Terug naar de Motor-pagina

SJK 2013 - Dag 2 Sint Jansklooster 2013

Proloog        Dag 1        Dag 2        Dag 3        Epiloog

Nog voordat de wekker in de iPhone afloopt, loopt de wekker van mijn innerlijke klok af. Het is zeven uur, tijd om wakker te worden. Ik kan nog even een kwartiertje blijven liggen, in een poging mijn hoofd ook wakker te krijgen, maar dan is het tijd om op te staan, en net te doen of ik weer fit ben. Ik heb nog voldoende tijd om even langs de motoren te lopen en een snelle telling te houden van hoeveel motoren er eigenlijk op het midden veld staan. Ook de losse motoren die bij de tenten terecht zijn gekomen worden meegeteld, en ik kom op een ietwat teleurstellend aantal van 71 uit. Het kan zijn dat er nog meer komen vandaag, maar het valt me een beetje tegen.
... op het midden veld ...
Het volgende punt is het ietwat bijwerken van de party tenten.Wat eerst feesttent was, moet nu ontbijtzaal worden. De laatste bar-dienst heeft kennelijk het meeste al weer keurig netjes opgeruimd, maar wat losse bierfles doppen, en een fles met een restantje wodka kom ik nog tegen. De tafels worden schoongeveegd, want ontbijten boven een tafel die naar bier ruikt lijkt me ook niet alles. De stroom word weer aangesloten, de koffie-ketel opgestart, en nu is het wachten op de cateraar.
Als de cateraar met warme koffie, broodjes, boterhammen en een uitgebreide hoeveelheid broodbeleg komt is het even aanpakken. Dit gaat op de tafel, dat in de koeler, dat moet onder de tafel gezet worden. Bordjes worden neergezet, de bestekbak geplaatst, en dan zijn we klaar voor de stroom bezoekers.
En het loopt vlot. Als de kaas bijna op is, is er nieuw, als de koffie melk op is, is er nieuw, en als het theewater bijna op is wordt er nieuw gezet. En na de eerst pot met koffie staat de tweede al klaar, en daarna de derde. Maar dan is de koffie ook op, voorlopig, en wie er daarna nog komt krijgt niets, helaas.
... de stroom bezoekers ...	... broodbeleg ...
De vuile vaat wordt na een tijdje naar de afwas plaats getransporteerd, waar de afwas ploeg van het moment al klaar staat. Ook daar wordt er flink doorgewerkt. Om kwart over tien sluiten we de ontbijt-sessie, en de paar broodjes en het beleg wat over is gaat de koeling in.
Niet lang na dat het ontbijt buffet is gesloten, en ook nadat de afwassers hun plicht hebben gedaan, begint Sieds met zijn toertocht door de omgeving. Steeds meer en meer motoren sluiten zich aan bij de vertrekkenden, en het wordt een flinke hoeveelheid. Later hoor ik dat er in totaal 37 motoren meereden in de tocht, bijna een record voor de club. Als de motoren vertrekken is het direct vrij stil op het terrein, nu de meeste deelnemers aan het treffen of zelf onderweg, of met de toertocht mee zijn.
... meer en meer motoren sluiten zich aan ...	... de motoren vertrekken ...
De tijd verstrijkt in rust, zonder heftige gebeurtenissen. Dan komt er een auto het terrein opgereden, en ik vraag me af wat die hier nou te zoeken heeft. Moet 'ie hier zijn of niet. Hij gaat iets vooruit, dan weer iets achteruit.... wat wil die man?
Als de auto geparkeerd is, en de bestuurder uitstapt duurt het even voordat ik het doorheb wie ik voor me heb. Want dat verwacht je niet. Nico-pro-deo, de vader van Michael en Lieke is naar SJK gereden, met zijn vrouw en Michaels vriendin Maria. Ook Mars, een flinke hond, is meegekomen. Een hele en vooral leuke verrassing voor een aantal van degenen die nog op de camping zijn achtergebleven.
Theo vU ontmoet bij de ingang twee fietsers die zich afvragen wat er hier nu te doen is. Na uitleg worden ze uitgenodigd voor een gratis kopje koffie in de grote tent, en dat slaan ze niet af. Zoiets kan bij het treffen van de Dutch Honda CX-V club.
Ik lees een stukje uit een achtergelaten krant, val in als er niemand bij de bar staat, maak een praatje met deze en gene, en heb op deze manier eigenlijk een heel prettige en rustige middag.
Als voor de zoveelste keer de CX-Trike van Erik gestart wordt, dan vindt ik het tijd om ook eens een ritje op dat gevaarte te maken. Wat besturing betreft zit alles op de juiste plaats, dat wel, maar de instincten die steeds maar willen overhellen in een bocht en een voet aan de grond willen zetten bij langzamer rijden hebben het zwaar tijdens mijn rit over het SJK terrein. Het gevaarte schud en rammelt op de ongelijke ondergrond, maar valt natuurlijk niet om. Ik ben een beetje nerveus als ik moet stoppen, want mijn voet wil echt naar beneden om niet om te vallen, maar ik val ook niet om en dat is best wat verwarrend. Daarom is de grijns, die vrijwel iedereen krijgt die een rondje op deze 'Grijns-o-matic' CX500 heeft gereden, misschien wat minder. Maar het is wel een aparte belevenis.
... 'Grijns-o-matic' ...
Niet alleen de CX-trike is een attractie op het treffen, ook het kleppendekselracen is, zoals steeds de laatste jaren, een gebeurtenis op zich. En ik heb weer een racertje in elkaar weten te schroeven. Beetje hier vandaan, beetje daar vandaan, en ik denk zelfs dat 'ie heel snel is. De baan, die opgeslagen ligt bij boer Jan van de camping wordt opgehaald en in elkaar gezet, en tegen een uur of vier is het tijd voor het kleppendekselracen.
Eerst moeten alle deelnemende kleppendeksel racers een strenge technische keuring ondergaan. Lengte en breedte kloppen vrijwel altijd, maar het gewicht, daar schort het nog wel eens aan. Een keukenweegschaaltje wordt erbij gehaald en onder het toeziend oog van de technische commissie, in de persoon van Erik, worden de wagentjes gewogen.
Sieds' prototype is veel te zwaar, maar na demontage van een aantal delen toch net licht genoeg. Mijn “Simplicity” is met iets meer als 800 gram de lichtste deelnemer. De “Slo Rider” van Jacob is te zwaar, maar dat is op te lossen. Het gewicht is voornamelijk het gevolg van de vele losse M10 moeren die in het kleppendeksel zijn gedaan. Even schudden, en de moeren komen eruit vallen. Er is een tweede, en zelfs een derde her-weging nodig om de racer op het juiste maximale gewicht te brengen maar uiteindelijk is alles voor elkaar, en na verloop van tijd zijn alle racers goedgekeurd.
... zelfs een derde her-weging ...
Nu moeten de wagentjes nog bekeken worden welke de mooiste is, maar ook daar heeft mijn “Simplicity”geen schijn van kans op de prijs. Al met al duurt het een tijdje voordat de eerste echte race kan beginnen. Bij een test-run had ik al gemerkt dat het beter is om de racer achterste voren te laten rijden, het geval blijft dan beter op koers. Een tweede voordeel, al is het slechts een miniem voordeel, is dat het startpunt van de racer nu tegen de tip van de startblokkering aankomt, en dat de racer dus een fractie van een seconde eerder kan starten. Elke race wordt tweemaal gereden, om de reden dat de linker baan misschien een voordeel heeft tegenover de rechter baan. Het duurt al met al wat langer, maar goed, als de organisatie dat zo besloten heeft, dan zal het zo moeten.....
Mijn eerste race wordt gewonnen, mijn tweede race, tegen de uiteindelijke winnaar, nipt verloren. Ik ben best tevreden. Licht, snel, eenvoudig, precies wat ik voor ogen had bij het uitdenken en de bouw. Er wordt nog advies gegeven om het beter te krijgen, maar ik ben niet zo heel erg van 'moeten winnen' en de volgende keer kom ik waarschijnlijk toch met een totaal ander model, dus ik luister maar met een half oor. Wel is duidelijk dat ik op de goede weg ben.
... mijn eerste race ...
Mijn kleppendeksel racer wordt na de laatste race opgeborgen, en niet lang daarna is het tijd voor de volgende gebeurtenis, de 'Bungee Run'. Als jaren is er rond deze tijd de beroemde, en befaamde wedstrijd in het langzaam-rijden, maar de organisatie heeft besloten om eens wat anders te doen. En dat wordt de 'Bungee Run'. Theo vU legt me uit wat het is: “Aan de trekhaak van die auto zit een sterk elastiek, dat krijg je om je heen, en je moet proberen om deze schroevendraaier zo ver mogelijk bij het beginpunt vandaan in de grond te steken.”
Dat kan best leuk worden, maar ik heb me voorgenomen om eventjes bij Beus langs te gaan, en dat ga ik eerst doen, run of geen run. Maar ik zit er nog geen vijf minuten, kijkend hoe een gaskousje in een lamp wordt gedaan, of een schreeuw klinkt over het veld. Of ik maar even wil komen. Snel wordt de ondertussen aangeboden cola opgedronken, en met excuses aan Beus ga ik eens kijken wat er aan de hand is.
Lieke, die in de vrouwen afdeling van het 'Bungee Run' klassement meedoet, wil van mij weten hoe ik het zou aanpakken om zo ver mogelijk te komen. En zo ben ik ineens Lieke's coach bij de 'Bungee Run'. Het geheim van het succes wordt hier natuurlijk niet onthuld, maar er wordt wel wat anders wel onthuld tijdens deze 'Bungee Run'.....
... Bungee-run ...	... zo ver mogelijk ...
Één van de heren deelnemers maakt zich op om een onvergetelijke prestatie neer te zetten. Al vaker hebben we gezien dat er iemand aan komt rennen, zich vooroverbuigt en dan, net op het moment dat hij de schroevendraaier in de grond steekt, door de kracht van de samengebonden binnenbanden onderuit wordt getrokken, en prompt met de neus in het gras beland. Maar het kan erger: deze ene meneer heeft, vanwege de warmte, een foutje in zijn kleding, en op het moment dat hij, het elastiek tot het uiterste gespannen, zich bukt, schiet het elastiek terug, daarbij zijn korte broek en onderbroek meenemend. Natuurlijk, voor de omstanders geldt: er is geen beter vermaak als leedvermaak, maar het was toch niet de bedoeling van deze wedstrijd.
Een klein probleempje bij deze 'Bungee Run' is dat het elastiek van fiets-binnenbanden is gemaakt, en soms knapt er eentje. Hierna is er natuurlijk minder kracht nodig om verder te komen, en soms moet er een tweede of derde keer gelopen worden. Na afloop van de wedstrijden willen twee Belgen nog kijken hoever zij kunnen komen, samen aan het elastiek trekkend. Maar als een tweede, en dan een derde binnenband kapot scheurt wordt het gevaarlijk, en maant Theo beide om te stoppen. Als zo'n banden samenstel ineens knapt en terug springt kan het ook wel verkeerd aflopen.
Terwijl de meesten van de aanwezigen genoten van de verwachte dan wel onverwachte gebeurtenissen bij de 'Bungee Run' was de barbecue ploeg begonnen met het opstellen en opstarten van de barbecue, en het bereiden van de eerste hoeveelheden vlees voor het avondeten. Er was ook gerekend op een aantal vegetariërs, en hoewel ik geen fanatieke vegetariër ben, heeft het wel mijn grote voorkeur. In een van de eerste bakrondes werd er voor mij en Jan een paar stukken op het rooster gelegd, en niet veel later konden we, op ruime afstand van de rook, vlak voor mijn tent, genieten van en lekker stukje vegetarisch 'vlees'.
... barbecue ploeg ...
Het leek er even op dat er een regenbui zou komen, maar net waren, na de eerste spetten en spatters de meeste spullen binnen de diverse tenten gezet, of het plagerige buitje was al weer voorbij.
De afwas ploeg voor deze avond was in twee groepen gedeeld, en ik was in de tweede groep ingedeeld. Dus op een goed moment loop ik naar de afwassers, en neem de kwast over. En als je het in tweeën deelt, dan is zo'n afwas voor zo'n grote groep lang niet zo veel, of althans, zo lijkt het. De afwas ploeg heeft er een aardig tempo in en als het laatste bordje, de laatste vork, en de laatste schaal klaar is, heb ik even iets van: goh, nou al?
Ik draai nog even een bardienstje mee, waar ik weer in de knoop raak met het inschenken van wijn. Welk glas, groot of klein, hoe moet dat? Bier en fris is geen groot probleem, maar toch, zodra er om wijn gevraagd wordt raak ik de kluts een beetje kwijt. Als uiteindelijk ik de bar kan overdragen aan de volgende ploeg neem ik een cola-tje om bij te komen.
Om iets over half tien was het laatste officiële deel van de avond, en van het hele treffen aan de beurt, de prijs-uitreikingen en het toespraakje van de voorzitter van de Dutch Honda CX-V club. Dit jaar moet er helaas voor het eerst in de geschiedenis van de club begonnen worden met een kort moment van stilte en herdenken van degene die er niet meer bij was, André Slont. Een heftig emotioneel moment binnen de club. Allen stonden op, en voor zover ze een pet of zo op hadden, ging de pet af, in een gezamelijk herdenken van ons missende clublid André.
Er werd, zo vertelde Coen, een 'André Slont Award' ingesteld, voor iemand die in de afgelopen tijd buitengewoon hulpvaardig is geweest binnen de club. Nu geldt dat voor veel mensen, maar in dit geval is de winnaar, of winnaars, ook nog ook nog eens bijzonder hulpvaardig geweest naar André. Het bestuur vond het daarom gepast deze eerste 'Award' uit te reiken aan Werner en Chantal. En weer was het een erg emotioneel moment, zeker voor de beide ontvangers van de 'André Slont Award'. De prijs bestond uit een glazen bierpul met opschrift. In dit geval gevuld met bier zodat er met de hele tent geproost kon worden op André.
... André Slont Award ...
Prijzen voor de snelste bij het kleppendeksel racen, ditmaal voor een Engelsman en geen Duitser, een prijs voor de mooiste racer, die voor de tweede keer naar de "Slo Rider" van Jacob ging, prijzen voor de beste 'Bungee run'-ner bij de heren en ook bij de dames, het kon niet op.
Deze keer werd er geen prijs gegeven voor de gladste achterband, of de mooiste CX, nee, deze maal ging er een prijs naar de motor met het meeste roest. En heel even was ik bang dat mijn kenteken, het kenteken van de “Rode Rakker” genoemd zou worden, maar gelukkig, na het “MB” volgden andere cijfers en letters. De prijswinnaar was alweer naar huis gereden......
Ook werd Erik bedankt voor het maken van de aandacht trekkende CX500 met dubbele voorwielen, die alom bewondering en vooral de aandacht had getrokken. En na een bedankje van onze Duitse gasten, voor een goed treffen weekend werd het officiële gedeelte van de avond afgesloten met de wens dat we allemaal de volgende dag een goede thuisreis zouden hebben. De avond verliep verder zoals een CX-treffen avond behoord te verlopen: een praatje hier, een drankje daar, en zo verstrijkt de tijd op een prettige manier. Tegen Pas na elf uur namen de gasten uit Ede hartelijk afscheid, en niet veel later vond ook ik het nodig om her en der afscheid te nemen. Tijd om de slaapzak in te duiken. Het is deze avond niet zo fris als de vorige nacht, en ik val vrijwel direct in slaap.

Proloog        Dag 1        Dag 2        Dag 3        Epiloog

Terug naar de Motorpagina