Terug naar de Motorpagina


Vechta 2014 - zaterdag


Proloog        Dag 1        Dag 2

Geradbraakt voelde in me, toen ik de volgende morgen wakker werd. Half gaar probeerde ik mijn spullen bij elkaar te vinden, en dat lukte, gezien mijn duffe kop, wonderwel. Ik was niet de eerst Dutch CX-er die probeerde er levendig uit te zien, en van de overburen kreeg ik een kop koffie, om een beetje bij te komen. Daarna werd de gang naar het ontbijt aangevangen, en ook hier viel het me op dat het eigenlijk opmerkelijk rustig was. De rij met wachtenden was veel korter dan ik gewend was. Toch was er op de banken en bij de tafels bij het ontbijt geen vrije ruimte, want weer was alles grondig 'besetzt' door onze duitse gastheren. Nee, ik ging gewoon bij de resten van het kampvuur zitten, met een bordje bij me en de koffie en de broodjes. Bij het nagloeiende kampvuur was nog genoeg ruimte.

Het enige vervelende was dat de wind af en toe een vlaag rook net mijn kant uit liet kronkelen. Maar dat was op te lossen door mijn ogen even dicht te houden totdat mijn neus het sein 'veilig' gaf. Meer Dutch CX-ers voegden zich bij me op deze plaats aan het kampvuur. Het Duitse ontbijt was natuurlijk weer weinig op aan te merken, en na een tweede kop koffie vond ik het tijd om weer eens op te stappen.

... meer Dutch-CX-ers ...
... meer Dutch-CX-ers ...

Meestal tel ik 's ochtend vroeg op zaterdag alle motoren, maar deze keer was dat niet gebeurd. Toch maar even snel een telling maken. En weer waren minder moteren te tellen dan voorgaande jaren. Ik kwam tot slechts 134 CX/GL modellen, een absoluut dieptepunt in mijn Vechta belevenissen.

... slechts 134 CX/GL ...
... slechts 134 CX/GL ...

En toen ging het ergens fout. Wat het was, ik weet het niet, maar op een slecht moment vond ik mezelf helemaal in de war op een stoeltje zitten, in elkaar gedoken, in de stress. Niet goed. Ik herkende het gevoel van mijn Santiago reizen, en de tocht naar Denemarken, en ik wist ook dat er weinig aan te doen was. Wat wel altijd had geholpen was: inpakken en op huis aan.

De spullen werden in de koffers gedaan, het luchtbedje opgerold, en de tent samengevouwen. En toen de motor was opgeladen werd er hartelijk afscheid van 'Kamp Nieuw Holland' genomen. Jammer van de rit naar en vanaf de Dummersee, jammer van de groepsfoto, jammer van zoveel andere dingen, maar mijn kop liep weer eens over.

Dus op huis aan, als ik eenmaal weer rij gaat mijn warrige stressbui meestal vanzelf over. Ik besloot achter TomTom aan te rijden, die ik de opdracht had gegeven: 'naar huis, maar vermijd de snelwegen'. Dat berekende het systeempje heel netjes, en hij stuurde me langs bekende wegen naar Essen en Lóningen, en daar de '214' op, naar Lingen. Maar met de '214' heb ik geen echt fijne ervaringen, want elke keer als ik terugreed vanaf Vechta en op die '214' terecht kwam, zat er binnen de kortste keren een vrachtwagen voor, waar niet langs te komen was.

Deze keer was het niet anders. Terwijl ik de weg opdraaide zag ik in de verte al drie vrachtwagens achter elkaar, met daarachter nog een redelijk staart gewone auto's. Dit kon wel eens een langzaam ritje worden, bedacht ik me. En tot aan Lingen duurde op deze manier toch wel erg lang.

Bij Lingen een volgende uitdaging: TomTom gaf aan dat het, voor een reis zonder snelwegen, beter zou zijn als ik hier rechtsaf ging. Wel vreemd, want Nordhorn stond naar links aangegeven. Maar goed, het ding weet vast wel wat 'ie doet. Toch was ik er niet gerust over, en daarom, amper op de '70' naar het noorden rijdend, naar Meppen, werd de TomTom op 'naar huis, snelste route' gezet. En toen snapte ik het helemaal niet meer. In plaats van dat de TomTom me te vroeg om te draaien, werd me aangeduid dat ik gewoon deze weg moest blijven volgen. En toen ik achter een vrachtwagen kwam, die weer netjes 70 bleef rijden, toen dacht ik, nou ja, het zal wel........

Op zo'n manier zie je nog eens een stukje van Duitsland, dat wel, maar om nu via Hoogeveen te moeten rijden vond ik toch wat merkwaardig. Voorlopig zat ik achter die vrachtwagen, en het had er alle schijn van dat dat ook wel even zou duren, want de reclame op de auto gaf aan dat de auto uit Hoogeveen kwam. En ja hoor, bijna 20 kilometer verder, bij Meppen waren er eindelijk meer rijstroken, en kon ik langs de vrachtauto, en een kilometer of 5 verder was er een weg naar het westen, richting Nederland. Eindelijk kon ik de gashendel iets verder opendraaien en eventjes snelheid maken. Niet te veel, maar toch wel meer als dat gek-makende gangetje van 70km/u.

De dagteller stond al geruime tijd boven de 220 kilometer, en meestal begint mijn "Rode Rakker" tussen de 220 en 230 kilometer te vragen om de reserve-stand van de benzine tank. Nu niet, wat kennelijk te danken was aan het bijzonder zuinige rijden van de laatste twee dagen. Eerst met het aanhanger konvooi, en daarna opgehouden door de vrachtwagens. Maar hoe dichter de dagteller naar de 250 kroop, hoe beter ik naar een tankstation begon uit te kijken. Op het moment dat er eindelijk, al lang weer op Nederlandse bodem, een tankstation gevonden werd, kwam ik er achter dat het veel goedkoper geweest zou zijn om toch nog ergens in Duitsland te tanken. De benzine was hier, langs de A37, schrikwekkend duur, duurder dan dat ik ooit voor een liter had betaald. Maar goed, de CX had wat nodig, en voor mezelf nam ik een stokbroodje en wat drinken mee, de helft voor directe consumptie, de rest voor onderweg.

Na deze schrik was ik aan aan een stukje rust toe, en de binnendoorweg, N48, naar Ommen stond aangegeven. Dat leek me wel wat. Zonder problemen of bijzonderheden kwam ik kilometers verder via de N340 weer vlak voor Zwolle op de de A27 uit. Ook daar werd, verplicht, rustig gereden, totdat ik natuurlijk na knooppunt Hattemmerbroek op de A50 terecht kwam. Om daar een beetje met het verkeer mee te komen werd de 120 snel bereikt.

Bij Apeldoorn koos ik de weg via Hoenderloo, waar eerst nog even een laatste hapje van het stokbrood, en de laatste slokken uit het flesje werden genomen. Aldus opgefrist konden de laatste kilometers aangevangen worden. Rond zes uur zette ik de "Rode Rakker" uit, en op de standaard.

Het was een erg korte Vechta geworden, niet helemaal volgens de planning, maar ach, een andere keer beter.



Proloog        Dag 1        Dag 2