Vechta 2009 | |
|
| |
|
Om kwart voor vijf wordt ik wakker. Het is erg vroeg, zelfs de zon is
nog niet op. Toch kruip ik de tent uit, en loop, begeleid door het
Vechta snurkerskoor, naar de douches toe.
Het wat katterige gevoel maakt daar plaats voor een wat meer menswaardige
houding. Een flinke plens warm water is toch echt wel lekker, ook al
is het nog ontzettend vroeg. Terug bij de tent, waar in de verte het
ochtendgloren achter de bomen een indruk geeft van de nieuwe dag,
toch maar even nog een
dutje doen, want voor de rit naar huis wil ik goed uitgerust zijn.
Om kwart over zeven wordt ik weer wakker, door stemmen die uit een tent
ergens in de buurt komen.
| |
 ... ochtendgloren ... |
|
|
Het is nog lang geen ontbijt-tijd, dus begin ik maar met het inpakken van
al die dingen die los door de tent zijn komen te zwerven in de twee dagen
dat ik hier ben. Mens mens, wat een puinhoop kan ik maken. Als alles
weer min of meer op orde is ga ik eens buiten de tent kijken, waar
Piet me verwelkomt met een kopje oploskoffie.
Om 5 voor acht zijn we bij de ontbijtboel. En stipt om acht uur begint het geschuifel, totdat we bij de broodjes, de kaas en de koffie langs zijn. Maar waar is iederen zo gauw gebleven. Zoekend kijk ik in het rond, ah! daar zo, daar zitten een aantal bekenden. En aan de tafel daarachter is nog plaats, zo lijkt het. "Iest dieser platz frei?", vraag ik, met een blik op het losjes verspreid liggende bestek. "IEST BEZETZT", wordt me toegesnauwd, op een dusdanig vijandige toon dat ik niet weet hoe snel ik weg moet komen. Struikelend over de banken vlucht ik weg, en ik sta te trillen op mijn benen. Even krijg ik de neiging om eens stevig van wal te steken tegen zo een ongemanierdheid, maar ik hou, heel verstandig, mijn mond. De Dutch-CX-ers aan de andere tafel maken een hoekje voor me vrij, zodat ik kan zitten en even bij kan komen. Na een tijdje is mijn bordje leeg, een tweede kopje koffie naar binnen, en is het tijd om de boel eens in te pakken, als voorbereiding op het wegwezen. Omdat de tent van binnen al ingepakt is, blijft er weinig anders over dan alles eruit te werken, en de zaak netjes af te bouwen. | |
 ... alles eruit te werken ... |
|
|
Nog geen half uur later is de tent volgens de regelen der kunst
ingepakt, en is alles weer op de "Rode Rakker" geladen. Her en der
wordt afscheid genomen, en sommigen zeggen "Wir sehen uns ins SJK".
Dat zal wel lukken, denk ik zo. Vlak voordat ik vertrek komt er een
groep Nederlanders achter aansluiten. Ook daar nog even handen
schudden, en goede wensen voor de thuisreis. Dan is het verlichting
controleren, opstappen en weg. Een laatste zwaai naar de achterblijvers
en ik ben op weg naar huis.
Eerst maar in de richting van de A1, en daar beslissen wat ik verder doe: Autobahn of binnendoor. In eerste instantie kies ik de autobahn, waarbij ik tot de ontdekking kom dat ik m'n oordopjes niet in heb. Dus een eerste onvoorziene stop, om mijn oren dicht te stoppen. Dan, bij de volgende afslag, besluit ik binnendoor verder te gaan. Het weer in Duistland is redelijk tot goed, en tot aan Nordhorn zijn er geen problemen, behalve dat het bezine kraantje op reserve gedraaid moet worden. Bij Nordhorn neem ik de afslag die aangeeft "Amsterdam", en kom daarbij achter een grote vrachtwagen terecht. Jammer, maar Nederland is vlakbij. Wat ook jammer is, is dat het zachtjes begint te regenen, en hoe dichter ik in de buurt van de grens kom, hoe minder zachtjes het regent. Als ik uiteindelijk achter de vrachtwagen vandaan raak, op de Nederlandse A1, is de miezer een echte druilerige regen geworden. Nu eerst eens tanken, en dat is best nodig. Het wordt tankstation "het Lonnekermeer", een tankstation tussen Oldenzaal en Hengelo, waar ik de CX naast de pomp neerzet. Als ik even later van een kleine boodschap terug kom staan daar Hans E. en zoon, die op Vechta met hun tent naast de mijne stonden, ook te tanken. | |
 ... Hans E. en zoon ... |
|
|
Nadat ik mijn dorstige rakkertje heb afgetankt gaat het verder,
richting Apeldoorn. Het regent nog steeds lichtjes, maar wonderlijk
genoeg wordt ik achter de kuip niet echt nat. De PDA/TomTom wel, en
dat heeft kennelijk alles te maken met luchtstromingen rond het
windscherm. Dus wordt er gestopt, en het dure apparaatje wordt
veilig tussen een trui in de tanktas gedaan. En ik besluit om toch
maar, voor de tweede keer in mijn CX leven, de regenjas aan te trekken.
Verder gaat het, over natte snelwegen, tot een nat Apeldoorn, daar naar
een eveneens nat Arnhem,
tenslotte over de natte A12 naar Ede. Eindelijk mindert de regen, en de laatste
kilometers vanaf knooppunt Waterberg is het eindelijk weer droog.
Om 13:00 uur ben ik thuis. Net op tijd voor de lunch. Even een korte en verfrissende douche, en dan aan tafel voor het middag eten. Amper 5 uur eerder zat ik nog op Vechta aan het ontbijt. Ik zal nog even moeten wennen aan weer 'gewoon' thuis zijn....... | |
|
| |
|
|