vechta 2017-2

Vechta 2017 - Dag 2 - Zaterdag

Proloog Dag 1 Dag 2 Dag 3

Het was best koud toen ik wakker werd, en omdat ik me nog helemaal niet uitgerust voelde bleef ik nog wat liggen, het was tenslotte pas half zes. Het even liggen, in combinatie met een extra warm plekje door het electrische dekentje, zorgde ervoor dat ik tot bij half acht bleef slapen, of in elk geval bleef liggen. En daarna begon het tijd te worden om eens bij het bekende Vechta ontbijt te gaan kijken.
Het ontbijt was al in volle gang, en dus sloot ik maar netjes aan in de rij. Bordje, eitje, broodjes, kaas, en koffie, langzaam schuifelend werd het allemaal verzameld. En toen was het: waar kan ik gaan zitten. Zoals voorgaande jaren leek het er op dat onze gastheren alle tafeltjes en bankjes al in gebruik hadden genomen. Ik keek er dan ook maar heel kort naar, voordat ik met mijn ontbijtje naar de bankjes bij het kampvuur liep. Daar was nog wel ruimte. Wel was daar ook de wind, die de as alle kanten uit blies, maar dat hoorde bij de Vechta-ervaring, zo hield ik mezelf weer voor. Na verloop van tijd werd een tweede ronde langs het ontbijt buffet gemaakt, en even later nog een derde, al was die alleen maar voor de koffie.
... vechta ontbijt ...
Terug bij de tent stond daar ineens Bas, met zijn GL500 met vergrote kofferset. Hij kwam ook nog een stukje weekend meepikken. Terwijl Bas zijn tent opzette dook ik mijn tent in, voor een kort slaapje, want mensen, ik wist niet waarvan, maar ik was alweer moe........
Een krap uurtje later was ik weer min of meer wakker, en kroop de tent uit. Eerst goed voor mezelf zorgen, dacht ik, terwijl ik de Senseo eer aan deed, Koffie, en veel ook, en dan, wat gaan we doen vandaag? Dummersee of niet? De rit vanaf de Dummersee terug naar Vechta is leuk, niet alleen omdat je dan met een grote groep rijd, maar ook omdat je, onder politie begeleiding, je niets hoeft aan te trekken van verkeer van rechts, voorrangswegen of rode verkeerslichten. Maar wel op tijd aanwezig zijn, anders mis je de aansluiting.
Een kort overleg met Coen leerde me dat een aantal Dutch CX-ers de rit vanaf de Dummersee naar Vechta op hun agenda hadden staan. Dan toch maar even een planning maken van de route en de vertrektijd en dergelijke.
Gelukkig had ik thuis de route al opgezocht, met adres en al, dus het was simpel een geval van: TomTom aanzetten, en de juiste route selecteren,...... die er niet in stond. Duidelijk vergeten in te laden. Maar straks reden de Dutch CX-ers achter mij aan en was ik verantwoordelijk voor de te volgen weg.
In de aanmeld tent wisten ze me te vertellen dat de rit terug om drie uur zou plaatsvinden, maar ook dat er aangeraden werd om er al om half drie te zijn. Maar een duidelijk adres wisten ze ook niet te geven. In de aanmeldtent waren wel een aantal routes te verkrijgen, en van een aantal was het eindpunt het verzamelpunt voor de toertocht. Maar er stond nergens een adres bij, en dan heeft mijn TomTom toch moeite om de weg te vinden. Het koste wel wat tijd, en gaf heel wat stress, maar het lukte me om het juiste punt te vinden en als doel te selecteren voor de TomTom. En ik had nog vijf minuten over ook......
De meerijders werden verzameld, en in plaats van Vechta uit te rijden, werd er eerst Vechta in gereden, op weg naar de benzinepomp. Mijn “Rode Rakker” was ook wel toe aan een slokje, evenals diverse andere motoren. Het duurde dus eventjes voordat iedereen weer klaar stond om te vertrekken. Toen we weer compleet waren was het links kijken, rechts kijken nogmaals, even wachten en op weg. Nog geen honderd meter verder was een verkeerslicht, en net toen ik daarlangs reed ging het op oranje. Het duurde even voordat ik dat door had, maar omdat er geen hele sliert motoren achter me zat stopte ik maar even langs de kant van de weg. Even later zag ik in mijn spiegel een rij koplampen aankomen. Dat moesten de meerijders zijn, en dus werd de reis voortgezet.
... naar de benzinepomp ...
De rit naar de Dummersee is meestal zonder al te veel grote uitdagingen. Er was alleen steeds een lastig punt, vlakbij Diepholz, daar waar de '69' overgaat in de '51'. De aansluiting bestaat uit een rotonde, en het verkeer op de rotonde heeft voorrang. Deze keer zaten er niet al te veel auto's tussen de rijders op kop, en de rijders achteraan. En de rijders achteraan waren allemaal zeer ervaren motorrijders, dus ik vermoedde dat het allemaal wel goed zou komen. Nadat we linksaf gegaan waren, en door Lembruch heen nogmaals links af, was op een gegeven moment de groep weer aaneengesloten. En zo kwamen we bij de Dummersee aan, waar de motoren werden neergezet op de parkeerplaats.
... op de parkeerplaats ...
Werner zei dat hij een broodje hamburger ging eten, en dat leek me wel een goed idee. Maar toen ik even later terugkwam met mijn jas, was het wel heel erg druk geworden, zo druk, dat ik alle eetlust verloor, en buiten op een bankje ging zitten bijkomen.
Na een kleine drie kwartier was het tijd om de motor weer eens op te zoeken. Door toeval kwam een gedeelte van de Dutch-CX club vrij vooraan in de groep te rijden. Een ander deel wist meer naar achteren bij elkaar te rijden. Evenals vorige jaren werd het geheel begeleid en vooraf gegaan door een politie motor. Daarachter reed een groep 'blokkers', herkenbaar aan rode hesjes over het motorpak. Bij elke moeilijke kruising reed de politieman met een of twee blokkers vooruit, zette de weg af, plaatste de blokkers op de weg, en reed vervolgens verder. Soms moest hij een flink eindje inhalen, want de groep reed gewoon door.
En het blijft leuk, zo te rijden. Geen voorrang geven, maar steeds voorrang hebben, rode lichten die genegeerd kunnen worden, rotondes die voor je afgesloten worden. En een sliert van bijna honderd motoren achter je aan. Via Steinfeld, Lohne en Dinklage ging het weer op de Moorkamp aan, waar we ongeveer kwart over vier arriveerden.
De organisatie had voor dit jaar ook weer een aantal spellen bedacht. Zo was daar het zuigerwerpen, waarbij een zuiger in een band gemikt moest worden, maar ook was er een voetbalspel bedacht. Sinds een Nederlands team twee maal op rij gewonnen had met touwtrekken probeerden de Duitsers spellen te vinden waarbij zij zeker konden winnen. En wat was er nu beter dan voetbal?
In drie verschillende disciplines moest er met de bal op het doel gemikt worden. Het eerste was vrij standaard: penalty schieten. Met wisselend succes probeerde het Nederlandse team te scoren. Ook de Duitsers wisten aardig het doel te vinden. Het tweede spel was iets anders. Weliswaar stond er geen keeper op de doellijn, maar de afstand was vergroot tot twintig meter. Een eerste schot ging grandioos naast, maar de Nederlanders hadden een truuk, geheel binnen de regels. De bal werd niet keihard weggetrapt, maar zachtjes in de richting van het doel geschopt, waar de bal dan rustigjes over de doellijn rolde.
... de afstand was vergroot ...	... met het hoofd over de doellijn gewerkt...
Ook het derde deel was verrassend. Vanaf de hoek moest de bal geschopt worden, om daarna met het hoofd over de doellijn gewerkt worden. Ook hier kwam een hoeveelheid Nederlands 'buiten de box' denken bij, want de bal werd zacht over de grond naar de man voor het doel geschopt, die dan op zijn knieën ging zitten, en zo, met een kleine hoofdbeweging, de bal over de lijn wist te krijgen. Maar dat ook die methode kon fout gaan werd bewezen doordat iemand over de bal heen dook.....
Na de spelletjes was het tijd om even bij te komen. De prijsuitreikingen zouden pas om half acht zijn, en tot die tijd had een ieder gelegenheid om te doen en te laten wat er maar te doen was. Voor mij en anderen was dat een tochtje langs de kraam van Heinz, voor een frietje of een worstje. Lieke had iets anders, want Coen had vanaf de Dummersee een paling meegenomen, die nu volgens de regelen der kunst verorberd ging worden.
... een paling meegenomen ...
Tegen acht uur was het tijd voor het toespraakje van de voorzitter van de Duitse Ems-Weser-Elbe CX club. En evenals in voorgaande jaren was er eerst een ogenblik stilte, ter gedachtenis aan diegenen die niet langer onder ons waren. In het bijzonder werd Trevor uit Engeland genoemd, die precies een jaar geleden overleden was.
In het welkomstwoord werd er opgemerkt dat er vanuit vijf landen een afvaardiging was. Oostenrijk, Denemarken en Frankrijk waren met één of twee mensen vertegenwoordigd. Nederland had met meer dan 25 personen de grootste 'buitenlandse' vertegenwoordiging. En natuurlijk waren er ook nog heel veel Duitsers.
Ik had zelf de vorige avond geteld hoeveel CX/GL motoren er op het 'speciale' parkeerterrein stonden, en was toen tot 124 gekomen. Maar omdat er sommigen hun motor bij de tent hadden staan zal het uiteindelijke aantal van CX/GL wel iets hoger uitgekomen zijn.
Het bleek dat, na uitvoerige punten telling, het Duitse team en het Nederlandse team bij het voetballen precies evenveel punten gescoord hadden. Gelijk spel dus. Er werd een extra doos borrelglaasjes gehaald en beide teams leegden gezamenlijk, in goede verstandhouding een kruik 'Gullemeister'. Ook de kampioen 'zuigergooien' kreeg zijn prijs. Het was toch wat moeilijker geweest als menigeen had gedacht.
En toen was het tijd voor het steeds weer wisselende onderdeel met de CX T-shirtjes. En de organisatie had deze keer weer een aantal bijzondere shirts gemaakt. De oudste deelnemer kreeg het T-shirt 'Ich bin ein klasieker'. Ook een CX met een, zoals men zei, hoog uitbreidings potentiaal, een kuip waar nog veel aan moest gebeuren, kreeg een T-shirt, deze keer met de tekst 'Ich bin verkleidet'. Een Duitse CX-er kreeg, vanwege de letter combinatie 'CX1' in het kenteken, het shirt 'CX-First', met een knipoog naar Trumps 'Amerika first'.
... Ich bin verkleidet ...	... CX-First ...
Maar de eerste plaats, het belangrijkste T-shirt, met het opschrift 'Pumpe 2017' ging naar een rat-bike, met een rat op de koplamp. Op de vraag aan de bestuurder hoe het gekomen was werd geantwoord 'er ist so gewachsen', hij is zo gegroeid.....
... Pumpe 2017 ...
Na een bedankje aan het hele Orga-team werd iedereen voor de volgende morgen een goede thuisreis gewenst. Coen nam nog even de gelegenheid om een klein geschenkje te overhandigen, en om iedereen uit te nodigen voor het Nederlandse treffen te Sint Jansklooster, kortweg SJK genoemd.
Met een drankje en muziek naast het grote kampvuur werd de avond afgerond. Al was het best leuk daar bij het kampvuur, ik besloot om ergens anders naar toe te gaan. Bij Beus was er een stoel, cola en prettig gezelschap. Toch werd het voor mij een korte avond, want ik voelde me niet zo erg fit. De tent werd opgezocht en ik probeerde aan een goede nacht te beginnen. Pijn in de rug en een algeheel brak gevoel zorgde ervoor dat ik midden in de nacht op zoek ging naar de paracetamol. En niet lang daarna viel ik een erg onrustige slaap.

Proloog Dag 1 Dag 2 Dag 3

Terug naar de Motorpagina