik ben bekaf. De spanning, de warmte, de reis, alles.... Ik krijg wat te
drinken, en krijg even een plekje om bij te komen. Ik vind het niet erg. Voor
vandaag zit mijn taak erop. De GL is nu in goede handen, Mike en Nick hebben
kennisgemaakt, en verder zie ik het wel.
| |
|
Een half uur later ben ik weer een beetje bij, en ga eens kijken hoe het met
Nick's motor staat. Mike is een vlotte vent, die al pratend een CX blok uit
elkaar kan halen, en volgens mij kan hij het zelfs in zijn slaap. Als ik zie
dat de cilinderkop bouten niet vast zitten snap ik het niet meer, te meer
omdat ik zelf een dergelijk operatie op mijn eigen “Zwarte Zwerver” CX500 heb
gedaan, en zo verdraaid moeilijk is het toch niet.
| |
 ... een blok uit elkaar halen ... | |
|
Het lijkt erop, volgens Mike, dat bij het aandraaien van de kopbouten er
vergeten is om de olie uit de 'blinde' schroefgaten te halen. Dan kun je wel
de kopbouten aandraaien, maar na verloop van tijd trilt er iets olie tussen de
schroefdraad omhoog, en begint de kopbout los te zitten. En dan kun je wachten
op problemen.
| |
|
Annette, Mike's vrouw, nodigt ons uit om te blijven eten. Het is hun 24ste
trouwdag, en er zijn vrienden over uit Engeland, maar een paar extra gasten
kunnen er altijd wel bij. Daar sta je dan, in een vreemd land, bij mensen die je
net kent, en in plaats van hun trouwdag samen te vieren nodigen ze zomaar vier
vreemden uit om mee aan tafel te gaan. En het kan nog gekker: Waar we willen
slapen, vraagt Annette. In de eigen tent in de tuin, of in een huisje een
eindje verderop?
| |
|
Eerst moeten er nu inkopen gedaan worden. Onder begeleiding van Annette gaan
Luc en Ron daarvoor zorgen. Want mee-eten is prima, maar dan betalen we zelf
het extra eten. Het zou te gek voor woorden zijn om dat anders te doen.
Wanneer de drie terug zijn rijden Luc en ik mee met Annette, om het
huisje te bekijken, waar we zouden kunnen slapen. Een keuken, badkamer,
woonkamer, twee slaapkamers waarvan de voorste met vier bedden en de achterste
met een dubbel bed. Wat een luxe vergeleken bij een slaapzak in een tent! Hier
gaan we slapen vannacht. Het kost wat heen- en weer rijden met auto's en
motoren, maar uiteindelijk staan onze motoren en al onze spullen op het logeer
adres, behalve de Silverwing en wat andere zaken van Nick.
| |
 ... twee slaapkamers ... | |
|
Terwijl aan de ene kant de voorbereidingen voor het eten worden gemaakt, wordt
er aan de andere kant een GL blok professioneel gereviseerd. Uit een kast met
onderdelen worden twee gereviseerde cilinderkoppen gehaald, keurig voorzien
van geschuurde kleppen en nieuwe klephoedjes. Mike heeft een voorraad van die
dingen. Als er even wat minder werk is gaat hij een kop reviseren. Nick krijgt
zo'n set gereviseerde koppen op zijn GL, maar dat kan pas morgen, want nu
staat het eten op tafel.
| |
|
'Het eten staat op tafel' is een flinke understatement voor het feestmaal wat
ons wordt voorgezet. Het ene is nog lekkerder als het andere. Ik zit me
stilletjes te verbazen over zoveel gastvrijheid, zoveel vriendschap die we
zomaar even ontvangen, dit is echt ongelofelijk, iets uit een boek of film.
Maar het is werkelijkheid. Als Mike's dochter ons naar het overnachtings adres
brengt wordt er ook nog een flinke tas met spullen in de auto gezet.
'Breakfast' wordt er aan toegevoegd.
| |
 ... feestmaal ... | |
|
Die avond slapen we in echte bedden, in een echt huis. En wie had dat kunnen
denken, in de vroege ochtend toen we de natte spullen inpakten voor weer een
dag door Frankrijk. Wat een bijzondere dag is dit geworden.
| |
|
|
Volgende - Naar Saint Hilaire-de-Lusignan -